เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 537

ทั้งบ้านใหญ่ตระกูลหูเงียบสงัด

เห็นได้ชัดว่างานเลี้ยงวันเกิดเจ็ดสิบปีของนายท่านหูกลับไม่มีเสียงเลยแม้แต่น้อย

พวกเขาไม่กล้าส่งเสียงนี่!

หลี่หงกังหัวหน้าของสนามรบแห่งเมืองเจียงเฉิงกำลังพาพลทหารของเขามาทานอาหารที่ตระกูลหู

ใครกล้าส่งเสียง?

แต่หูเซียวกลับไม่มีความไม่พอใจเลยแม้แต่น้อย

ในทางกลับกันยังดีใจมาก ตื่นเต้นจนหน้าแดงไปหมด

นี่เป็นถึงหัวหน้าของสนามรบเชียวนะ มีตั้งกี่ตระกูลที่ไม่ว่าจะเสียเงินเท่าไหร่ ส่งของกำนัลมากแค่ไหนก็เชิญบุคคลยิ่งใหญ่บนยอดสุดมาไม่ได้

ตอนนี้กลับทานอาหารอยู่ในวันเกิดเจ็ดสิบปีของตัวเอง

ถ้าหากเรื่องนี้พูดถึงออกไปจะได้หน้ามากแค่ไหนกัน!

นั่นเท่ากับมีความสัมพันธ์กับหัวหน้าหลี่แล้ว ตระกูลหูไม่เพียงไม่ได้ล่มสลาย แต่ต่อไปยังกลับจะเจริญก้าวหน้าขึ้นไปเรื่อย ๆ อีกด้วยซ้ำ

แต่ว่าเขาไม่ได้ถูกความเบิกบานใจทำให้ขาดสติ

หัวหน้าหลี่หงกังเปลี่ยนการตัดสินใจเพียงเพราะประโยคเดียวของถังเฉา

ง่ายมาก เป็นการเรียกทั่วไปเพียงประโยคเดียว

จากตรงนี้หูเซียวก็สามารถชี้ขาดภาพรวมได้ว่าถังเฉามีความสัมพันธ์ที่ดีมาก ๆ กับหลี่หงกัง

พลทหารมากมายขนาดนี้ทานอาหาร ความเร็วในการกินยังรวดเร็วมาก อาหารบนโต๊ะหมดไปอย่างรวดเร็ว

หูเซียวตะโกนเสียงดังด้วยใบหน้าแดงก่ำลำคอหนา “เร็ว รีบไปทำ สุราดี อาหารดี เสิร์ฟมาให้หมด!”

หูเซียวในตอนนี้ไม่มีท่าทางเหมือนเป็นผู้นำของตระกูลหนึ่งเลยสักนิด เหมือนกับเถ้าแก่ร้านเหล้าเรียกลูกค้ามากกว่า

ด้วยความรวดเร็ว สุราอาหารก็มาเสิร์ฟอีก

ไม่รู้ว่าทำไม ตอนนี้หูเซียวไม่มีความเกลียดแค้นถังเฉาเลยสักนิด ตรงกันข้าม ดูเหมือนจะถูกตาเป็นอย่างยิ่ง

ถ้าหากไม่ใช่เพราะถังเฉาแต่งงานแล้ว เขาจะต้องเอาหูจิ้งซูหลานสาวของตนเองรับหมั้นเขาไปแล้ว

“คุณถังครับ หัวหน้าหลี่ครับ อาหารพวกนี้ถูกปากพวกคุณไหมครับ?”

หูเซียวเอ่ยถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

มองดูถังเสี่ยวลี้กินอย่างเอร็ดอร่อย ถังเฉาก็พยักหน้านิ่ง ๆ “ใช้ได้”

หลี่หงกังยังคงพยักหน้า

“สุรานี้ไม่เลว”

การประเมินสองประโยคทำให้หูเซียวเบิกบานใจเป็นอย่างยิ่ง

ลืมไปหมดแล้วว่าวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดเจ็ดสิบปีของตน คอยปรนนิบัติอยู่ข้าง ๆ เหมือนกับบริกรแก่คนหนึ่ง

สร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับหัวหน้าหลี่ ตระกูลหูคิดไม่อยากจะก้าวหน้าก็ยากแล้ว!

