หลังจากที่เมเดลีนและไรอันกลับมาจากการพูดคุยกับแขกของครอบครัวโจนส์ เธอก็เห็นว่าเอวากำลังเมาจนหน้าแดงและพึมพำไม่หยุด "แมดดี้ คราวนี้เธอต้องมีชีวิตแต่งงานที่มีความสุขนะ เธอต้องมี..."
เมเดลีนรู้ดีว่าเอวาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนบนโลกใบนี้ที่ห่วงใยเธออย่างแท้จริง
แต่ตอนนี้เมเดลีนไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากขอให้แดเนียลช่วยพาเพื่อนสาวไปส่งที่บ้าน
ถึงอย่างนั้นแดเนียลเองก็มีอาการเมาเล็กน้อยเช่นกัน หลังจากช่วยพาเอวาขึ้นแท็กซี่ได้ เขาก็พิงไหล่อีกฝ่ายด้วยอาการง่วง ๆ
ตอนแรกเขาเองก็อยากพาเอวากลับบ้าน แต่จู่ ๆ คนขับก็หยุดรถตรงทางเข้าโรงแรม เขาเปิดประตูรถให้แดเนียลด้วยท่าทางเข้าใจ
แดเนียลขี้เกียจที่จะชี้แจงความจริง จึงทำได้เพียงช่วยพยุงเอวาออกจากรถเท่านั้น
เอวาเมาจนแทบยืนไม่อยู่ ราวกับว่าแขนขาของเธอกลายเป็นเยลลี่ไปแล้ว ขณะเดียวกันเธอก็พิงแดเนียลอย่างอ่อนแรง
“คุณโอเคไหมเอวา?” เขาค่อนข้างกังวลและเป็นห่วง
"โอเคเหรอ?" เอวาเงยหน้าขึ้นลืมตาที่พร่ามัวของตัวเอง “โอเค… แมดดี้ต้องไม่เป็นไร”
หลังจากที่ตอบไม่ตรงคำถาม เธอก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขาโดยไม่รู้ตัว
แดเนียลกอดเอวาไว้อย่างรวดเร็ว เขามองไปยังการจราจรอันพลุกพล่านบนท้องถนน แล้วอุ้มหญิงสาวเข้าไปในโรงแรมที่อยู่ข้างหน้า
เขาเช่าห้องและขึ้นไปชั้นบนพร้อมกับอุ้มเอวาที่ตัวอ่อนปวกเปียกไว้
เธอหน้าแดงและเริ่มพึมพำอีกครั้ง
"แดน..."
"ฉันอยู่นี่" แดเนียลที่ยังมีสติอยู่ตอบเมื่อเอวาเรียกหา
ทันใดนั้นเอวาก็เงยหน้าขึ้นและสัมผัสใบหน้าของเขาพลางส่งรอยยิ้มตลกให้ เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
"ฮะ? นี่แดนจริง ๆ เหรอ? ฉันคงฝันถึงนายอีกแล้วสินะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