บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 872

สิ่งนี้เข้าใจได้

ลิเลียนเป็นลูกสาวของเขา แล้วเขาจะยอมให้คนอื่นทำร้ายลูกสาวของเขาได้ยังไงกัน?

ถึงอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าพ่อทุกคนจะรักลูก ๆ ของพวกเขา

เคธี่เยาะเย้ยด้วยการเสียดสี เมื่อเธอนึกถึงเด็กสองคนที่ถูกเฟลิเป้ฆ่า เธอก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ

เฟลิเป้เดินออกจากห้องไป เมื่อเขาเห็นเคธี่กำลังเหม่อลอย ดวงตาของเขาก็ผุดแววชั่วร้าย

“ไปกับฉัน” เขาสั่ง แต่เขาเห็นเพียงเคธี่มองเขาด้วยความขุ่นเคืองในสายตาของเธอ "อะไร? เธอกลัวว่าเจเรมี่จะไม่กลับมาเหรอ? เธอคงรู้ว่า สเตเจี่ยน จอห์นสันเป็นใครสินะ และแน่นอนว่าฉันต้องการให้เขาไม่กลับมาอีก”

“คุณมันเป็นปีศาจ” ดวงตาของเคธี่เต็มไปด้วยการดูถูก

เฟลิเป้ดึงเธอเข้าหาเขา หน้าตาหล่อเหลาของเขาดูเย็นชา “พวกวิทแมนเป็นหนี้ฉันนี่”

“แม้ว่าผู้เฒ่าวิทแมนจะเป็นฝ่ายผิด แต่คุณไม่ควรมาลงที่เจเรมี่ คุณเอาแต่คิดว่าคนอื่นทำผิดต่อคุณ แต่ตอนนี้ฉันเห็นทุกอย่างชัดเจนแล้ว คุณแค่อิจฉาเจเรมี่ และคุณก็อิจฉาที่เขาเก่งกว่าคุณทุกอย่าง!”

"หุบปาก!"

เฟลิเป้หยุดเธอ พยายามระงับไฟโทสะที่โหมกระหน่ำในอกของเขา จากนั้นเขาก็ลากเธอพากลับไปที่คฤหาสน์

เนื่องจากเธอท้อง เมเดลีนจึงทำได้เพียงรอข่าวของฟาเบียนที่บาร์

'ที่รักของฉัน ลิเลียน ลูกจะไม่เป็นไร'

'ลูกจะได้กลับไปหาแม่ พ่อ และแจ็คกี้ที่รักของลูก จากนี้ไปเราจะเฝ้าดูลูกเติบโตขึ้น'

หลังจากที่ฟาเบียนได้รับโทรศัพท์จากคนของเขา เขาก็ไปรับลิเลียนมา

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับสาวน้อยผู้น่ารัก และฟาเบียนรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขากำลังละลาย

“คุณคนหล่อ คุณจะพาฉันไปไหนคะ?” ตั้งแต่ลิเลียนยังเด็ก เธอคิดว่าคนเหล่านี้เป็นเพียงเด็กโตที่มาเล่นกับเธอ เธอไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้

ฟาเบียนอุ้มลิเลียนและบีบใบหน้าที่น่ารักของเธอ “ฉันจะพาเธอไปหาแม่ของเธอ”