ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 144

ถึงกู้โม่หานถามยางหรือ?

ชู้ก็เป็นเรื่องเท็จแล้วยังมีอะไรจะถามอีกล่ะ?

สีหน้าของหนานหว่านเยียนแย่มาก สะบัดมือของเขาออก

"เรื่องของฉางชิงหยางเป็นเรื่องเท็จ ความจริงล้วนเปิดเผยออกแล้ว เจ้ายังมีอะไรจะถามอีก?"

กู้โม่หานมองเซียงอวี้ทีหนึ่งอย่างเย็นชา

เซียงอวี้เม้มปาก ภายใต้สายตาที่"ปลอบใจ"ของหนานหว่านเยียน นางก็จากไป

พระชายาเพิ่งพ้นจากอันตรายเอง จะถูกท่านอ๋อง......

พอเซียงอวี้จากไป ทาสทั้งหมดก็ล้วนถอยลงไป

กู้โม่หานแค่อยากจะถามว่า เรื่องวันนี้หนานหว่านเยียนยังมีอะไรจะพูดอีก ชู้ที่มาแบบกะทันหันก็ช่าง เรื่องอดีตก็ช่าง

แต่ใครคิดได้ว่า พอเขาพูดออกมากลับกลายเป็น......

"ว่ามาสิ ครั้งแรกของเจ้าตกลงได้ให้ใคร?"

พอกู้โม่หานถามจบแม้กระทั่งตัวเองก็อึ้งไปเลย ใต้ตายังมีความหึงและอิจฉาบางอย่าง

แม่ง!เหตุใดถึงถามออกมาเป็นสิ่งนี้!

เขาเป็นหมูหรือ?

ครั้งแรก?

หนานหว่านเยียนงงมาก

นางยังนึกว่ากู้โม่หานจะถามเรื่องชู้ แต่ตอนนี้ความสำคัญกลับอยู่ที่ครั้งแรก?

นางขมวดคิ้วอย่างแน่น"ข้า......"

จริงๆแล้วกู้โม่หานก็ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ๆก็ถามออกมาแบบนี้

แม้กระทั่งเขายังไม่เข้าใจว่า เหตุใดเขาถึงใส่ใจกับครั้งแรกของผู้หญิงคนนี้ เพราะตอนห้าปีก่อนที่เขาจับต้องหนานหว่านเยียน แค่รู้สึกสกปรก

ตอนนี้ในเมื่อเขาถามออกมาแล้ว ก็มีแต่ต้องเจาะลึกเข้าไปอีก"อะไรกันแน่?พูดไม่ออกหรือ?ตกลงเจ้ามีชู้กี่คนเนี่ย!"

พอนึกถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะนอนกับผู้ชายคนอื่น เขาก็รู้สึกโมโหมาก

หนานหว่านเยียนจะพูดก็พูดไม่ออก เพราะนางนึกยังไงก็นึกไม่ออก

ความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมนางมีเกือบทุกอย่าง แต่เรื่องนี้ เหมือนหายไปแบบไม่มีร่องรอย ทำให้นางไม่สามารถค้นหาได้

กู้โม่หานเห็นว่าหนานหว่านเยียนลำบากที่จะพูด นานมากก็ไม่ยอมจะพูดอะไรเลย สุดท้ายก็โมโหจนหัวเราะออกมา

"เจ้าลำบากขนาดนี้ คิดจะโกหกหรือเปล่า ว่าครั้งแรกของเจ้าได้ให้ข้า?!"

"ครั้งนั้นที่ข้าจับต้องเจ้า แต้มพรหมจรรย์ของเจ้าหายไปตั้งนานแล้ว และครั้งนั้นเจ้าก็......ไม่ได้ตกแดง ผู้ชายคนแรกของเจ้าไม่ใช่ข้าแน่นอน เจ้าได้ให้คนอื่นไป!"

เรื่องนี้เกี่ยวโยงกับศักดิ์ศรีของผู้ชาย

ความอยากครอบงำของกู้โม่หานแพร่หลายไปทั่วร่างกายของเขา ทำให้เขารู้สึกหดหู่มาก

หนานหว่านเยียนโมโหมาก แต่นางพูดไม่ออกจริงๆ

มีแต่ต้องใช้ความรู้เรื่องแพทย์ในการอธิบาย

"กู้โม่หาน ข้าขอสอนความรู้ให้เจ้าหน่อย ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนล้วนมีเลือดออกในครั้งแรก!"

"เยื่อพรหมจรรย์ เรียกอีกชื่อหนึ่งว่าตกแดง!การตกแดงมีหลายๆองค์ประกอบ อาจจะเป็นเพราะว่าฉีกขาดหรือตกหล่นตามธรรมชาติ ล้วนเป็นไปได้หมด!"

เพิ่งพูดเสร็จ หนานหว่านเยียนถึงเสียใจภายหลัง นางพูดสิ่งเหล่านี้กับกู้โม่หานไปทำไมล่ะ เขาไม่เชื่อหรอก

อย่างที่คิด กู้โม่หานเหล่ตาทันที

เขาเข้าใกล้หนานหว่านเยียน และกักขังนางอยู่ในบริเวณแขนของทั้งเอง

"เจ้ายังจะหลอกข้าอีก?หนานว่านเนียน ถึงแม้ที่เจ้าพูดนั้นมีเหตุมีผล แต่ตอนที่เจ้าแต่งงานกับข้า ก็ไม่มีแต้มพรหมจรรย์แล้ว!"

"เป็นคำพูดจากปากของสาวใช้ที่ตามเจ้าเข้าจวนอ๋องเลยนะ!หมัวมัวก็ได้ตรวจความบริสุทธิ์ให้เจ้าด้วย!นี่เจ้าจะอธิบายอย่างไร?"

หนานหว่านเยียนขมวดคิ้วทันที

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้