ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 542

บทที่ 542 การปล้น

“พลังมังกรคชสาร?”

และเปลือกตาของ โม่ชางหลงกระตุกอย่างแรง

ถึงกับถอยหลังไป

ทันใดนั้นเฉินเตี๋ยนชางจึงอาศัยโอกาสจากช่องว่างนี้ตะโกน "เสี่ยวเกอรีบไป! "

เฮลิคอปเตอร์เริ่มออกตัวอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเฉินเกอจะไม่ยอมแพ้ แต่ปู่ของเขากำลังใช้พลังทั้งหมดเพื่อตัวเอง

หากเขายังรั้งอยู่ต่อ มีแต่จะเป็นตัวถ่วงให้กับปู่

ดังนั้น เขาจึงขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไป

โม่ชางหลงคิดจะไล่ล่า

แต่เฉินเตี๋ยนชางยังคงตามพัวพันไม่ปล่อย

“เฉินเตี๋ยนชางนายเหี้ยมโหดยิ่งกว่า นายใช้พลังพลังมังกรคชสาร และรับพลังกระจกวิเศษของฉันไป ถึงแม้ว่าฉันจะฆ่านายไม่ได้ แต่นายก็เสียหายอย่างหนักเช่นกัน ยังมีเวลาอีกสามเดือนกว่าจะถึงงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ เกรงว่านายคงมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ไม่นานแล้ว! "

เผชิญหน้ากับความรุนแรงของ เฉินเตี๋ยนชาง

โม่ชางหลงไม่มีทางเลือกเช่นกัน

ในท้ายที่สุดแล้วพลังพลังมังกรคชสารทำให้ตนไม่อาจมองข้ามไปได้จริงๆ

โดยเฉพาะในตอนนี้ การที่โม่ชางหลงต้องต่อสู้เอาชีวิตกับ เฉินเตี๋ยนชางนั้นไร้ค่าเกินไป

หากเฉินเกอหนีไป ความคิดที่จะไปต่ออีกขั้นของเขาเองก็ล้มเหลวแล้วเช่นกัน

เขาไล่ เฉินเตี๋ยนชางออกไป

โม่ชางหลงวิ่งไล่ตามไปยังทางของเฮลิคอปเตอร์

"พรูด! "

เฉินเตี๋ยนชางกระอักเลือด เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ไม่สามารถไล่ตามไปต่อได้อีก ได้แต่มองไปยังทิศทางของเฮลิคอปเตอร์อย่างเป็นห่วง

"ฉันกำลังบินอยู่ระดับสูงมาก นายน้อย เขาสมควรไม่ตามมาแล้ว! และตามมาไม่ได้แล้ว!”

คนขับเครื่องบินเอ่ย

"อืม ไม่รู้ว่าปู่เป็นยังไงบ้าง เฮ้อ ตอนเริ่มต้น ฉันคิดว่าปู่สามารถรับมือโม่ชางหลงได้มากพอ คาดไม่ถึงเลยว่า โม่ชางหลงกลับมีอาวุธวิเศษที่มีพลังร้ายกาจขนาดนี้อยู่ในมือ! "

ในใจของเฉินเกอเป็นกังวล

"วางใจเถอะ พลังของนายท่านแข็งแกร่งมาก ถึงแม้ว่าอาวุธวิเศษของโม่ชางหลงจะทรงพลัง แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรนายท่านได้ ตอนนี้เขากำลังเล็งนายน้อย ขอแค่พวกเราหนีออกมาได้ แต่นี่ก็จะไม่เป็นการรบกวนสมาธิของนายท่าน! "

ผู้คุ้มกันกล่าว

ทันใดนั้น เฮลิคอปเตอร์ก็สั่น

ราวกับด้านล่าง กำลังมีบางอย่างจับเฮลิคอปเตอร์เอาไว้

จากนั้น ก็มีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่ด้านข้างของเฮลิคอปเตอร์

เป็นโม่ชางหลง

“เด็กน้อย ยังคิดจะหนี?”

โม่ชางหลงยิ้มอย่างเย็นชา

จากนั้นข้อมือของเขาก็ขยับและเปล่งแสงสีขาวจ้าออกมา

ตูมตูมตูม!

ไฟลุกโชน เศษก้อนหินกระจัดกระจาย

บนพื้นดิน เต็มไปด้วยความยับเยิน

คนขับเครื่องบินเสียชีวิตไปแล้ว

เฉินเกอเองก็บาดเจ็บเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาได้กลายเป็นปรมาจารย์ครึ่งระดับแล้ว ดังนั้นร่างกายของเขาจึงแตกต่างจากคนทั่วไปมานานแล้ว

ถัดมา เขาใช้มือข้างหนึ่งยันพื้นเอาไว้ และค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

"จะหนีให้ลำบากไปทำไม ไปกับฉันเถอะ ก่อนจะถึงงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ ฉันจะต้องก้าวไปอีกขั้น!”

โม่ชางหลงยืนอยู่ข้างๆ และยิ้มจาง ๆ

“ฝันไปเถอะ!”

เฉินเกอกัดฟัน และพยายามอย่างเต็มที่

หวีด!

เสียงดังขึ้น พร้อมกับใบมีดสั้นที่ถูกยิงออกมา

มันโจมตีเข้าที่หน้าอกของ โม่ชางหลง

แต่ โม่ชางหลงกลับตอบสนองอย่างรวดเร็ว และหนีบมันเอาไว้ระหว่างสองนิ้ว

"วางอาวุธ เด็กน้อย นายยังเด็กเกินไป!”

เขาฝืนยิ้ม

ในขณะที่เฉินเกอ ตอนนี้หัวใจของเขากำลังดิ่งลงเบื้องลึก

เดิมที เขายังคิดว่าตนยังมีโอกาสรอด และต่อให้ต้องตาย ก่อนจะตาย ก็จะต้องไปยังงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์สักครั้ง

คาดไม่ถึงเลยว่า วันนี้ จะถูก โม่ชางหลงจับเอาไว้

แทนที่จะถูกเขาจับ และรับการทรมานจากเขา แบบนี้เขาจัดการตัวเองให้เสร็จสิ้นเสียยังจะดีกว่า!

ดวงตาของเฉินเกอฉายแววฆ่าฟันออกมา จากนั้นจึงโบกมือใส่ตนเอง

ทันใดนั้น

ฉึบฉึบฉึบ.....

มีดสั้นที่อยู่ในมือของ โม่ชางหลงส่งเสียงดังขึ้นมา

จากนั้นมันจึงเริ่มสั่นไม่หยุด

เฉินเกอตกตะลึง

โม่ชางหลงเองก็ประหลาดใจมากขึ้น เขาออกแรงมากขึ้นพยายามหยุดมีดสั้นเอาไว้

อย่างไรก็ตาม ดาบสั้นที่แต่เดิมสีดำวาวมาตอนนี้จู่ๆ มันก็เกิดแสงสีแดงวาบผ่านไป

ทันใดนั้น มีดสั้นกลับดูร้อนราวกับว่ามันเพิ่งถูกสกัดออกมาจากเตาเผาก็มิปาน

ฟู่!