ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 553

บทที่ 553 ความสงสัยของเฉินเกอ

ต้นไม้ต้นนั้น ถูกผู้คนในอาณาจักรขนานนามว่าต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์

เนื่องจากว่ามันนั้นร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า

ในตอนนั้นผู้คนในอาณาจักรต่างเชื่อกันว่า

สิ่งนี้น่ะเป็นสิ่งที่สวรรค์ประทานเทพองค์นี้มาเพื่อเชิญพวกเขาให้ไปรวมตัวกันยังพระราชวังสวรรค์ แต่ว่าโชคร้ายที่ระหว่างทางนั้นก็มีเรื่องร้ายเกิดขึ้น จนเหล่านักรบสวรรค์ที่มากับเทพองค์นั้นต่างก็เสียชีวิตลง

กษัตริย์จึงคิดว่า แม้ว่านี่จะเป็นคำเชื้อเชิญจากสวรรค์ แต่ก็จะไม่ให้เกียรติแก่พวกเขาไม่ได้

ควรที่จะนำเรื่องราวของเทพองค์นั้น เล่าสืบต่อกันให้กระจ่างชัด

ดังนั้น กษัตริย์ยูจึงส่งนักรบที่ดีที่สุดของอาณาจักร 300 นายออกไป

เพื่อมาปีนต้นไม้ยักษ์ต้นนี้

แต่เขานั้นก็รออยู่นาน แต่ก็ไม่เห็นว่านักรบทั้ง 300 นายนั้นจะกลับมาอีกเลย

แต่กษัตริย์ก็ยังคงไม่วางใจ ต่อมาในทุก ๆ ปี เขาก็จะคัดเลือกทหารมือดีกลุ่มหนึ่ง ส่งไปเพื่อปีนต้นไม้ยักษ์ต้นนี้

แต่เพียงนิดเดียวก่อนที่พระราชวังของเทพเจ้าองค์นั้นกำลังจะสร้างเสร็จ และกำลังจะเตรียมที่จะฝังศพ

ก็มีเรื่องหนึ่งเกิดขึ้น

นั่นก็คือมีสายฟ้าฟาดผ่าลงมาที่กลางต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ต้นนี้

ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั้นก็เกิดเพลิงลุกไหม้ครั้งใหญ่ เพลิงที่ไหม้นั้นลุกไหม้อยู่เป็นเวลาต่อเนื่อง 1 เดือนเต็ม แล้วจึงมอดดับลงในที่สุด

กษัตริย์องค์นั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาคิดว่าสวรรค์นั้นตำหนิพวกเขาที่ไม่รักษาโอกาสนั้นเอาไว้ให้ดี

แต่ว่าในตอนนี้นั้น การฝังศพเทพองค์นั้นถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

ต่อมาก็ได้มีการฝังศพของเทพเจ้าที่เป็นคู่รักกัน แต่ท้ายที่สุดก็ถูกชายชราขอทานออกมาคัดค้านและพูดอย่างละเอียด

จากที่จิตรกรรมฝาผนังว่าไว้ว่า ในตอนนั้นขอทานชราคนนั้นได้อธิบายกับกษัตริย์อย่างหนักแน่นพร้อมเหตุผลที่ชัดเจนว่าเพราะเหตุใดจึงไม่สามารถที่จะฝังด้วยกันได้

แต่กษัตริย์นั้นก็ไม่สนใจฟัง

ดังนั้นเขาจึงสำแดงเวทมนตร์ออกมา เขานั้นชี้นิ้วไปที่กำแพง และที่กำแพงนั้นก็มีภาพหนึ่งปรากฏขึ้น นั่นก็คือภาพที่อนาจักรถูกทำลายพังพินาศนั่นเอง

จากวิธีการแสดงภาพบนผนังให้ปรากฏออกมาเช่นนั้นของขอทานชรา ก็ทำให้เหล่าขุนนางและคนใหญ่คนโตทั้งหมดต่างก็ตกตะตึง

และค่อย ๆ ก้มหัวเพื่อเคารพเขาทีละคน ๆ

หรือแม้แต่กษัตริย์เองก็เช่นกัน

ดังนั้นสุดท้ายแล้วพวกเขาจึงฟังคำแนะนำจากขอทานชราผู้นั้น

องค์กษัตริย์นั้นต้องการเชิญให้ขอทานชรานั้นมาเป็นราชครู ช่วยแนะนำสั่งสอนเขาว่าต้องทำเช่นไรจึงจะสามารถปกป้องอาณาจักรเอาไว้ได้

