ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 515

บทที่515 บางทีก็อยากขอร้อง

ทีแรกก็นัดกับจางหมินเอาไว้ดีแล้วว่าจะไปกินข้าวด้วยกัน

ตอนนี้ เฉินเกออยากจะเข้าใจเรื่องราวให้มากขึ้นจากคนที่ชื่อเมิ่งคังคนนี้ ก็เลยโทรศัพท์หาจางหมิน

“ว่ายังไง? เธอมาไหม?”

จูลี่ลี่ถามขึ้นด้วยท่าทีกังวล

จางหมินบอกว่า “คงเพราะว่าจะกลัวพวกแกจริงๆ เขาไม่มาแล้ว!”

โดยไม่รู้ตัว คำพูดที่ออกมาจากปากของจางหมินผิดหวังเล็กน้อย

“ไม่มาถึงจะดี พี่หวังบอกแล้ว พวกเราไปกินข้าวที่โรงแรมหลงเจียง ไปดูโรงแรมที่ดีที่สุดในหลงเจียงของพวกเรากันหน่อย!”

จูลี่ลี่ตะโกนแล้วก็กระโดดโลดเต้น

จางหมินพยักหน้าอย่างโมโห

จากนั้นทุกคนก็ไปโรงแรมหลงเจียงกัน

“ขอโทษด้วยครับ วันนี้โรงแรมหลงเจียงโดนคนจองเอาไว้หมดแล้ว คุณผู้หญิงและคุณผู้ชายสามารถที่จะเลือกไปที่อื่นได้ครับ ต้องขอโทษจริงๆครับ!”

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะมาถึงประตู ก็โดนพนักงานบริการห้ามเอาไว้

ทำให้จูลี่ลี่ที่กำลังอารมณ์ดีต้องผิดหวังขึ้นมา

โทรศัพท์ของเธอก็เตรียมเอาไว้พร้อมแล้ว รอแค่ถ่ายรูป แต่ว่าอยู่ๆก็เข้าไปไม่ได้

“โรงแรมใหญ่ขนาดนี้ โดนจองเอาไว้หมดแล้ว ต้องมีคนมากแค่ไหนกันนะ แม้แต่ที่เดียวก็ไม่มีเหรอ?”

จูลี่ลี่ถามขึ้น

พนักงานบริการส่ายหน้า

“เห้อ จริงเลยเชียว!”

จูลี่ลี่โมโหจนต้องกระทืบเท้า

“ช่างเถอะ พวกเราไปกินที่อื่นกันก็ได้ ก็เหมือนกันนั่นแหละ!”

จางหมินโน้มน้าว

จากนั้นทั้งหมดก็จากไป

แต่ว่าจูลี่ลี่ยังคงไม่ปล่อยวาง หันกลับมามองอยู่บ่อยครั้ง

ในตอนนั้น รถหรูหลายคันก็ตามๆกันมา มาถึงหน้าประตูโรงแรม

ผู้สูงศักดิ์จำนวนมากของหลงเจียงลงมาจากรถ

พวกเขาจัดสูทให้เรียบร้อย ยืนอยู่หน้าประตู ราวกับว่ากำลังรอใครอยู่

“พวกแกดูเร็ว คนนั้นไม่ใช่นายของตระกูลลู่เหรอ คุณชายลู่จงเหนียน?”

จูลี่ลี่ถามอย่างประหลาดใจ

จางหมินพยักหน้าแล้วว่าต่อ “เป็นประธานลู่ ที่แท้โรงแรมหลงเจียงก็โดนประธานลู่จองเอาไว้หมดแล้วนี่เอง นี่ก็ไม่น่าแปลกใจ!”

“แต่งานแลกเปลี่ยนปีที่ผ่านๆมา ประธานลู่ไม่เคยฟุ่มเฟือยแบบนี้เลยนะ อย่างนั้นก็มีความเป็นไปได้อีกข้อ นั่นก็คือมีแขกคนสำคัญมาเยือน!”

จางหมินพูด

“แขกคนสำคัญ?”

