จุติใหม่มหาเทพตี้เทียน นิยาย บท 608

เมื่อจ้าวเทียนปรากฏตัวขึ้นที่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก ทั้งรูปลักษณ์และออร่าของเขาก็ค่อนข้างแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง จนไม่มีกลิ่นอายเหมือนมนุษย์อีกต่อไป

เพราะตั้งแต่บรรลุขอบเขตจักรพรรดิเซียนเต๋า พลังงานโกลาหลแรกเริ่มก็ได้ปรับเปลี่ยนโครงสร้างร่างกาย ของจ้าวเทียนทุกอณูจากภายในสู่ภายนอก

ให้เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานอันศักดิ์สิทธิ์ ไม่ถูกจำกัดอยู่ในกฎเกณฑ์แห่งจักรวาล ซึ่งเหนือไปกว่าตอนที่เขาบรรลุขอบเขตจักรพรรดิเทพในชีวิตที่แล้วมาก

“ ความรู้สึกนี่มันคืออะไรกัน ราวกับขอเพียงฉันยื่นมือออกไป สรรพสิ่งก็จะเคลื่อนไหวตามเจตจำนงของฉัน ไม่ว่าจะเป็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ หรือดวงดาว ”

จ้าวเทียนรู้สึกว่าถ้าตัวเขาต้องการ ก็สามารถสรรสร้างหรือทำลายดาราจักรแห่งหนึ่งได้อย่างง่ายดาย คล้ายกับทุกสิ่งทุกอย่างถือกำเนิดมาเพื่อเขา มีตัวตนอยู่เพื่อเขา และแตกดับเพื่อเขา

“ ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมวานรเทพสามตาจึงต้องการครอบครอง สมบัติโกลาหลแรกเริ่มแม่น้ำเต๋าขนาดนี้ เพราะนอกจากจะได้รับขุมพลังอันไร้สิ้นสุดแล้ว ยังมอบพลังของมหาเทพผู้สร้างให้อีกด้วย ”

หลังจากใช้เวลาทำความคุ้นเคยกับร่างกายใหม่อยู่ครู่หนึ่ง จ้าวเทียนก็ได้รู้ว่าตนเองมีพลังมากกว่าตอนที่เป็นมหาเทพตี้เทียนถึงสิบเท่า

ซึ่งถ้าให้เปรียบเทียบสถานการณ์ในปัจจุบัน ความแข็งแกร่งของเขาก็คงอยู่ระหว่างขอบเขตครึ่งก้าวผู้ปกครองกับขอบเขตผู้ปกครองที่แท้จริง

ทันใดนั้น

แวบ!ๆๆ

ความว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าจ้าวเทียน ก็ถูกบิดเบือนกลายเป็นกระจกเงาสามอันแสดงภาพด้านหน้าวิหารสวรรค์สูงสุด เทือกเขาคุนหลุนบนโลกมนุษย์ และการต่อสู้ในสนามรบเทพมารบรรพกาล

“ เขตอาคมผนึกเก้ามังกรกักขังพวกฟ่านเจี้ยนหลงไว้ได้จริงๆ แผนการทุกอย่างไม่มีข้อผิดพลาด ” จ้าวเทียนพูดกับตัวเองเบาๆ เมื่อเห็นสิ่งที่ปรากฏขึ้นบนกระจกเงาบานแรก

ฟ่านเจี้ยนหลงกับร่างอวตารเต๋าสวรรค์ลำดับที่หก ถูกเทพเจ้ามังกรใช้พลังกักขังไว้ในเจดีย์เก้าสี ซึ่งเกิดจากตราผนึกนิรันดร์ทั้งเก้าบนโลกมนุษย์

ส่วนเสวี่ยหลงและคนอื่นๆ ก็กำลังติดตามไล่สังหารหมิงไท่หู่อย่างดุดัน โดยไม่เปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้าม ใช้ประตูเคลื่อนมิติกลับไปป้องกันแดนสวรรค์

“ หืม ราชันอสูรเพลิงเซอร์เทอร์แข็งแกร่งกว่าที่ฉันคาดเอาไว้มาก สมแล้วที่เป็นมหาภัยพิบัติตามคำพยากรณ์โบราณ ” จ้าวเทียนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เมื่อเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในกระจกเงาบานที่สอง

เปรี้ยงงง! ตูมมมม!

