เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 729

บทที่ 728 กลัวเขาตายไป

หานชิงขมวดคิ้ว จ้องมองเสี่ยวเหยียนที่อยู่ตรงหน้า คิดไม่ถึงว่า เนื้อหาของบทสนทนาการคุยโทรศัพท์ในเมื่อครู่ จะถูกเธอได้ยินเข้า พาเธอไปด้วยไหม?

ในใจปฏิเสธ

“คุณไม่อยู่เป็นเพื่อนมู่จื่อเหรอ?”

เสี่ยวเหยียนชะงักอยู่ครู่หนึ่ง กัดริมฝีปากล่างไว้ “ตอนนี้มู่จื่อพี่ซูอยู่เป็นเพื่อน ฉันอยากรู้มากกว่า...... ว่าคนที่พวกเขาหาเจอคือคุณชายเย่ไหน? หานชิงเม้มริมฝีปากบาง เนิ่นนานถึงได้พูดขึ้น “ข่าวที่ฉันได้รับในตอนนี้ เป็นเพียงแค่คนหาเจอแล้วเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง คุณห้ามพูดมาก”

“คุณวางใจได้!” เสี่ยวเหยียนรีบยกมือสองข้างขึ้น ทำท่าให้คำมั่นสัญญา “ฉันจะไม่พูดไปเรื่อยแน่นอน ฉันแค่อยากจะตามไปดูเท่านั้น”

“ไปกันเถอะ” หานชิงเดินนำหน้า พูดอย่างเย็นชา

เมื่อเสี่ยวเหยียนเห็นเข้า ก็ค่อยๆย่องเดินตามไป

เสี่ยวเหยียนเดินตามหลังหานชิง ย่อตัวเข้าไปในรถ ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตื่นเต้นหรืออะไร หัวของเธอกระแทกเข้ากับประตูรถอย่างจัง

เสียงดังมากด้วย เสี่ยวเหยียนกระแทกจนหน้ามืดตาลาย ถอยหลังกลับสองสามก้าว กระแทกนั่งลงบนพื้นเย็นโดยตรง

หานชิงหันกลับมา เห็นฉากนี้พอดี จากนั้นก็ขมวดคิ้วจ้องมองเธอ แต่มือไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ นั่งอยู่ตรงนั้น

ทันใดนั้นเสี่ยวเหยียนก็รู้สึกอับอายยิ่งนัก รีบลุกขึ้นจากพื้นอย่างรวดเร็ว ตบฝุ่นในมือออก จากนั้นก็แสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ลุกขึ้นแล้วเข้าไปในรถใหม่

“แค่กๆ......คือว่า......เมื่อกี้ฉันกำลังคิดเรื่องอยู่ ก็เลย......”

คำพูดข้างหลังเธอยังไม่ได้พูด เพราะเธอพบว่า ใบหน้าของหานชิงนั้นเย็นชามาก แม้แต่แววตาก็ไร้อุณหภูมิเลย

“นั่งดีๆ เงียบ”

“......”

เสี่ยวเหยียนไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีก แม้แต่หายใจยังไม่กล้าเสียงดัง ทำได้เพียงตั้งตัวตรงอย่างเงียบๆเท่านั้น มองไปข้างหน้า

เธอโง่แล้ว เรื่องนี้สำหรับหานชิงแล้วสำคัญมาก สำหรับเธอก็สำคัญมากเช่นกัน เธอไม่ควรเอ้อระเหยลอยชายอย่างนี้

ทันใดนั้น ตัวเองยังรู้สึกว่าตัวเองยังน่ารำคาญเลย

หลังจากรถสตาร์ทออก ในรถก็ตกอยู่ในความเงียบ

เสี่ยวเหยียนคิดอยู่ตลอดเวลา คนที่โทรมาเมื่อกี้ บอกยังไงกับหานชิง ตอนนี้คุณชายเย่เป็นยังไงบ้าง

อยากจะเจอกับคุณชายเย่เร็วๆ ถ้าได้เห็นเขาปลอดภัย ถึงเวลานั้น อารมณ์ของมู่จื่อก็จะไม่หดหู่อย่างนี้แล้ว

พระเจ้า ท่านต้องปกป้องรักษาให้เย่โม่เซินแคล้วคลาดปลอดภัย ร่างกายของมู่จื่ออ่อนแอขนาดนี้ ตอนนี้ยังท้องอีกด้วย เธอไม่สามารถทนต่อการทรมานแบบนี้ได้

เสี่ยวเหยียนประสานมือในใจตลอดเวลา อธิษฐานในใจไม่หยุด

ก็ไม่รู้ว่ารถขับมานานแค่ไหน ในที่สุดก็จอดลง เสี่ยวเหยียนโผล่หัวออกไปมองดูรอบๆ หานชิงที่อยู่ด้านหลัง พูดอย่างเย็นชา

“ลงรถ”

เสี่ยวเหยียนตกใจสะดุ้ง รีบผลักประตูรถออก

คราวนี้ท่าทางของเธอ ระมัดระวังเป็นพิเศษ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ชนกับประตูรถ หลังจากที่เท้าเหยียบลงบนพื้นอย่างปลอดภัย ลมหายใจที่ เสี่ยวเหยียนกลั้นไว้ ในที่สุดก็โล่งอก

ไอ้หัวเกรียนที่เฝ้าอยู่หน้าประตู มองมาทางนี้ตลอดเวลา หลังจากที่ได้เห็นหานชิง ก็ได้เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“ประธานหาน ในที่สุดคุณก็มาแล้ว ผมรอคุณมานานมาก”

หานชิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “คนล่ะ?”

ไอ้หัวเกรียนเหลือบมองไปที่เสี่ยวเหยียน ที่ตามอยู่ข้างหลัง แล้วก็ดึงสายตากลับมาอย่างรวดเร็ว พูดเสียงเบา “อยู่ข้างในครับ ประธานหาน คุณตามผมมา”

หานชิงก้าวตามเขาไป เสี่ยวเหยียนก็ติดตามเขาอยู่ข้างหลังอย่างเชื่อฟัง เหมือนอย่างกับหนอนตามหลัง