เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 751

บทที่ 750ผู้ช่วยเลขา

พูดคุยกับเสี่ยวเหยียนอีกพักหนึ่ง หานมู่จื่อจึงวางสาย

จากนั้นเธอก็เข้าในเว็บไซด์ของบริษัทตระกูลยู่ฉือ เข้าไปในหน้าของตนเอง มีข้อความที่ไม่ได้อ่านอยู่

หานมู่จื่อกดเข้าไปอ่าน พบว่าประวัติส่วนตัวที่ตนกรอกทิ้งไว้มีการตอบรับกลับมาแล้ว

อีกฝ่ายแจ้งว่าให้เธอเข้าไปสัมภาษณ์พรุ่งนี้แปดโมงเช้า

เห็นประกาศแจ้งให้ไปสัมภาษณ์ มุมปากของหานมู่จื่อก็ค่อยยกขึ้นมา

ดูแล้ว เธอจะเข้าใกล้เป้าหมายของตนเอง ใกล้ขึ้นอีกก้าว

*

วันต่อมา หานมู่จื่อมาถึงบริษัทตระกูลยู่ฉือตรงต่อเวลา ไปที่เคาน์เตอร์ ใช้ภาษาอังกฤษที่คล่องแคล่วในการสื่อสารกับอีกฝ่าย คิดไม่ถึงว่าพนักงานที่เคาน์เตอร์จะใช้ภาษาจีนกับเธอ

“คุณเป็นคนจีนเหรอ มาสัมภาษณ์ใช่มั้ย”

หานมู่จื่อพยักหน้าอย่างแปลกใจ

“อย่างนั้นคุณก็ถือว่าตาถึง บริษัทตระกูลยู่ฉือเป็นบริษัทที่ดีที่สุด สวัสดิการที่ให้พนักงานก็ดีมากเป็นพิเศษ”

ได้ยินเช่นนั้น หานมู่จื่อก็ยิ้มบางๆ“ใช่ค่ะ ฉันเห็นว่าสวัสดิการไม่เลวก็เลยมาสมัคร”

“ฮาๆ อย่างนั้นก็ไม่เลวจริงๆ ใช่แล้ว คุณมาสมัครตำแหน่งอะไร”

“ผู้ช่วยเลขานุการค่ะ”

“ห๊า ที่แท้เธอมาสมัครตำแหน่งผู้ช่วยเลขาเหรอ ฉันจะบอกให้นะ นับตั้งแต่ที่คนๆนั้นมา ก็มีคนมายื่นใบสมัครมากขึ้นเรื่อยๆ ฉันจะบอกเธอให้ หน้าตาสวยๆอย่างเธอ จะลำบากไปทำไม ผู้ช่วยเลขา ไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะ”

พนักงานที่เคาน์เตอร์เหลือบมองเธออย่างเห็นใจ จากนั้นพูดว่า“เธอขึ้นลิฟต์ตัวCไปที่ชั้น5ที่นั่นก็คือที่สัมภาษณ์”

“ขอบคุณค่ะ”

หานมู่จื่อพยักหน้า จากนั้นก็หมุนตัวเดินเข้าลิฟต์Cไป

คิดไม่ถึงว่าคนที่เคาน์เตอร์จะหันไปกระซิบกระซาบกับคนข้างหลังว่า“น่าเสียดายจังเลย！”

หานมู่จื่อหาอยู่พักหนึ่ง ก็เห็นลิฟต์ตัวที่พนักงานที่เคาน์เตอร์บอกมีผู้คนยืนรอกันอยู่มากที่สุด เธอตกใจเล็กน้อย เห็นด้านหน้าลิฟต์มีผู้คนเต็มไปหมด และทั้งหมดยังเป็นหญิงสาววัยรุ่นที่หน้าตาสะสวย

ที่สำคัญที่สุดก็คือ พวกเธอฉีดน้ำหอมกันหนักมือมาก

ผู้คนเกาะกลุ่มกันอยู่ กลิ่นแรงจนน่าตกใจ หานมู่จื่อคิดถึงเรื่องที่ตนกำลังตั้งท้อง จึงค่อยๆถอยออกมาจากบรรยากาศที่ตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำหอม จากนั้นเงยหน้ามองชั้นที่ลิฟต์

“ขอโทษนะคะ คุณเป็นคนจีนหรือเปล่าคะ”

ทันใดนั้น ก็มีคนข้างๆถามออกมา

หานมู่จื่อหันหน้ามา พบว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งเดินตามตนมาที่ด้านข้าง เมื่อเทียบกับบรรดากลุ่มคนเหล่านั้น ท่าทางเธอดูไม่ค่อยเข้าพวกเท่าไหร่นัก เพราะคนอื่นต่างแต่งหน้าแต่งตัวสวยงาม แต่หล่อนกลับใส่ชุดที่ธรรมดามาก ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ เครื่องหน้าสวยดูดี ดูแล้วน่าจะอายุยังน้อยมาก

เห็นหล่อนมองตัวเองอยู่ หานมู่จื่อจึงแน่ใจว่าหล่อนกำลังพูดกับตนเองอยู่

เธอพยักหน้า ส่งเสียงอืม

หญิงสาวได้ยินก็ดีใจ เป็นฝ่ายยื่นมือออกมาหาเธอเอง

“ฉันชื่อหลัวลี่ เธอล่ะ”

สาวน้อย(หลัวลี่ออกเสียงจีนคล้ายสาวน้อย)เหรอ？นี่มีคนกล้าใช้ชื่อนี้จริงๆเหรอเนี่ย แม้ว่า……จะบอกว่าหล่อนกับชื่อนี้นั้นเหมาะสมกันดี ในเมื่อเป็นคนตัวเล็กมากๆ

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมู่จื่อ”

“ดีจังเลย เธอก็มาสมัครงานตำแหน่งผู้ช่วยเลขาใช่มั้ย ฉันก็เหมือนกัน อีกเดี๋ยวพวกเราไปพร้อมกันนะ”

ที่หานมู่จื่อมาที่นี่ เดิมก็เพื่อเย่โม่เซิน รอจนเย่โม่เซินฟื้นคืนความทรงจำ เธอกับเขาก็จะกลับประเทศพร้อมกัน ดังนั้นเธอคงไม่อยู่ที่นี่นานนัก

ในเมื่อบริษัทตระกูลเย่ ยังต้องรอให้เย่โม่เซินกลับไปนี่

มองผู้หญิงตัวเล็กๆตรงหน้า หานมู่จื่อพูดตรงไปตรงมา“เธอสมัครตำแหน่งเดียวกับฉันเลย พวกเราตอนนี้ต้องเริ่มการแข่งขันกันนะ”