อสูรกายเปลวเพลิงขนาดยักษ์ที่มีมงกุฎราชันย์อยู่บนศีรษะ กำลังต่อสู้กับวานรสีทองที่เกิดจากเจตจำนงของเต๋าสวรรค์อย่างดุเดือด อานุภาพพลังทำลายล้างของทั้งสองส่งผลให้แดนสวรรค์พังทลายกลายเป็นนรกบนดิน

ถึงแม้จะมีร่างอวตารเต๋าสวรรค์อีกสามตนเข้ามาเสริมกำลังรบ แต่ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากโลกมายาสมบูรณ์แบบของจักรพรรดินีปิงเยว่ได้

เพราะนี่คือร่างที่แท้จริงของเธอไม่ใช่ร่างอวตารอย่างที่แล้วๆมา เรื่องความแข็งแกร่งโดยรวมย่อมเหนือกว่าจักรพรรดิเทพขั้นสูงฝ่ายตรงข้ามแน่นอน

จนกระทั่ง จ้าวเทียนกวาดสายตามาถึงกระจกเงาบานสุดท้าย ซึ่งเป็นสงครามครั้งใหญ่เพื่อแย่งชิงตำแหน่งมหาเทพผู้ปกครองแดนสวรรค์

“ ดูเหมือน ท่านอาจารย์จะเอาจริงแล้วสินะ ”

จ้าวเทียนยิ้มมุมปาก เมื่อเห็นจักรพรรดินีหลินซินเยว่เรียกร่างอวตารอดีตชาติอีกสองร่าง ขึ้นมาช่วยต่อสู้กับหุ่นเชิดจักรพรรดิห้าตน

ถึงแม้จะเป็นเพียงร่างอวตารระดับครึ่งก้าวจักรพรรดิเทพ แต่ทั้งสองก็เป็นบรรพชนเต๋าที่เคยทิ้งชื่อไว้ในศิลาอันดับ เรื่องความแข็งแกร่งไม่ต้องพูดถึง สามารถรับมือหุ่นเชิดจักรพรรดิของฝ่ายตรงข้ามได้แน่นอน

“ หืม แล้วนี่มหาเทพอวี่หวงไปอยู่ไหนกัน ” จ้าวเทียนกวาดสัมผัสวิญญาณไปรอบด้าน ก็มองเห็นเพียงมหาเทพจูเซียนที่กำลังต่อสู้กับพระยูไล และสงครามของเหล่าผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น

และเมื่อเขาตรวจสอบให้ไกลออกไป จนถึงอาณาเขตมืดมิดของจักรวาลที่ยังไม่ได้รับการฟื้นฟู ก็ได้พบภาพเหตุการณ์น่าสะพรึงกลัวที่ทำให้ขนลุกเกรียว

“ นี่มัน…อย่าบอกนะว่าคือร่างที่แท้จริงของเสี่ยวมี่เฟิง ” จ้าวเทียนรู้สึกเหมือนตนกำลังดูภาพยนตร์สัตว์ประหลาดฟอร์มยักษ์ที่ไม่มีการเซ็นเซอร์ มันเป็นทุ่งสังหารที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวโลหิตแดงฉานและเศษซากอวัยวะมากมาย

ตอนนี้เสี่ยวมี่เฟิง ไม่ได้อยู่ในร่างสาวน้อยน่ารักอีกต่อไปแล้ว ทั้งยังไม่ใช่ร่างนางพญาผึ้งที่จ้าวเทียนเคยเห็นอีกด้วย รูปลักษณ์ในปัจจุบันของเธอราวกับเพิ่งผุดขึ้นมา จากขุมนรกอเวจีชั้นลึกที่สุดไม่มีผิด

ถึงแม้ร่างครึ่งบนของเธอจะยังคล้ายมนุษย์ผู้หญิง แต่กลับมีดวงตาสีแดงแปดดวงและคมเขี้ยวเหมือนแมงมุม ทั้งยังมีปีกและขาแมลงขนาดใหญ่สีคู่งอกออกมาจากกลางหลัง

ยิ่งเมื่อรวมกับอวัยวะส่วนล่างตั้งแต่เอวลงไปที่กลายเป็นอสูรตะขาบขนาดยักษ์ ซึ่งมีกงเล็บอันแหลมคมจำนวนนับไม่ถ้วนทำหน้าที่เป็นเครื่องบดเนื้อ มันก็ทำให้จ้าวเทียนรู้สึกอยากเบือนหน้าหนีทันที

“ ก๊าซซซ! ตายซะๆๆ ”

ตอนนี้เสี่ยวมี่เฟิง กำลังใช้ร่างตะขาบเลื้อยพันรัดรอบกายทิพย์สิบตะวันของมหาเทพอวี่หวง เหมือนต้องการใช้กงเล็บข้างลำตัวบดขยี้ศัตรูให้แหลกกระจุย โดยไม่สนใจการโจมตีจากเผล่าผู้ยิ่งใหญ่ฝ่ายศัตรู