เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 730

บทที่ 729 คุณอยากจะบอกว่า เขาไม่ใช่เย่โม่เซินใช่ไหม

เสี่ยวเหยียนก็ต้องเดินตามต้อยๆ

ในห้องผู้ป่วยเงียบสงบมาก บนเตียงมีผู้ชายคนหนึ่ง ที่ถูกพันผ้าไว้ทั้งตัวกำลังนอนอยู่ แม้แต่ใบหน้ายังไม่ละเว้น ทั้งตัวถูกปิดด้วยผ้าก๊อซ เหลือเพียงตาสองข้างเท่านั้น

สภาพนี้ ทำให้คนไม่สามารถจดจำได้แล้ว ว่าเขาเป็นใคร

หานชิงยืนอยู่หน้าเตียง จ้องมองอยู่สักพัก หันกลับไปอย่างจนใจ มองเสี่ยวเหยียนที่อยู่ข้างหลัง แล้วพูดอย่างเย็นชา “เธอไปเรียกคนเข้าไปให้ฉันหน่อย”

“มีอะไรเหรอ?”

“……”

เสี่ยวเหยียนรู้สึกผิดปกติ “หมอบอกว่า คนเข้ามารบกวนมากเกินไปไม่ได้ ไม่ใช่หรือ?”

หานชิงเม้มริมฝีปาก อารมณ์ไม่พอใจอย่างมาก

“ฉันมาที่นี่เพื่อยืนยันตัวตน พันไว้ขนาดนี้ จะดูยังไง?” เขาชี้ไปบ๊ะจ่างสีขาวบนเตียงผู้ป่วย พูดอย่างเย็นชา

เสี่ยวเหยียนกะพริบตาถี่ๆ “ก็บอกแล้วว่า ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยบาดเจ็บไม่ใช่หรือ? ต่อให้ถูกห่อไว้เหมือนบ๊ะจ่าง ก็เป็นเรื่องปกติ”

“......”

หานชิงจ้องเขม็งเธอ “ตอนนี้คุณกำลังคัดค้านฉันอยู่หรือ?”

เสี่ยวเหยียน “.....ไม่ใช่ ฉันจะกล้าได้ยังไง? ฉันเรียกคนเข้ามาเดี๋ยวนี้เลย”

แล้วเสี่ยวเหยียนก็ได้ออกไปเรียกคน

หลังจากไอ้หัวเกรียน ได้ยินคำอธิบายของเธอ ก็เกาหัวด้วยความสีหน้าเจ็บปวด สักพักก็พูดว่า “หรือว่าฉันไปเชิญหมอเข้ามา แกะผ้าก๊อซบนตัวเขาออกทั้งหมดเลย?”

ได้ยินเข้า เสี่ยวเหยียนอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง

“คุณบ้าไปแล้วเหรอ? หมอพันให้เขาแบบนี้ด้วยความยากลำบาก คุณไปหาหมอให้แกะเอาผ้าก๊อซของเขาออก ไม่ใช่คุณบ้าไปแล้ว ก็คือหมอที่บ้าไปแล้ว ไม่งั้นหมอจะยอมทำตามคำขอที่ไร้เหตุผลของคุณได้อย่างไร?!”

หานชิงซึ่งคิดว่าข้อเสนอของไอ้หัวเกรียนไม่เลว “......”

คือเขาบ้าไปแล้วหรือ?

หรือว่าเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นผู้ชายเหมือนกับตัวเอง ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ความรู้สึกสงสารทะนุถนอมแบบนั้นเลย รู้สึกว่าแกะผ้าก๊อซออก ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“แต่ถ้าไม่แกะผ้าก๊อซออก ก็ไม่สามารถยืนยันตัวตนได้ แต่ว่า......”

ไอ้หัวเกรียนลังเลเล็กน้อย

“แต่อะไร?” หานชิงกวาดมองไปทางเขา

ไอ้หัวเกรียนลังเลอยู่สักพัก ถึงได้พูดว่า “ต่อให้แกะผ้าก๊อซออกหมด บาดแผลบนร่างกายและใบหน้าของเขา ก็เลือดเนื้อติดกัน เละจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว คาดว่าพวกคุณอาจจะจำไม่ได้ บางทีในใจอาจจะรับไม่ไหวด้วยซ้ำ”

“......” เสี่ยวเหยียน

หานชิงขมวดคิ้วแน่นมากขึ้น

ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บจะสาหัสมากจริงๆ ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็ไม่อาจแกะผ้าก๊อซออกได้ตามอำเภอใจ มิฉะนั้น ถึงเวลานั้น ทำให้บาดแผลรุนแรงขึ้น เสียชีวิตไป แล้วจะทำยังไงดี?

แล้วจะให้เขาเอาอะไรไปอธิบายให้กับน้องสาวตัวเอง?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ หานชิงจึงต้องพูดขึ้นมาใหม่ “หมอได้บอกไหม ว่าจะเอาผ้าก๊อซออกได้เมื่อไหร่?”

“เดาว่าคงต้องใช้เวลาพักฟื้นหลายวัน”

“ได้ ฉันรู้แล้ว นายออกไปก่อน”

ไอ้หัวเกรียนพยักหน้า จากนั้นก็หันหลังเดินออกไป

หลังจากที่เขาออกไป หานชิงจ้องมองไปที่หน้าของเสี่ยวเหยียน “เรื่องยังไม่แน่นอน เดี๋ยวกลับไป อย่าพูดจาเหลวไหลต่อหน้ามู่จื่อ”

เสี่ยวเหยียนรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “คุณวางใจเถอะ ต่อให้คุณไม่กำชับ ฉันก็รู้ว่า อะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด คุณชายเย่บาดเจ็บขนาดนี้ สู้อย่าให้มู่จื่อรู้เลยเสียกว่า ว่าเราหาเจอเขาแล้ว”

“ในเมื่อคุณรู้ นั้นก็ไม่จำเป็นรบกวนให้ฉันต้องเตือนคุณ”

เสี่ยวเหยียนเบาะปากอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่ใช่คนโง่สักหน่อย เรื่องเหล่านี้ ฉันจะไม่เข้าใจได้อย่างไร”

“คุณพูดอะไร?”

เพราะเสียงของเธอในเมื่อกี้เล็กมาก หานชิงจึงได้ยินไม่ชัด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่