รักหวานอมเปรี้ยว นิยาย บท 560

ตอนนี้เปปเปอร์ยังรอเธออยู่ในลิฟต์คนเดียว

อีกทั้งขาของเขายังไม่หายดี สั่นสะเทือนขนาดนี้ เขาต้องยืนไม่ไหวแน่ ไม่แน่ขาอาจบาดเจ็บอีกก็ได้

ขณะกำลังคิด ความกังวลและร้อนใจ ฉายขึ้นในแววตาของมายมิ้นท์ จากนั้นเธอยันพื้นลุกขึ้นมา

แต่พื้นสั่นสะเทือนแรงมาก เธอเพิ่งลุกขึ้นยืน ก็เกือบจะล้มลงไปอีก

แต่ยังดีที่เธอยันกำแพงด้านข้างเอาไว้ได้ และพอที่จะทรงตัวได้

แต่ถ้าจะเดินไปหาเปปเปอร์ในสภาพสวมรองเท้าส้นสูงแบบนี้ ไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่รู้ระหว่างทางจะล้มกี่ครั้ง

มายมิ้นท์สูดหาย เธอสลัดรองเท้าส้นสูงออกอย่างไม่ลังเล ยันกำแพงเอาไว้ และรีบวิ่งไปหาเปปเปอร์

ถึงวิ่งแบบโซซัดโซเซ ตัวโงนเงน แต่ความเร็วไม่ลดลงเลย

เธอต้องรีบไปหาเปปเปอร์ ไม่งั้นเธอไม่มีทางวางใจได้

ดังนั้นเปปเปอร์ คุณห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด!

มายมิ้นท์อธิษฐานในใจ

อีกด้านหนึ่ง เปปเปอร์พิงกำแพงลิฟต์ สูบบุหรี่พลางรอมายมิ้นท์กลับมา

แต่คิดไม่ถึงว่ารอได้ไม่นาน ก็เกิดแผ่นดินไหวขึ้นมา

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาพิงกำแพงอยู่ ต้องล้มลงบนพื้นอย่างแน่นอน

เปปเปอร์ดับก้นบุหรี่ แล้วโยนลงถังขยะ เดินไปข้างหน้าด้วยสีหน้าตึงเครียด

เขาจะไปหามายมิ้นท์

ไม่รู้ว่าแผ่นดินไหวตอนนี้ เธอจะกลัวหรือเปล่า

เมื่อคิดว่ามายมิ้นท์อาจกลัว สีหน้าของเปปเปอร์เคร่งขรึม และเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นในเวลาเดียวกัน ถึงเดินเร็วขนาดนี้ ยังไม่ค่อยถนัดเท่าไร อาจเท้าแพลงอีกรอบ เขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ตอนนี้เขาคิดเพียงว่าจะไปหามายมิ้นท์ให้เร็วที่สุด บอกเธอว่าไม่ต้องกลัว มีเขาอยู่

ไม่นาน เปปเปอร์เดินมาถึงหัวเลี้ยวทางเดิน ก็เห็นมายมิ้นท์ที่กำลังยันกำแพง เดินมาหาเขาจากฝั่งตรงข้าม

ในตาเปปเปอร์ฉายแววดีใจ จากนั้นจึงตะโกนออกมาว่า “มายมิ้นท์!”

เมื่อได้ยินเสียงชายหนุ่ม มายมิ้นท์ชะงักฝีเท้าลง จากนั้นเงยหน้าขึ้นมอง เห็นทางเลี้ยวตรงหน้า มีผู้ชายยันกำแพงอยู่เหมือนกัน ตาเธอเป็นประกายทันที “เปปเปอร์!”

มายมิ้นท์ไม่มีเวลามาคิดว่าทำไมเขาอยู่ตรงนี้

เธอรู้เพียงว่า เมื่อเห็นเขา ใจเธอก็ไม่หวาดกลัว ไม่วิตกกังวลอีกแล้ว

ขณะกำลังคิด มายมิ้นท์ปล่อยมือที่ยันกำแพงอยู่ แล้ววิ่งเข้าไปหาเปปเปอร์

ถึงพื้นสั่นจนทำให้วิ่งโซซัดโซเซ แต่เท้าของเธอก็วิ่งไม่หยุด

แต่การกระทำของเธอ อยู่ในสายตาเปปเปอร์ กลับทำให้เปปเปอร์เป็นกังวลขึ้นมา เพราะกลัวเธอล้ม เขารีบเอามือที่ยันกำแพงออก ก้าวขายาววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นมายมิ้นท์ใกล้จะถึงแล้ว เขากางแขนออก เพื่อรับตัวเธอเอาไว้

มายมิ้นท์วิ่งเข้ามากระแทกอกเขา แต่เพราะความสั่นสะเสือน ทำให้เปปเปอร์ทรงตัวได้ไม่ดี

ดังนั้นตอนที่มายมิ้นท์กระแทกอกเขา เขาเซไปด้านหลังหนึ่งก้าว และล้มลงไปกับเธอ

เปปเปอร์นอนแผ่อยู่ด้านล่าง ส่วนมายมิ้นท์ทับอยู่บนตัวเขา

ยังดีที่ด้านล่างตัวเปปเปอร์มีพรมอยู่ ตอนล้มลงไปจึงไม่เจ็บมาก ไม่งั้นหัวต้องกระแทกแน่นอน

แต่มายมิ้นท์กังวลว่าเขาจะบาดเจ็บ รีบยกตัวขึ้นจากตัวเขา ฝ่ามือยันอยู่บนพรม เธอมองเขา แล้วถามอย่างร้อนใจ “เปปเปอร์ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

“ไม่เป็นไร” เปปเปอร์ส่ายหน้า และจะลุกขึ้น

มายมิ้นท์รีบประคองแขนเขาให้ลุกขึ้นนั่ง