บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 868

“ความรักและความหลงใหลของฉันที่มีต่อคุณมันหายไปตั้งแต่ลูกสองคนของฉันจากไปแล้ว”

เคธี่พรูลมหายใจ

“ฉันเสียใจที่ตกหลุกรักผู้ชายอย่างคุณตั้งแต่แรกเห็น”

เฟลิเป้เย้ยหยัน “เธอก็เสียใจจนพอแล้วนี่ เคธี่ อย่าแม้แต่จะคิดหนีไปจากเงื้อมมือของฉัน ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอต้องเป็นของฉันตลอดไป”

ดวงตาที่แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของเขาโอบล้อมเธอไว้และกลืนกินสายตาต่อต้านของเคธี่ไปจนหมดสิ้น

…

ไม่กี่วันถัดมา บาดแผลของเจเรมี่ก็ค่อย ๆ ฟื้นตัว แต่หนทางยังอีกยาวไกลกว่าเขาจะหายดี

ในสองสามวันนี้ เมเดลีนจะเข้ามาหาเขา ทานข้าวกับเขา และคอยป้อนยาให้เขา

เจเรมี่บอกกับเธอว่าสองสามวันมานี้เฟลิเป้ไม่ได้มาสร้างปัญหาใด ๆ ให้กับเขา และบอดี้การ์ดเหล่านั้นก็หยุดออกันอยู่ที่ประตูเช่นกัน

เมเดลีนรู้สึกว่ามันมีบางอย่างผิดปกติ เธอรู้ว่าเฟลิเป้จะไม่ยอมปล่อยเจเรมี่ไปง่าย ๆ แน่ ดังนั้น เธอจึงคิดว่ามันจะต้องมีบางอย่างอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้

เคธี่รับฟังอย่างเดียวและไม่ได้พูดอะไร

ไม่กี่วันมานี้ เคธี่จะปรากฏตัวต่อหน้าเฟลิเป้ตามความปรารถนาของเขาและอยู่พักค้างคืนกับเขา จากนั้นเธอก็มาที่โรงพยาบาลราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธออยากที่จะไม่รู้สึกอะไรกับความคิดของตัวเอง เธออยากจะบอกกับตัวเองว่าเธอทำสิ่งนี้เพื่อช่วยเจเรมี่เท่านั้น

ถึงอย่างนั้น เมื่อเฟลิเป้จูบเธอหรือแนบชิดกับเธอ ร่างกายของเธอก็เริ่มยอมรับเขา

เธอรู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชและหดหู่ใจ นอกจากนั้นแล้วเธอยังไม่คู่ควรกับคำว่าน่าสงสารด้วยซ้ำ

เธอยังมีความใจอ่อนให้กับผู้ชายอย่างเขาได้อย่างไร?