ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 524

บทที่ 524 ตามล่าจิ้งจอกทิพย์

“เธอรู้จักเฉินเกอได้ยังไง? เฉินเกออยู่ที่มณฑลหลงเจียงงั้นเหรอ? หรือว่า เฉินเกอคนนี้ไม่ใช่คนเดียวกันกับคนที่ตัวเองคิด?”

หยางเสว่แอบคิดในใจ

แต่พอมีข่าวคราวของเฉินเกอ ทำให้หยางเสว่ไม่สามารถถอยู่นิ่งได้อีกต่อไป รีบวิ่งตามไปถาม……

ในพริบตา ผ่านไปเป็นเวลาสองวันแล้ว นับตั้งแต่ที่เฉินเกอออกจากตระกูลลู่

ชายแดนมณฑลหลงเจียง เทือกเขาอันหลิง

เทือกเขาอันหลิงมีวัฒนธรรมสืบทอดนานหลายพันปี

ภูเขาที่คดเคี้ยว ป่ารกทึบ ภายในเทือกเขาอันหลิงยังมีสิ่งมีชีวิตต่างๆ กำลังแพร่พันธุ์ ซุ่มซ่อนเพื่อล่าเหยื่ออยู่

“ระวังปิดปากถ้ำเอาไว้ อย่าปล่อยให้สัตว์ตัวนี้หลุดมือไปอีกเด็ดขาด มันเจ้าเล่ห์เกินไป!”

คนกลุ่มหนึ่งอยู่ที่ทางเข้าของถ้ำ ล้อมรอบจิ้งจอกทิพย์

ก็คือเฉินเกอและพวก

เวลานี้ ลุงเวินเป็นผู้ออกคำสั่ง

นับตั้งแต่ได้รับแผนที่การเดินทางเทือกเขาอันหลิงจากเมิ่งคัง ก็สามารถบอกได้ว่าความสำเร็จเกินครึ่งแล้ว

ผลลัพธ์นี้ ไม่ต่างกับว่าอยู่ในป่าแห่งนี้ เหมือนได้รับเครื่องนำทาง

ประมาณช่วงเช้ามืดเมื่อวานนี้ เฉินเกอและคนอื่นๆ พบร่องรอยของจิ้งจอกทิพย์อย่างราบรื่น

เสียดาย จิ้งจอกทิพย์ตัวนี้เจ้าเล่ห์เกินไป

เล็ดลอดไปได้

เมื่อวานทั้งวัน เฉินเกอและพวกเผชิญหน้ากับจิ้งจอกทิพย์มากกว่าหนึ่งครั้ง

แต่ ทุกคนประเมินความสามารถของจิ้งจอกทิพย์ตัวนี้ต่ำไป

ทำให้เฉินเกอและพวกไม่ได้พักผ่อนตลอดทั้งคืน

หลังจากต่อสู้มามากกว่าหนึ่งรอบ ทุกคนพ่ายแพ้!

ตอนนี้ ออกแรงพยายามอีกครั้ง จนในที่สุดก็สามารถปิดล้อมมันจากปากรูได้

ลุงเวินเรียกได้ว่าตื่นเต้นมาก

“อย่าให้มันหลุดไปได้อีกเด็ดขาด เคยมีบันทึกไว้ในคัมภีร์ไป๋โช่ว มันเคลื่อนไหวเร็วมาก แม้ว่าทั้งตัวจะเป็นสีขาวหิมะ แต่อำพรางได้ดีมาก และที่สำคัญคือ มันสามารถค้นหาได้อย่างรวดเร็วว่าเราจัดการกับมันอย่างไร ไอคิวสูงเกินอัจฉริยะคนธรรมดา!”

เฉินเกอกล่าวอย่างตื่นเต้น

ก่อนเข้าภูเขา เฉินเกออ่านคัมภีร์ไป๋โช่วตลอดทั้งคืน

ยังได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับสัตว์ร้ายเช่นจิ้งจอกทิพย์โดยเฉพาะในคัมภีร์

รู้ลึกว่าถ้าหนีไปแล้ว อย่าพูดว่าจับ แม้แต่หาร่องรอยของมันยังยากเลย

“สัตว์ร้ายตัวนี้จะปรากฏตัวแล้ว อย่าส่งเสียง!”

ลุงเวินทำท่าทางให้เงียบ

และเฉินเกอก็เห็น ในรูแคบ ว่ามีขนสีขาวจำนวนมากค่อยๆ พุ่งออกด้านนอก

ทุกคนกลั้นหายใจ

ล้อมรอบทั้งปากรูอย่างแน่นหนา

อีกด้านหนึ่งของรู มีคนปล่อยควันไม่หยุด

จึงทำให้จิ้งจอกทิพย์ออกมา

ใกล้แล้ว!

ในขณะที่จิ้งจอกทิพย์อยู่ห่างจากปากรูประมาณครึ่งเมตร

ทันใดนั้น ควันสีเขียวหนาทึบ พวยพุ่งออกมาจากรู

ควันหนานี้ ส่งกลิ่นเหม็นมาก จนให้คนแทบหายใจไม่ออก

เฉินเกอและพวกหมอบอยู่ที่ปากรูพอดี ระยะใกล้เกินไป

นอกจากเฉินเกอปิดปากทันเวลาและถอยออกออกไปข้างๆ

คนอื่นๆ ถูกรมควันสูดเข้าไปไม่น้อย

“จิ๊ดๆ!”

ราวกับกำลังหัวเราะเยาะผู้คน

จิ้งจอกทิพย์ส่งเสียงร้อง

แสงสีขาวกะพริบ อาศัยผ่านช่องว่างนี้ พุ่งออกไปโดยตรง

“ให้มันหนีไปได้อีกแล้ว!”

ลุงเวินอารมณ์เสีย

“ไล่!”

ส่วนเฉินเกอตอบสนองอย่างรวดเร็ว

วิ่งตามร่างของจิ้งจอกทิพย์ไป

เร่งความเร็วของตัวเองให้ถึงสุดขีด

พวกลุงเวินก็ไล่เช่นกัน

แต่ในไม่ช้า ก็ถูกเฉินเกอสลัดทิ้ง ไม่เห็นร้องรอบของเฉินเกอ

“ผู้อาวุโสเวิน ทำไงดี? เราตามนายน้อยไม่ทัน!”

มีคนพูดขึ้น

“ลองตามดูก่อน ถ้าไม่ได้จริงๆ เราค่อยถอยกลับไปรอที่เดิม!”

ลุงเวินออกคำสั่ง

“จิ๊ดๆ ……จิ๊ดๆ!”

จิ้งจอกทิพย์มุดขึ้นไปด้านบนของป่า เหยียบใบไม้ ความเร็วเหมือนลูกธนู