เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 771

บทที่770 ผู้หญิงของนายอยู่บนรถฉัน

ก็จะได้เจอหน้าเย่โม่เซินงั้นสิ?

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้แล้ว หานมู่จื่อเผลอยกมือขึ้นมาลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ เธอหิวมาก ทั้งๆที่ก็รู้อยู่ว่าตอนนี้เป็นเวลาที่ควรจะต้องกลับบ้านกินอะไรสักหน่อยแล้วก็อาบน้ำนอนแล้ว เพราะถึงอย่างไรคนท้องถ้านอนดึกไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก

แต่...เมื่อเทียบกันดูแล้ว ดูเหมือนว่าแรงดึงดูดของเย่โม่เซินจะมีเยอะกว่ามากหน่อย

โอ๊ย เธอนี่มันเห็นผู้ชายดีกว่าลูกเสียจริง

เห็นสีหน้าของเธอดูอ่อนลงบ้างแล้ว เฉียวจื้อก็รับรู้ได้เลยว่าเขาพูดถูกจุดเข้าแล้ว ก็ได้ยกยิ้มออกมาให้กับความสำเร็จของตัวเอง

“โอกาสหายากเลยนะ เธอจะไม่ไปจริงๆหรอ?”

หานมู่จื่อมองไปยังเฉียวจื้อ ใบหน้าแสดงความสงสัย เหมือนราวกับว่ากำลังเคลือบแคลงใจเล็กน้อย

เฉียวจื้อกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อ จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้เธอดู “เมื่อกี้ฉันเพิ่งโทรชวนยู่ฉือไปกินมื้อดึกเอง เขาตอบตกลงมาแล้ว คืนนี้พวกเธอทำโอทีกันใช่มั้ยล่ะ? กี่โมงกี่ยามแล้ว เธอไม่หิวหรือไง? ไปเถอะ กินเสร็จ พวกเราไปส่งเธอกลับเอง”

เขาเอ่ยพูดออกมาอย่างใจกว้าง เข้าใจเรื่องบริษัทอย่างแจ่มแจ้ง อีกทั้งเขากับเย่โม่เซินก็ยังดูเหมือนกับว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

หานมู่จื่อยอมรับว่าตัวเองหวั่นไหวไปกับข้อเสนอนี้ของเขา

เธออยากจะมีปฏิสัมพันธ์กับเย่โม่เซินให้มากขึ้นอีกสักหน่อย ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็จะกระตุ้นความทรงจำให้กับเย่โม่เซินได้ ความทรงจำก็จะกลับมาได้เร็วขึ้นอีก?

“แต่...” ถึงแม้ว่าจะมีใจเอนเอียงไปกับคำพูดของเขา แต่เธอก็ยังลังเลเล็กน้อย เพราะถึงอย่างไรเธอก็เป็นเพียงแค่พนักงานบริษัท ถ้าออกไปกินมื้อดึกตอนนี้ล่ะก็ คงจะแปลกน่าดูล่ะมั้ง?

“แค่อะไรกันล่ะ? จะไปคิดเยอะไปทำไมกัน เวลาไม่คอยใครหรอกนะ รีบขึ้นรถเถอะ”

เฉียวจื้อไม่เหลือโอกาสให้เธอได้คิด เข้าไปคว้าแขนของเธอมา จากนั้นเปิดประตูรถแล้วผลักร่างของเธอเข้าไป

การกระทำของเขายังนับว่าอ่อนโยนอยู่นัก หานมู่จื่อก็ได้ขึ้นรถไปอย่างกึ่งยอมกึ่งต้าน จากนั้นเฉียวจื้อก็ปิดประตูรถลง แล้วไปนั่งลงบนที่นั่งคนขับ เพียงไม่นาน ก็เอ่ยออกมาด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม “อย่างนั้นพวกเราก็เตรียมออกเดินทางกันดีกว่า”

หานมู่จื่อพยักหน้าออกไปเล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไรเขาออกไป

รถเริ่มทะยานออกไปบนถนนใหญ่ หานมู่จื่อมองภาพแสงไฟนีออนด้านนอกหน้าต่าง

ความจริง ภาพแสงไฟเหล่านี้ ไม่ได้ต่างอะไรจากตอนที่อยู่ในประเทศเลย

ต่างกันเพียงแค่คนที่อยู่ข้างๆเท่านั้น

ในขณะที่เฉียวจื้อขับรถอยู่นั้น ก็ได้เหลือบสังเกตมองหานมู่จื่อผ่านกระจกมองหลัง จากนั้นก็พบว่าความจริงผู้หญิงคนนี้สวยกว่าที่เขาคิดไปเยอะมาก

เธอไม่ใช่ผู้หญิงจำพวกที่ว่ามองแล้วจะต้องตื่นตะลึงพวกนั้น ที่จะทำให้คุณต้องรู้สึกตกตะลึงในครั้งแรกที่เห็น แต่เธอนั้นจะเป็นคนที่ทำให้คุณค่อยๆรู้สึกถึงความสวยขึ้นมาเรื่อยๆในทุกครั้งที่เจอ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนัยน์ตาที่เรียบนิ่งจนดูไร้อารมณ์คู่นั้น ก็เหมือนกับแอ่งน้ำอันแสนสงบเยือกเย็น

ถึงแม้ว่าจะเยือกเย็น แต่ทว่ากลับใสกระจ่างนิ่งสงบ ทำให้ภายในใจเกิดความถวิลหาขึ้นมา

มีบางอย่างที่...อยากจะกวนน้ำในแอ่งน้ำแห่งนี้ให้ไม่สงบ แต่ก็มีความรู้สึกจำพวกที่ว่าทำไม่ลงขึ้นมาเหมือนกัน

ฮู้

เฉียวจื้อบ่นอุบอิบในใจ เป็นอย่างที่คิดผู้หญิงที่ทำให้ยู่ฉือเซินหันไปมองได้ ไม่ง่ายขนาดนั้น

เดิมทีเขาเคยคิดว่าเป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่มีหน้าตานับว่าไม่เลว รูปร่างที่สุดยอดคนนึง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะเปลี่ยนไปหมดแล้ว

เธอเองก็นิ่งสงบเป็นอย่างมาก ไม่เดือดไม่ร้อนออกมาเลย

เมื่อคิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว เฉียวจื้ออดไม่ได้ที่เกิดความอยากรู้ที่มีต่อเธอขึ้นมา

“เธอรู้จักยู่ฉือมานานแค่ไหนแล้ว?”

หลังจากที่เธอขึ้นรถมา ภายในรถก็เงียบมาสงบมาตลอดทาง หานมู่จื่อเองก็ไม่มีความคิดที่จะสนทนากับอีกฝ่าย ดังนั้นแล้วจึงเอาแต่มองด้านนอกหน้าต่างมาตลอดทาง กำลังคิดอยู่ว่าอีกเดี๋ยวเมื่อเจอกับเย่โม่เซิน เธอจะพูดอะไร หรือทำอะไรดี

เรื่องพวกนี้ก็เพียงพอที่จะสามารถทำให้เธอคิดจนสติล่องลอยได้แล้ว