พวกจูลี่ลี่รีบรวมตัวกันขึ้นไปดูอย่างสงสัย

ในตอนนี้ ประตูตรงกลางก็ถูกเปิดออก

มีคนแก่คนหนึ่งลงมาจากรถก่อน จากนั้น เขาก็เชิญคนหนุ่มคนหนึ่งออกมาด้วยท่าทางนอบน้อม

ประธานลู่ขยับตัวไปด้านหน้า แล้วจับมือกันอย่างเคารพ

พอเห็นคนหนุ่มคนนี้จูลี่ลี่ก็ตกตะลึงไปเลย “หา!....นั่น....นั่นไม่ใช่เฉินเกอหรอกเหรอ?”

จางหมินเองก็ตกใจจนเอามือมาปิดปากไว้ “ใช่ เป็นเฉินเกอจริงๆด้วย เขาบอกว่าเขามีธุระมาไม่ได้แล้ว ที่แท้ เอาก็จะมาโรงแรมหลงเจียง!”

“แต่ว่าหมินหมินแกดู ประธานลู่มีท่าทางเคารพเขามากเลยนะ ทำไมถึงปฏิบัติกับยาจกคนนึงแบบนี้นะ?”

จูลี่ลี่ยิ่งพูดยิ่งตกใจ ก็รู้สึกได้ว่าแก้มของตัวเองนั้นเจ็บ

ตัวเองรังเกียจชายหนุ่มคนนี้มาตลอด แต่เขากลับมีคอนเนคชั่นแบบนี้

ไม่รู้ว่าตาฝาดหรือเปล่า แต่ก็มีแวบหนึ่ง

ถึงแม่ว่าเฉินเกอจะยังคงสวมเสื้อผ้าที่ตัวเองคิดว่าเชยมาก

แต่ว่าพออยู่กับพวกคนรวยกลุ่มนี้แล้ว

อยู่ๆเขาก็หล่อมาก!

จูลี่ลี่กัดปากของตัวเอง ในใจก็เสียดาย

เฉินเกอก็ยังไม่รู้ตัวว่ายังมีคนมองตัวเอง มองจนตะลึงไปแล้ว

ในตอนนี้ เฉินเกอกำลังเดินเข้าไปในโรงแรมพร้อมกับประมุขตระกูลลู่ ลู่จงหยวนแล้วก็เมิ่งคัง

เฉินเกอก็คิดไม่ถึง ตอนแรกนึกว่าก็แค่มากินข้าวเฉยๆหนึ่งมื้อ แต่อยู่ๆกลับเชิญลู่จงหยวนมาด้วยเสียอย่างนั้น

“พี่เมิ่ง พี่แน่ใจนะว่า คนๆนี้มีพลังสูงส่ง? ทำไมผมมองแล้ว ทำไมถึงรู้สึกว่าเป็นแค่วัยรุ่นธรรมดาทั่วไป!”

ลู่จงหยวนเดินอยู่ด้านหลัง พูดกับเมิ่งคังด้วยเสียงเบาๆ

“จงหยวน ข้าเคยหลอกเอ็งด้วยหรือ ห้ามดูถูกคุณชายเฉินเด็ดขาด พลังของเขา เอ็งกับข้าคิดไม่ถึงเข้าใจไหม?”

เมิ่งคังบอก

“ถ้าเกิดว่าเหมือนกับที่บอกจริงๆล่ะก็ อย่างนั้นก็ดีมากเหมือนกัน ไม่แน่ว่าวิกฤติของตระกูลลู่ในครั้งนี้ ก็อาจจะผ่านพ้นไปได้อย่างราบเรียบก็ได้ ถ้าเกิดว่าครั้งนี้ตระกูลลู่รอดได้ จะยกพี่เอาไว้บูชา!”

“เหอะๆ ยกข้าเอาไว้บูชา เอ็งมีประสบการณ์เรื่องนี้ ยังไงก็ไปขอร้องคุณชายเฉินดีกว่า ถ้าเกิดว่าคุณชายเฉินสามารถที่จะยืนอยู่ฝั่งเดียวกันกับเราได้ อย่างนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว!”

พูดไป ทั้งหมดก็เดินเข้าไป

ในวงเหล้า จะเป็นอะไรไปได้นอกเสียจากการทักทายกัน

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน