อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 180

หญิงสาวท่าทางไม่พอใจ ทำให้เฟิงหานชวนรู้สึกตกใจนิดๆ

“โกรธจริงเหรอ?” บนหน้าเฟิงหานชวนแสดงความผิดหวังออกมาทางสีหน้า ริมฝีปากพูดอย่างสบายๆ “อันที่จริง คุณไม่จำเป็นต้องสนใจแบบนี้ เพราะตอนนี้พวกเราแอบคบกัน ไม่มีใครรู้เลยสักนิด”

แม้ว่าเขาจะพูดอย่างเย้ยหยัน แต่จนใจมากกว่า เขาแค่อยากเห็นหน้าภรรยาสักหน่อย แต่ฮวนฮวนของเขากลับไม่ดีใจเลยสักนิด

ถึงขั้นโกรธเขาอีก

เขาเสียใจจริงๆเลย

“เฟิงหานชวน ฉันไม่ต้องการให้คุณมาเยี่ยมฉัน จริงนะ ฉันไม่ต้องการ” ในหัวของเฉินฮวนฮวนรูปถ่ายนั้นโผล่ออกมาอีกครั้ง ลักษณะหลีซืออวิ๋นที่ตัวเล็กน่ารักโผล่ออกมา ภายในใจรู้สึกเพียงหงุดหงิดสุดขีด

เธอรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์ทะเลาะกับเฟิงหานชวน แต่เธออดพูดเสียงกระด้างไม่ได้

เฟิงหานชวนนิ่งไปในทันที คิ้วขมวดแน่น แสดงสีหน้าเหลือเชื่อออกมาทางใบหน้า

เวลาแค่หนึ่งสัปดาห์เท่านั้น ทำไมท่าทีเฉินฮวนฮวนที่มีต่อเขากลับแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน?

“เป็นเพราะการฝึกอบรมลำบากมาก ผมรบกวนคุณเหรอ?” เฟิงหานชวนรู้สึกว่าน่าจะเป็นสาเหตุนี้ ไม่อย่างงั้น เป็นไปไม่ได้ที่เฉินฮวนฮวนจะโหดร้ายกับเขาแบบนี้

เขาก็ไม่สนเฉินฮวนฮวนยินยอมหรือเปล่า จับมือของเธอไว้ สิบนิ้วประสานแน่น แล้วลากเธอเดินไปทางโต๊ะทำงานตัวใหญ่

เฉินฮวนฮวนอยากดึงมือตัวเองออก ไม่ตามเขาไป แต่เธอกลับดิ้นไม่หลุด ทำได้เพียงเดินไปตามที่เฟิงหานชวนดึงเธอไป

ท้ายที่สุด เธอโดนเฟิงหานชวนกดให้นั่งบนเก้าอี้ เบื้องหน้าเป็นกล่องบรรจุค่อนข้างใหญ่กล่องหนึ่ง ถึงขนาดที่ปลายจมูกได้กลิ่นหอมของอาหาร

ดมกลิ่นแล้ว เหมือนเป็นสเต๊กเนื้อ?

เฟิงหานชวนเห็นเฉินฮวนฮวนนั่งอย่างเชื่อฟัง ถึงยอมปล่อยเธอ ยื่นมือไปเปิดกล่องบรรจุ ตามมาด้วยเปิดฝากล่องบรรจุออก

เฉินฮวนฮวนเดาไม่ผิด ในกล่องบรรจุมีสเต๊กเนื้อที่ดูดีอยู่หนึ่งชิ้น ยังมีสปาเกตตีเส้นมะกะโรนีและบรอกโคลี ดูน่ากินมาก

เธอหิวจนท้องร้องมานาน จนปวดกระเพาะแล้ว ตอนนี้เห็นอาหารรสเลิศอย่างนี้ อดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้จริงๆ

เธอเป็นคนปกติ ไม่ใช่นางฟ้าที่ดื่มน้ำค้าง ย่อมไม่มีทางเห็นอาหารรสเลิศแล้วไม่แยแส

“นี่คุณทำอะไร?” เฉินฮวนฮวนเงยหน้ามองผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างตัวเอง หน้าของเธอดูงงนิดๆ

สำหรับเธอแล้ว ในเมื่อเฟิงหานชวนกับหลีซืออวิ๋นคบกันแล้ว ทำไมถึงต้องดีกับเธอขนาดนี้?

“หลังจากออกจากสนามบิน ผมก็ไปร้านอาหารบาบิโลนสั่งสเต๊กเนื้อหนึ่งที่ให้คุณ แล้วเอามาที่นี่ รอคุณเลิกเรียนอยู่ตรงนี่มาโดยตลอด” เฟิงหานชวนตอบไปพลาง แกะห่อตะเกียบออกไปพลาง

หลังจากนั้น เอาตะเกียบยื่นไปข้างมือเฉินฮวนฮวน แล้วพูดว่า“ผมช่วยคุณหั่นสเต๊กเนื้อแล้ว ใช้ตะเกียบคีบ ได้เลย”

เฉินฮวนฮวนมองตะเกียบเงินที่ยื่นมาหน้าตัวเอง จู่ ๆ ก็นิ่งอยู่ตรงนั้น สองตาไม่กะพริบ

“เป็นอะไรไป หรือยังโกรธอยู่?” เห็นเฉินฮวนฮวนไม่รับตะเกียบ เฟิงหานชวนใช้แรงหงายมือเธอขึ้น เอาตะเกียบยัดที่ฝ่ามือเธอ

พร้อมพูดกำชับ “รีบกินเถอะ ไม่งั้นเย็นแล้ว”

เฉินฮวนฮวนยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับอยู่ตรงนั้น มองชุดสเต๊กเนื้อที่น่าอร่อยตรงหน้า เธอไม่รู้ควรถามเฟิงหานชวนออกไปยังไงจริงๆ