ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5095

“ไม่จำเป็นต้องลำบากเลย” หลินหว่านเออร์ยิ้ม : “ถ้าหากฉันจำไม่ผิด บรรพบุรุษของนายหญิงของชิวอิงซานก็อยู่ที่เมืองจินหลิง พวกเขาคงจะมีอสังหาริมทรัพย์อยู่ที่เมืองจินหลิง ฉันไปหาเขายืมที่พักเป็นการชั่วคราวก็ได้”

ทันใดนั้นผู้อาวุโสก็เอ่ยขึ้น : “พี่อิงซาน! เขาชอบการซื้ออสังหาริมทรัพย์ไปทั่วทุกแห่งมากที่สุดแล้ว หลายปีก่อนก็ซื้อที่ที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนที่ติดทะเลเอาไว้ และต่อมาก็ซื้อทั่วทั้งประเทศ และทั่วโลกเอาไว้อีกไม่น้อย ไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ผมได้ยินเขาพูดว่าเขามีอสังหาริมทรัพย์ทั่วโลกก็ประมาณห้าพันกว่าที่ เมืองจินหลิงเป็นของบรรพบุรุษภรรยาเขา ที่นั่นก็คงจะมีอสังหาริมทรัพย์อยู่ไม่น้อย”

หลินหว่านเออร์พยักหน้าลง : “ก่อนที่ตระกูลชิวยังไม่แยกตัวออกมา เป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนที่ติดทะเลที่แท้จริง หลังจากที่แยกออกมาแล้วถึงแม้ว่าตัวเลขบนหน้ากระดาษจะตกลงมาบ้าง แต่ความจริงแล้วทรัพย์สินที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนที่ติดทะเลนั้นก็ยังคงไม่มีใครมาเทียบได้”

ว่าแล้ว เธอก็เอ่ยพูดขึ้นกับผู้อาวุโส : “คุณโทรหาเขา โทรติดแล้วฉันจะพูดกับเขาเอง ครั้งนี้ฉันมาหัวเซี่ยเส้นทางคดเคี้ยว ไปถึงแต่ละที่ก็จะเปลี่ยนโทรศัพท์มือถือหนึ่งเครื่อง โทรศัพท์มือถือเครื่องสุดท้ายก่อนหน้าที่จะมาถึงเย่นจิงก็หายไปแล้ว”

“ครับ!”ผู้อาวุโสเอ่ยขึ้นอย่างไม่ต้องคิด : “ผมจะโทรหาเขาเลย!”

ว่าแล้ว เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา ค้นหาเบอร์โทรศัพท์ชิวอิงซานจากสมุดที่อยู่ แล้วกดโทรออก และในขณะเดียวกันก็เปิดลำโพงด้วย

ไม่นาน เสียงของผู้อาวุโสคนหนึ่งก็ดังขึ้นจากทางปลายสาย พลางเอ่ยพูดอย่างหยอกล้อ : “ซุนจือต้งนะซุนจือต้ง นายนี่ สองสามปีไม่ได้โทรหาฉันเลย? วันนี้มีอารมณ์อันสุนทรีหรืออย่างไร?”

ซุนจือต้งหัวเราะ : “ไม่ปิดบังพี่อิงซาน สองสามปีนี้ฉันพบเจอกับโทษที่ใหญ่หลวงนัก แต่ละวันฉันต้องมีความกล้ามาต่อสู้กับพญายม ไม่มีพละกำลังอะไรที่จะมาติดต่อกับพี่อิงซานเลย ขอให้พี่อิงซานยกโทษให้ด้วย”

ทางฝ่ายนั้นหัวเราะออกมา : “ฮ่าๆ ดูแล้วทุกคนก็คงเป็นเหมือนกัน มาถึงอายุอานามขนาดนี้แล้ว ล้วนแต่ต้องมาสู้กับพญายมกันสลัดให้หลุดออกไปไม่ได้เลย”

ซุนจือต้งหัวเราะแล้วเอ่ยขึ้น : “พี่อิงซาน วันนี้ฉันโทรมาหานาย หลักๆแล้วมีบุคคลที่สูงส่งคนหนึ่งอยากจะคุยกับนาย”