“คุณถังครับ ผมคารวะท่านหนึ่งแก้ว!”

ทันใดนั้นหลี่หงกังก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมาด้วยตนเอง คารวะสุราให้กับถังเฉา

“อ๋อ ได้”

ถังเฉายกแก้วขึ้นมาโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า ชนไปหนึ่งแก้ว

กระบวนการนี้เรียบง่ายมาก หูเซียวกลับมองจนเหงื่อเย็นหลั่งออกมา

คิดถึงก่อนหน้านี้ที่ตนเองมีบุญคุณความแค้นกับถังเฉาต่าง ๆ นานา เขาก็ตกใจจนแทบจะเป็นลมไป

แม้แต่หัวหน้าหลี่ก็ยังต้องคารวะสุราให้กับถังเฉา นั่นแสดงว่าตำแหน่งของถังเฉาสูงยิ่งกว่าหัวหน้า!

ถึงแม้ว่าหูเซียวจะไม่ใช่คนในแวดวงทหาร แต่เกี่ยวกับกฎเกณฑ์ข้างในนั้นเขาล้วนเข้าใจทะลุปรุโปร่งดี

ถึงลำดับชั้นของพวกเขานี้แล้วล้วนแต่เป็นคนมีฐานะทางสังคม แต่ไหนแต่ไรก็ไม่มีทางที่จะคารวะสุราคนอื่นด้วยตัวเองแน่

นอกเสียจากอีกฝ่ายเป็นคนที่ตัวเองเคารพ

“คารวะให้ศิษย์พี่เฟิ่งหวงของนายแก้วหนึ่งด้วยสิ”

ถังเฉาพูดขึ้นมาอย่างคร่าว ๆ อีกหนึ่งประโยค

หลี่หงกังถือแก้วเหล้าคารวะสุราต่อเฟิ่งหวงอย่างว่านอนสอนง่าย

“ศิษย์พี่เฟิ่งหวง ผมคารวะท่านหนึ่งแก้ว”

เฟิ่งหวงก็ยกแก้วให้

หูเซียวที่อยู่ข้าง ๆ มองจนเหงื่อเย็น ๆ ไหลลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง

น้ำเสียงที่ออกคำสั่งเมื่อกี้เขาสามารถชี้ขาดภาพรวมได้เลยว่าฐานะทางสังคมของถังเฉาสูงกว่าหลี่หงกัง

สุดท้ายถังเฉาก็ชี้มาที่หูเซียวอีก

“วันนี้เป็นวันเกิดเจ็ดสิบปีของเจ้าบ้านหู”

หลี่หงกังกวาดตามองหูเซียวอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง ยังไม่ลุกขึ้น เพียงแค่ยกแก้วเหล้าสูง ๆ เอ่ยอย่างเย็นชาหนึ่งประโยคว่า “สุขสันต์วันเกิด”

เพียงแค่ประโยคสุขสันต์วันเกิดเรียบ ๆ ง่าย ๆ เพียงประโยคเดียวกลับดูเหมือนว่าหูเซียวจะได้รับรางวัลจากฮ่องเต้อย่างไรอย่างนั้น เขาตื่นเต้นจนหน้าแดงก่ำ

“หัวหน้าหลี่เกรงใจเกินไปแล้วครับ!”

ตอนนี้นอกจากจะไม่มีความโกรธต่อถังเฉาแล้ว กลับกันยังสำนึกในบุญคุณ

“คุณปู่ครับ ทำไมเขายังอยู่ในบ้านของพวกเราอีกล่ะครับ? แล้วทหารชั้นต่ำกลุ่มใหญ่นี้มาจากไหน?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม