อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 167

เฉินชิงอวิ้นคิดว่ามันน่าสนุก

เดิมทีเธอก็รู้สึกสนใจคนที่ชื่อเฉินฮวนฮวนอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อได้เห็นตัวจริงเธอถึงเข้าใจ

สถานการณ์มากขึ้น

ไม่ว่าจะเป็นความเกลียดของซูเวย คำถามของจ้าวซี หรือความสำคัญที่กู้ไหว่มีให้ เฉินฮวนฮวนเพียงแค่ยืนอยู่เฉยๆ ก็สามารถดึงดูดความสนใจของผู้คนรอบตัวได้

หญิงสาวทั้งหลายที่อยู่ด้านหน้า ทุกคนแสดงออกให้เห็นอย่างสิ้นเชิง เว้นแต่เฉินฮวนฮวนเท่านั้น

“เฉินฮวนฮวน คุณเป็นเด็กฝึกใหม่ใช่ไหม? ” เฉินชิงอวิ้นมองไปที่เฉินฮวนฮวนและยิ้มอย่างนุ่มนวล: “พวกเรานามสกุลเฉินเหมือนกัน ถือว่ามีวาสนาต่อกัน”

“สวัสดีค่ะอาจารย์เฉิน” เฉินฮวนฮวนรู้สึกตัวและโค้งคำนับให้เฉินชิงอวิ้น

เฉินชิงอวิ้นยังคงยิ้มและพูดว่า "อย่ากังวลไปเลย ฉันแค่ทักทายคุณเท่านั้น อันดับต่อไปทุกคนหยุดพูดซุบซิบแล้วเริ่มเรียนได้

“ค่ะอาจารย์เฉิน” ผู้เข้ารับการฝึกอบรมทุกคนพูดพร้อมกัน

เมื่อเฉินฮวนฮวนอยู่ในห้องเรียน ในสมองของเธอมีแต่ภาพของเฟิงหานชวนบินว่อนเต็มไปหมด เธอรู้สึกว่าเฟิงหานชวนไม่ได้มาพบเธอเป็นพิเศษ แต่มาเลือกนางสนมของเขา!

อย่างว่ามีเด็กฝึกสาวเป็นร้อยคนที่นี่ หญิงสาวทุกคนล้วนมีข้อเด่นของตัวเอง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินฮวนฮวนก็รู้สึกขัดใจ เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงผิดปกติแบบนี้ หลังกลับจากฐานฝึก เธอคงต้องถามเฟิงหานชวนให้กระจ่างอย่างแน่นอน

“เฉินฮวนฮวน ทำไมคุณถึงฟุ้งซ่าน?”

ทันใดนั้น เสียงอ่อนโยนของหญิงสาวก็ดังเข้ามาในหูของเธอ เฉินฮวนฮวนหันศีรษะมองเป็นเฉินชิงอวิ้นที่ยืนอยู่ข้างเธอ

ส่วนเธอมองไปรอบๆ สักพักและพบว่าทุกคนทำท่าทางแบบอื่น มีเพียงเธอเท่านั้นที่ยังคงทำท่าทางเช่นเดิม

“ขอโทษค่ะอาจารย์เฉิน ฉัน…ฉันขอโทษ” เฉินฮวนฮวนขอโทษอย่างรวดเร็ว และรีบทำท่าทางของขณะนี้

“ต่อไปห้ามฟุ้งซ่านอีก คุณเป็นคนที่เข้ามาเรียนกลางคัน จะต้องฝึกฝนหนักกว่าเด็กฝึกคนอื่นๆถึงจะถูก” ใบหน้าขอเฉินชิงอวิ้นดุดันและน้ำเสียงจริงจัง

“ค่ะ อาจารย์เฉิน ฉันขอโทษจริงๆค่ะ” เฉินฮวนฮวนทำหน้าบึ้ง รู้สึกละอายใจต่อเฉินชิงอวิ้นจริงๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะเฟิงหานชวนรบกวนสมาธิของเธอ เธอก็คงไม่ฟุ้งซ่านในเวลาเรียน ตอนนี้กลายเป็นว่าทำให้ผู้ฝึกสอนรู้สึกไม่ดีกับเธอแทน

“คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษฉัน เพราะคุณต้องรับผิดชอบต่อตัวเอง นอกจากว่าคุณมาที่นี่เพื่อเล่นๆ ไม่เช่นนั้นคุณต้องจริงจังกับการประกวดนี้” แม้ว่าเฉินชิงอวิ้นจะสอนเฉินฮวนฮวน แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกถึงความดุร้าย ยังคงใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยน

“อืม ขอบคุณค่ะอาจารย์เฉิน” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า

“ฝึกต่อเถอะ” หลังจากที่เฉินชิงอวิ้นพูดจบ เธอก็บอกให้ทุกคนเริ่มทำท่าต่อไป

เฉินฮวนฮวนไม่กล้าคิดฟุ้งซ่านเกี่ยวกับเรื่องของเฟิงหานชวนอีก เธอจึงตั้งใจเรียนคาบนี้ให้เสร็จอย่างจริงจัง

ในช่วงพักเฉินฮวนฮวนไปเข้าห้องน้ำ ทันทีที่เธอก้าวออกจากห้องฝึกซ้อม ฉินฟางและอันเยว่พร้อมด้วยคนอื่นๆก็รวมตัวกัน

หลังจากที่พวกเธอหารือพูดถึงรูปปั้นที่เดินได้อันน่าทึ่งอย่างเฟิงหานชวน พวกเธอก็เริ่มพูดถึงเฉินฮวนฮวน

“พวกเธอคิดว่าเฉินฮวนฮวนทำให้อาจารย์เฉินเคืองหรือเปล่า？ แม้ว่าอาจารย์เฉินจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่เธอเกลียดชังนักเรียนที่ไม่จริงจังที่สุด”

“คนอย่างเฉินฮวนฮวน เต้นก็ไม่เก่ง ยังจะสามารถฝึกร่างกายให้ดีได้เหรอ?”

“ใจของเธอไม่ได้อยู่กับการเต้นเลย แต่พยายามที่จะเอาใจอาจารย์กู้ต่างหาก!”