ขอทานชราผู้นั้นก็ได้ปฏิเสธคำเชิญที่ให้เป็นราชครูนั้นไป แต่กลับมอบภาพ 2 ภาพให้แก่กษัตริย์

ภาพที่หนึ่งนั้น เป็นเพียงภาพสัญลักษณ์ สัญลักษณ์หนึ่ง

แต่ว่าเฉินเกอกลับดูออกอย่างกระจ่างแจ้งว่า นั่นคือสัญลักษณ์ของไท่หยางเหมิง

ส่วนอีกภาพหนึ่งนั้น กลับดูลึกลับกว่ามาก

“ทำไมมันช่างเหมือนกับ……เครื่องวัตถุโบราณ ภาพสุริยันของพวกเราตระกูลเฉิน？”

เฉินเกอเกาหน้าผากของตน และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ

แต่ในส่วนต่อมา ก็พูดถึงว่าหลังจากที่อาณาจักรนั้นได้รับภาพทั้งสองนี้ไป ก็รุ่งเรืองอำนาจมากอยู่หลายปี มากขนาดที่แทบจะรวบรวมประเทศรอบ ๆ หลายร้อยประเทศมารวมกันได้ทั้งหมดแล้ว

และกษัตริย์ก็ได้ยกย่องเขาให้เป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์

เมื่อดูถึงตรงนี้ เฉินเกอก็อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเย็น ๆ เข้าไปฟอดหนึ่ง

“บางทีภาพสุริยันอาจจะเป็นสมบัติที่พวกเราตระกูลเฉินส่งทอดกันรุ่นต่อรุ่น อาจจะมีความลับความสัมพันธ์ที่เชื่อมโยงกับไท่หยางเหมิงก็เป็นได้ และผู้ที่สร้างภาพสุริยันที่มีความสามารถในการทำนายอนาคตนั้น แท้จริงแล้วก็คอขอทานชราผู้นั้นนั่นเอง！”

เฉินเกอคิดอยู่ในใจ

ด้วยความประหลาดใจนั้น ก็บังคับให้เฉินเกอก็อดไม่ได้ที่จะต้องดูมันต่อไป

ในส่วนถัดมานั้น มันพูดถึงเรื่องบางอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงของการซ่อมแซมต่อเติมสุสาน

พระราชวังใต้ดินแห่งนี้นั้น ใช้เวลาในการก่อสร้างนานกว่า 10 ปี และดูแลรักษาอย่างต่อเนื่องมาเป็นเวลาหลายปี

ในช่วงเวลานั้น องค์กษัตริย์ก็ได้มีอำนาจรุ่งเรืองและยิ่งใหญ่แล้ว แต่กลับมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

หนึ่งในเรื่องที่ใหญ่ที่สุดนั้นก็คือ จู่ ๆ ก็มีศพขนาดยักษ์ศพหนึ่งร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า！

ภาพที่อยู่บนฝาผนังนั้น ได้แกะสลักถึงรูปลักษณ์ของศพขนาดยักษ์นี้เอาไว้โดยออกมาอย่างละเอียด

เฉินเกอดูอยู่ได้พักหนึ่ง ก็พบว่า……ศพนั้นแท้จริงแล้วก็คือศพของมังกร！

มังกร！

เฉินเกอถลึงตาออกกว้าง

เพื่อที่จะยืนยันให้แน่ชัด

ว่าภาพวาดบนผนังนี้นั้นบอกถึง มังกรตัวหนึ่งที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า

มีขนาดยาว 30 กว่าเมตร มีกงเล็บราวกับเหล็กกล้า

สามารถขย้ำหัวมนุษย์ให้แหลกเป็นเสี่ยง ๆ ได้

แถมยังบรรยายไว้อีกว่า ที่ศพของมังกรตัวนี้นั้น มีเกล็ดแข็งห่อหุ้มอยู่ทั่วร่าง

เกร็ดเหล่านั้น บ้างก็เป็นสีทอง บ้างก็เป็นสีนิล

มังกรยักษ์ตัวนี้นั้นเป็นมังกรที่มีสีทอง-นิล

ในตอนที่ตกลงมานั้น ศพก็มีสภาพที่เริ่มเน่าเหม็นแล้ว