ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 560
บทที่560 ที่มาของป้ายหยก
“อะหลาน”
เฉินเตี๋ยนชางกับเฉินจิ้นตงสีหน้าเกร็งขึ้นมาทันที
วันนี้เฉินเตี๋ยนชางเสียความเป็นตัวเองไปเล็กน้อย
แต่จะให้เขาทำยังไงได้ เขาจะต้องไปร่วมงานนัดหมายน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์แล้ว และอาจจะไม่มีโอกาสได้กลับมาอีก ในเมื่อสวรรค์เป็นใจ ให้เขาได้เห็นหน้าเหลนสาวของตัวเองก่อน เท่านี้ก็พอแล้ว
ทุกคนมองออกว่าตอนนี้เฉินเตี๋ยนชางดีใจมากแค่ไหน แต่พอเห็นฉินหลานเดินเข้ามา เขาก็รู้สึกผิดขึ้นมา
อะหลาน เป็นลูกสะใภ้ที่พวกเขาต่างยอมรับว่าคู่ควรที่สุด เรื่องทุกอย่างในตระกูลเฉิน ฉินหลานเป็นคนดูแลทุกอย่าง
“เอ่อ ปู่เองก็ไม่รู้ แค่เห็นว่าเด็กคนนี้น่ารักก็เลยอุ้มมาเล่น”เฉินเตี๋ยนชางพูดอย่างตะขิดตะขวง
และฉินหลานก็ไม่ถามอะไรอีก ได้แต่พยักหน้าให้ ในมือของเธอถือกระดาษไว้
“อะหลาน หนูมาหาเสี่ยวเกอมีเรื่องอะไรหรือเปล่า”เฉินเตี๋ยนชางยื่นหมี่ฟ่านให้เฉินจิ้นตงอุ้มแทน
ก่อนจะกลับมาวางทีเป็นผู้นำครอบครัวเหมือนเดิม
“ก่อนหน้านี้ตอนที่หนูมองภาพสุริยัน หนูเห็นจุดที่มีความผิดปกติ เพราะเสี่ยวเกอขอให้หนูช่วยตามหาเบาะแสของผู้หญิงชุดขาวคนนั้น ทำให้ภาพสุริยัน มีข่าวแพร่ออกไปข้างนอกแล้วค่ะ”ฉินหลานพูด
ตั้งแต่ที่พบว่าดวงตาของฉินหลานมีความสามารถที่พิเศษกว่าคนปกติ เฉินเตี๋ยนชางจึงทำการยกภาพสุริยันให้เธอดูแลแทน
“คนนำทางปรากฏตัวแล้วเหรอ”
เฉินเตี๋ยนชางสีหน้าเคร่งเครียด “ได้ เราไปคุยกันในห้องทำงานเถอะ”
ในห้องหนังทำงาน
ฉินหลานเปิดกระดาษใบนั้นออก
เฉินเตี๋ยนชางกับเฉินเกอมองดู บนกระดาษมีรูปวาดรูปหนึ่ง
“ผู้หญิงชุดขาวดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์อะไรบางอย่างกับเสี่ยวเกอ เมื่อวานเสี่ยวเกอให้หนูลองใช้ภาพสุริยันเป็นสิ่งล่อใจเพื่อหาเบาะแสของผู้หญิงคนนั้น หนูพยายามอยู่หลายรอบ ในที่สุดภาพสุริยันก็ปรากฏรูปนี้ซ้อนขึ้นมา”
“เสี่ยวเกอ คุณรีบร้อนอยากจะหาผู้หญิงชุดขาวคนนั้น เพราะการเดินทางไปทะเลทรายในครั้งนี้ได้เบาะแสอะไรมาใช่ไหม”ฉินหลานรีบถาม
“ผมยังไม่ทันได้บอกทุกคน การเดินทางไปทะเลทรายในครั้งนี้ ผมพบเรื่องที่น่าสนใจเยอะมากครับ รวมถึงคำทำนายแห่งความตายของผมด้วย ทุกอย่งมันเชื่อมโยงกับผู้หญิงชุดขาวคนนั้น ผมรู้สึกว่าขอแค่ได้เบาะแสของผู้หญิงคนนั้นปริศนาทั้งหมดจะคลี่คลายได้” เฉินเกอพูด
เขาเตรียมจะเล่าเรื่องให้คุณปู่ฟัง แต่พอกันไปดูรูปภาพบนกระดาษ เขาก็ต้องย่นคิ้วขึ้นมา
“แปลกมาก รูปภาพนี้ ทำไมผมถึงได้รู้สึกคุ้นเคยมาก เหมือนเคยเห็นจากที่ไหนมาก่อน”เฉินเกอพูด
“เสี่ยวเกอ หลานเคยเห็นรูปนี้เหรอ” เฉินเตี๋ยนชางพูด
เฉินเกอขมวดคิ้วครุ่นคิด ก่อนจะนึกขึ้นได้
“จ้าวยีฟาน”
เขานึกขึ้นได้แล้ว ฉินหลานมองไปทางเฉินเกออย่างแปลกใจ
“ใช่แล้ว รูปภาพนี้ เหมือนรูปที่สลักอยู่ที่ป้ายหยกของจ้าวยีฟานเลย”เฉินเกอพูด
“อ๊ะ ปู่นึกขึ้นได้แล้วบนคอของหมี่ฟ่านก็แขวนป้ายหยกแบบนี้ไว้ด้วย”เฉินเตี๋ยนชางพูด
เฉินเกอหยิบรูปภาพขึ้นมา แล้ววิ่งไปที่ห้องของจ้าวยีฟานทันที
“เสี่ยวเกอ ในที่สุดคุณก็ยอมมาพบฉันสักที” จ้าวยีฟานพูดไปด้วยร้องไห้ไปด้วย
เฉินเกอจับป้ายหยกที่ห้อยคอจ้าวยีฟานไว้ แล้วเอามาเทียบกับรูปในกระดาษ
เหมือนกันจริงๆด้วย
“เหมือนจริงๆด้วย บอกผมมา ป้ายหยกนี่คุณได้มาจากไหน”เฉินเกอถาม
“ฉัน… ฉันไม่รู้”
จ้าวยีฟานร้อนใจ รีบส่ายหน้าไปมา
“คุณจะพูดหรือไม่พูด” เฉินเกอพูดเสียงเข้ม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน