เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 732

บทที่ 731 หุ้นส่วน

หานมู่จื่อไม่ได้ถามว่าเธอโอเคไหม แต่เสี่ยวเหยียนกลับรู้สึกร้อนตัวขึ้นมาจึงส่ายหัว: “ไม่เป็นอะไร”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นหานมู่จื่อจึงขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ซูจิ่วอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ทำเพียงยิ้มและพูดว่า “คุณมาก็ดีเลย ฉันมีธุระต้องไปทำนิดหน่อย มู่จื่อเลยจะให้คุณดูแล”

เสี่ยวเหยียนมองไปที่ซูจิ่วด้วยความซาบซึ้งก่อนจะพยักหน้าอย่างแข็งขัน “วางใจเถอะ ให้ฉันดูแลได้เลย”

หลังจากซูจิ่วออกไปแล้ว เสี่ยวเหยียนก็เดินไปหาหานมู่จื่อ “มู่จื่อ เธออยากดื่มน้ำไหม? เดี๋ยวฉันรินให้สักหน่อยนะ?”

หานมู่จื่อขมวดคิ้วมุ่นอย่างช่วยไม่ได้ เธอมองไปที่เสี่ยวเหยียนอย่างครุ่นคิด เสี่ยวเหยียนที่ถูกมู่จื่อมองแบบนั้นก็รู้สึกผิดดังนั้นเธอจึงก้มหน้าลง

“ฉันไม่เป็นไร ที่จริงพวกเธอไม่ต้องมาอยู่ที่นี่เพื่อดูแลฉันก็ได้ แถมฉันไม่ใช่คนป่วยและก็ไม่ใช่เด็กแล้วด้วย ฉันดูแลตัวเองได้”

“หา? ไม่ได้นะ!” เสี่ยวเหยียนส่ายหัวอย่างแรง “ถึงเธอจะไม่ใช่คนป่วยหรือเด็ก แต่เธอกำลังท้องอยู่ ฉันจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวได้ยังไง?”

ตั้งท้อง......

หานมู่จื่อจึงก้มหน้าลงก่อนจะลูบท้องนูนของตัวเอง เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะมีชีวิตเล็กๆอยู่ในท้องของเธอในเวลานี้.....

หานมู่จื่อหลับตาลงและถอนหายใจหนักๆ

เธอหวังว่าเย่โม่เซินจะกลับมาอย่างปลอดภัย

*

ภายในประเทศ

ไม่นานหลังจากข่าวอุบัติเหตุของเย่โม่เซินเผยแพร่ออกไป ผู้ถือหุ้นอาวุโสของบริษัทตระกูลเย่ก็ได้ทราบเรื่องนี้แล้ว แต่ที่น่าแปลกก็คือไม่มีใครพูดอะไร พวกเขากลับเงียบทั้งหมด ทำงานก็ทำงาน มีความสุขก็มีความสุขไปราวกับว่าข่าวอุบัติเหตุทางเครื่องบินของเย่โม่เซินไปไม่ถึงหูพวกเขาเลย

ทุกคนดูสบายเกินไป

เย่หลิ่นหานรออยู่สองสามวันที่บริษัทของตัวเองแต่แทบไม่ได้รับข่าวใดๆเลย ไม่มีแม้แต่สายโทรศัพท์เข้า

ตัวเขาเองไม่ได้รีบร้อน แต่ผู้ช่วยของเขาดันเป็นกังวลจนเกินไป เขาตรงไปที่บริษัทตระกูลเย่ ใครจะรู้กันล่ะว่าหลังจากแสดงความคิดเห็นตัวเองออกไป พวกกลุ่มคนอาวุโสในคณะกรรมการก็ไม่แม้แต่จะสนใจเขาและปล่อยให้พวกกลุ่มรักษาความปลอดภัยลากเขาออกไป

ในเวลานั้นเขาโกรธมาก หลังจากเขากลับมาที่บริษัทเขาก็ไปหาเย่หลิ่นหานเพื่อบ่นอย่างคนอารมณ์เสีย

“คุณชายหาน พวกคนอาวุโสกลุ่มนั้นทำเกินไปมากจริงๆ พวกเขาว่าผม ผมไม่ว่า และถ้าผมเป็นท่านผมจะเมินพวกนั้นไปเลย!”

เย่หลิ่นหานที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บริษัทด้วยท่าทางที่สงบ แต่หลังจากฟังสิ่งที่อีกคนพูดจบแล้วดวงตาที่อยู่หลังเลนส์แว่นก็สว่างวาบขึ้นมา

แต่ก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วก่อนจะยืนขึ้นพร้อมกับเม้มริมฝีปาก

“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องกังวล” น้ำเสียงของเขาเจือด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

ผู้ช่วยเขานิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะหดคอก้มหน้าและพูดว่า “ผมแค่โมโห ไม่มีใครมาหาเรามาหลายวันแล้ว คุณชายหานคุณยังเป็นลูกชายของตระกูลเย่นะครับ ทำไมเย่โม่เซินถึงใช้อิทธิพลปิดบังไว้ได้ ในขณะที่คุณกลับต้องอยู่ภายใต้บริษัทเล็กๆแห่งนี้แถมยังต้องถูกตระกูลเย่ข่มอยู่ทุกวัน ผมละโกรธมากจริงๆ นี่มีสิทธิอะไรกันหรือไง? หรือเพราะท่านเป็นลูกนอกสมรส.....”

สายตาเย็นเฉียบกวาดมองจนคำพูดของผู้ช่วยก็หยุดลงทันทีเมื่อเห็นว่าเหมือนมีแสงวาววาบอะไรบางอย่างออกมาจากตัวเย่หลิ่นหานมันน่ากลัวและมืดมนมากดูไม่เข้ากลับภาพลักษณ์ปกติที่แสนอ่อนโยนและสง่างามนั้นเลย

เขาผงะและไม่กล้าพูดอะไรต่ออีก

ลูกนอกสมรส ไอ้คำนี้มันรุนแรงเกินไปสำหรับเย่หลิ่นหาน

เพราะเขาเป็นลูกนอกสมรส และเพราะเย่โม่เซินเป็นลูกชายคนโต ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะได้สืบทอดทรัพย์สินของตระกูลเย่ได้อย่างเปิดเผยถึงแม้ว่าเขาจะเกิดก่อนเย่โม่เซินก็ตาม และเขายังมีชื่อของลูกนอกสมรสแปะไว้อยู่ แม้ว่าแม่ของเขาจะกลายเป็นคนในตระกูลในภายหลัง แต่ทุกคนในแวดวงก็รู้ดีว่าแท้จริงแล้วแม่และลูกชายเช่นเขาจริงๆเป็นเพียงบ้านเล็ก

แต่หลังจากนั้นก็ค่อยว่ากัน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่