เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 6

พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นมาตลอดหกปีทั้งมัธยมต้นและปลาย ในช่วงมัธยมปลาย พวกเขาเคยนั่งร่วมโต๊ะมาก่อนด้วยซ้ำ

เวนดี้ ชูเลอร์ เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดและฉลาดที่สุดในโรงเรียน นอกจากความสามารถแล้ว เธอยังมีลักษณะอื่น ๆ อีกด้วย ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอเป็นผู้หญิงมากขึ้นและสวยยิ่งขึ้นไปอีก!

ในขณะที่แจสเปอร์ก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เขาโดนรังแกมาตลอดเพราะครอบครัวยากจน เวนดี้เป็นคนเดียวที่ไม่เคยแกล้งเขา

เมื่อตอนเด็กตอนยังโง่เขลาอยู่นั้นแจสเปอร์เคยคิดถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอ

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็มีช่องว่างมากเกินไป ในที่สุดเวนดี่ก็เข้ามหาวิทยาลัยชั้นนำได้ในขณะที่แจสเปอร์เรียนมหาวิทยาลัยธรรมดา ทั้งคู่ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยหลังจากนั้น

แล้วแจสเปอร์ก็มาเจอเพเนโลเป้และนำความรู้สึกที่มีต่อเวนดี้ที่ถูกซ่อนอยู่มาใช้กับเพเนโลเป้แทน

จากสิ่งที่เกิดขึ้น เพเนโลเป้ไม่มีค่าเลย อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้ไม่มีผลกระทบต่อความทรงจำอันแสนน่ารักที่เขามีต่อเวนดี้

“แจสเปอร์ เลน นั่นคุณจริง ๆ เหรอ?”

เวนดี้อ้าปากค้างเมื่อเห็นแจสเปอร์ มีแววตาของความไม่เชื่อและตกใจอยู่ในตาเธอ

ตอนที่ได้ยินว่าลูกค้ารายใหญ่ของจอห์นต้องการให้เธอรับเรื่องต่อคือแจสเปอร์ เลน เธอคิดจะเป็นแค่ชื่อเดียวกันนามสกุลเดียวกัน

ทันทีที่ได้สบตากับเขาในห้องนั้น เธอรู้ว่าเขาเป็นเพื่อนเก่าของเธอ แม้ว่าจะผ่านไปหลายปีแล้วและรูปลักษณ์เขาก็เปลี่ยนไปมาก แต่เธอก็จำเขาได้ทันที

คนที่เงียบ ๆ และธรรมดาที่สุดในโรงเรียน ตอนนี้เป็นหนึ่งในลูกค้ารายใหญ่ของธนาคารพาณิชย์เหรอ? แถมเธอยังต้องเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเขาอีก?

เวนดี้ไม่อยากจะเชื่อเลย

“ไม่เจอกันนานเลยนะเวนดี้” แจสเปอร์พูดพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น

“คุณสองคนรู้จักกันเหรอ?”

จอห์นตกใจเมื่อเห็นว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนเก่ากัน

“เราเคยอยู่ห้องเรียนเดียวกันน่ะ”

จอห์นหัวเราะเสียงดัง เพราะแจสเปอร์ไม่อยากเปิดเผยอะไรมาก เขาเลยไม่ถามอะไรมากมายเช่นกัน แค่สั่งให้เวนดี้ดูแลแจสเปอร์อย่างดีเพราะเป็นลูกค้าที่น่านับถือ

หลังจากโบกมือลาจอห์น ทั้งคู่ก็พากันไปยังบริษัทหลักทรัพท์ “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเป็นเศรษฐีแล้วตอนนี้ ถ้าเพื่อน ๆ ร่วมชั้นของเรารู้ เขาจะตกใจแน่ ๆ” เวนดี้พูด

“มันก็แค่บังเอิญน่ะ ผมไม่คิดว่าจะได้เจอคุณอีกครั้งนะ” แจสเปอร์ตอบ

เวนดี้หัวเราะเบา ๆ ความสวยของเธอช่างเหลือเชื่อ

ความสวยเธอไม่ได้เด่นอะไรขนาดนั้น เธอบริสุทธิ์จริงใจราวกับดอกบัว รายละเอียดเล็กน้อยของเธอทำให้ใจสั่นไม่เป็นจังหวะ

“ฉันไม่คิดว่าจะได้เจอคุณอีกครั้งเหมือนกัน คุณเปลี่ยนไป...มากนะ!” เวนดี้อุทานออกมา

“เมื่อก่อนผมเป็นยังไง? แล้วตอนนี้ล่ะ?” แจสเปอร์ถาม

เวนดี้หัวเราะออกมา “คุณพูดมากขึ้นตอนที่เราเพิ่งเจอกันมากกว่าหกปีที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นกันซะอีก ตอนนั้นคุณเงียบ ๆ ไม่ได้ต่อสู้อะไรกับคนอื่นแม้จะโดนแกล้ง ดูอึดอัดใจกับสังคมมาก” เธอพูด

ขณะที่พูด เธอมองหน้าแจสเปอร์อย่างชัดเจน มีเงาเธอสะท้อนออกมาจากดวงตาเขา “ตอนนี้คุณมีความมั่นใจขึ้นมาก มีออร่าบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ ดูเหมือนเป็นคนมีประสบการณ์แต่ก็มีความมีชีวิตชีวาอย่างเช่นที่วัยนี้ควรจะเป็นเช่นกัน สรุปแล้ว... คุณเปลี่ยนไปนะ” เวนดี้พูด