เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 824

บทที่823 ไปเจอคุณตาพร้อมกับผม

เธอจะพูดอะไรได้

ที่เธอได้ยินมันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เพราะการเก็บเสียงของห้องพักนี้ไม่ค่อยจะดี ถึงแม้เธอจะไม่ได้ตั้งใจฟัง เสียงมันก็ดังเข้ามาให้เธอได้ยินอยู่ดี

และเธอคงไม่สามารถตัดหูตัวเองทิ้งหรอกจริงไหม

ตอนแรกที่ได้ยินเธออารมณ์เสียมาก แต่พอมาคิดๆดู วัยรุ่นก็เป็นอย่างนี้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ นี่เป็นเรื่องปกติมาก แล้วอีกอย่าง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่คู่รักอายุยังน้อยจะออกมาอยู่ด้วยกันได้

ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เอาเรื่องนี้ไปฟ้องเจ้าของตึก ทำได้แค่รีบนอนก่อนจะได้ยินเสียงก็เท่านั้นเอง

แต่พอเอามาพูดต่อหน้าเย่โม่เซิน แล้วถูกเขาพูดล้อ เธอก็รู้สึกขายหน้ามาก

ในขณะที่เธออับอายขายหน้าจนถึงขีดสุด เย่โม่เซินก็ทิ้งระเบิดใส่เธอ ด้วยคำพูดเรียบๆ “แล้วใครบอกว่าผมจะไม่มาอยู่ที่นี่”

หานมู่จื่อตกตะลึงจนเบิกตาโต

“???”

เขายกมือขึ้นมา แล้วจับคางของเธอ นิ้วชี้แตะริมฝีปากของเธอ นัยน์ตาสีนิลเปล่งประกายระยิบระยับ “คุณเติมลิปสติกอีกแล้วเหรอ”

หานมู่จื่อพยักหน้ารับ

ถ้าเธอไม่เติม รอยแผลที่ริมฝีปากของเธอจะเห็นชัดมาก จึงได้แต่เติมใหม่เข้าไป

เขาไม่พูดอะไร แต่สายตากลับจับจ้องไปที่ริมฝีปากของเธอ แล้วค่อยๆช่วยเธอเช็ดสีลิปสติกออกจากริมฝีปากเธออย่างช้าๆ

ไม่นาน หานมู่จื่อก็เห็นว่านิ้วชี้ของเขากลายเป็นสีแดง

เธอขยับริมฝีปาก คิดจะพูดอะไรออกมา แต่กลับถูกเขาขยับเข้ามาจูบด้วยท่าทางอ่อนโยนซะก่อน

หานมู่จื่อกระพริบตาปริบๆ

ที่จริงแล้วตอนที่เขาขยับมือ เธอก็เริ่มตื่นเต้นแล้ว กำลังคิดอยู่เลยว่าหลังจากที่เขาเช็ดลิปสติกแล้วเขาจะ… คิดไม่ถึงว่าเขาจะทำจริงๆ

หลังจากโดนจูบอยู่สักพัก หานมู่จื่อก็นึกขึ้นได้ จึงรีบผลักเขาออก แล้วพูดเสียงหอบ “ประ ประตูยังไม่ได้ปิดค่ะ”

เย่โม่เซินยื่นมือไปปิดประตูลง ก่อนจะคว้าท้ายทอยของเธอไว้ เพื่อไม่ให้เธอขยับหน้าหนี “ทำไมถึงตอนนี้แล้ว ผมยังไม่มีรองเท้าแตะที่ใช้ในห้องเป็นของตัวเอง”

หานมู่จื่อกระพริบตาปริบๆ ขนตาแพยาวที่ขยับตัวไปมาเหมือนพัด เธอพูดเสียงเหม่อ “ก็ ก็คุณไม่ได้บอกว่าอยากได้นี่คะ…”

พอได้ยินแบบนี้ เย่โม่เซินก็หรี่ตามอง “ผมยังไม่คู่ควรที่จะมีเหรอ”

“หืม”

ในขณะที่หานมู่จื่อยังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอก็ถูกผลักไปชิดผนังห้อง แล้วถูกจูบทันที

จนถึงตอนนี้เธอถูกเย่โม่เซินพามานั่งบนรถ ตอนที่เขาช่วยเธอคาดเข็มขัดนิรภัย หานมู่จื่อถึงได้รู้สึกตัว

เมื่อตะกี้… เกิดอะไรขึ้น

อืม เหมือนว่าพวกเธอกำลังคุยกันถึงเรื่องรองเท้าแตะที่ใช้ในห้องอยู่ แล้วก็ถูกเขาจูบนานมาก เขาคล้องคอเธอ แล้วพูดเกลี้ยกล่อมให้เธอย้ายห้อง ที่นี่ตอนกลางคืนทางเดินมันมืดเกินไป ไม่มีความปลอดภัยเลย

ที่ทำให้เย่โม่เซินทนไม่ได้ที่สุดคือคู่รักข้างห้อง พวกเขาจะสอนเรื่องไม่ดีให้ผู้หญิงของเขา

แน่นอนว่าหานมู่จื่อปฏิเสธออกไป ถ้าย้ายห้องอีกมันยุ่งยากมาก หลังจากนั้นก็ไม่รู้อะไรอีกเลย เธอถูกเขาจูบไปจูบมาก็ลงมาถึงรถแล้ว ทั้งสองคนเตรียมจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต

หลังจากออกมาจากซูเปอร์มาร์เก็ต ท้องฟ้าด้านนอกก็มืดแล้ว เย่โม่เซินเอาของทุกอย่างไปไว้หลังรถ โดยที่หานมู่จื่อแทบไม่ได้จับของหนักอะไรเลย

เย่โม่เซินทำหน้าที่แฟนหนุ่มได้ดีมาก ทำการช่วยเธอถือของทุกอย่าง บอกให้เธอเดินควงแขนเขาไว้ก็พอแล้ว

หลังจากกินข้าวเย็นเสร็จแล้ว หานมู่จื่อก็เก็บจานชามไปล้าง แล้วเริ่มครุ่นคิดอย่างหนัก

ช่วงเวลาที่เธอกับเย่โม่เซินรู้จักกัน จะว่านานก็ไม่นาน

สำหรับเรื่องที่อยากให้ความจำของเขากลับมา แล้วจำเธอได้ ช่วงนี้ลำบากมากจริงๆ หลังจากครั้งแรกที่ทั้งสองคนมีอะไรกัน หลังจากนั้นเขาก็ไม่มีปฏิกิริยาพิเศษอะไรอีกเลย

พอคิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็ไม่มีอารมณ์จะล้างจานต่อแล้ว เธอล้างมือก่อนจะหันหลังเดินออกไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่