องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ นิยาย บท 226

อาศัยแสงจันทรามองไปยังใบหน้าของหนานกงเย่ซึ่งไม่ได้ซีดเซียวมากนัก ตรงกันข้ามกลับมีสีแดงอยู่บ้าง คงจะเดินเร็วเกินไปดังนั้นถึงได้เป็นเช่นนี้

ถึงจะเป็นเช่นนี้ก็เถอะ ฉีเฟยอวิ๋นยังคงเป็นกังวลอยู่บ้างจีงทนไม่ไหวเลยตรวจสอบร่างกายของหนานกงเย่

เห็นเลือดบนร่างกายของเขาหยดลงยังบนพื้น ฉีเฟยอวิ๋นอดกลั้นหัวใจอันสั่นเทาแล้วถามว่า: "ได้รับบาดเจ็บตรงที่ใด?"

หนานกงเย่ไม่กล่าว ใบหน้านั้นเฉยเมยผิดปกติ

"ตอบสิ?"

หนานกงเย่ยังคงไม่กล่าวสิ่งใด ฉีเฟยอวิ๋นจึงได้นั่งงอเข่าลงไปดูร่างกายของหนานกงเย่ทันที สองมือวุ่นอยู่กับการจับต้องร่างกายของเขา จากขาทั้งสองข้างขึ้นยังด้านบน

เหล่านางกำนัลและขันทีในวังเดิมยังยืนอยู่ ในตอนนี้ทั้งหมดคุกเข่าลงกับพื้น

หนานกงเย่ไม่กล่าวสิ่งใดเลยอยู่เช่นนั่น ฉีเฟยอวิ๋นถามว่า: "ท่านไปดูแลการประหารหัวเหตุใดถึงได้เลือดท่วมตัวหล่ะ?"

“ข้าไปดูแลการประหารจริง คนของซู่ชินอ๋องไม่พอใจพุ่งเข้ามาในลานประหาร” คราวนี้หนานกงเย่กล่าวออกมาแล้วฉีเฟยอวิ๋นอดไม่ไหวอยากจะร้องไห้ออกมา

พอนึกถึงอ๋องตวนและองค์จักรพรรดิอวี้ตี้เล่นหมากรุกและพูดคุยกันอยู่ด้านใน ส่วนหนานกงเย่กลับเป็นตายร้ายดีอยู่ด้านนอก ฉีเฟยอวิ๋นก็หายใจไม่ออก

“เช่นนั้นเหตุใดท่านไม่ให้ลูกสมุนบังท่านไว้หน่อย ท่านก็ไม่ใช่คนโง่นี่นา?”

ฉีเฟยอวิ๋นลุกขึ้นจากพื้นแล้วแตะแขนของหนานกงเย่เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหา ฉีเฟนอวิ๋นประหลาดใจ: "ท่านไม่ได้รับบาดเจ็บหรอกหรือ?"

หนานกงเย่เผยอมุมปากขึ้น แววตานั้นดังกับดวงจันทราจรัสแสง ราวกับว่าสามารถส่องสว่างไปทั่วทั้งปฐพีได้

ฉีเฟยอวิ๋นมองเขายิ้มอย่างเจิดจรัส ช่างน่าโมโหยิ่งนักแล้วยกมือขึ้นตบเขาทีหนึ่ง เนื่องจากใช้กำลังเสียงตบเพียะดังขึ้นมา

หนานกงเย่นั้นไม่เป็นไรกอดฉีเฟยอวิ๋นไว้ในอ้อมแขน แต่กลับเป็นผู้คนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น

พระชายาเย่ช่างกล้ายิ่งนักถึงได้กล้าลงมือกับอ๋องเย่

เกิดข่าวลือภายนอกว่าพระชายาเย่เพื่อให้ได้แต่งงานเข้าจวนอ๋องเย่แล้ว กระทำการไม่มีขื่อไม่มีแปมาตลอด

ดูเหมือนว่าเป็นจริงตามเช่นนั้น แต่งงานกันแล้วยังคงไร้กฎระเบียบเช่นนี้

ฉีเฟยอวิ๋นโมโหอยู่ครู่หนึ่ง หนานกงเย่ไม่เป็นไรฉีเฟยอวิ๋นถึงยิ้มอีกมาได้

“ไม่โกรธแล้วหรือ?” หนานกงเย่กล่าวข้างๆหูของนาง ฉีเฟยอวิ๋นส่ายศีรษะ: “หากต่อไปท่านยังเป็นเช่นนี้อีกข้าจะกลับจวนแม่ทัพไป”

“กลับ ข้าตามไปก็ได้ ท่านพ่อตาชื่นชอบข้ามากเช่นนี้ข้ายังต้องกลัวหรือ?” หนานกงเย่ก้มตัวลงอุ้มฉีเฟยอวิ๋นขึ้นแล้วหันหลังเดินออกนอกวังไป

ทุกที่ที่พวกเขาผ่านก็จะมีคนคุกเข่าเรื่อยๆ

ฉีเฟยอวิ๋นมองไปยังผู้คนเหล่านั้นแล้ว กลับรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ช่างบ้าบิ่นเกินไปแล้วหรือไม่นะ

ทอดพระเนตรดูทั้งสองคนจากไป จักรพรรดิอวี้ตี้ทรงยืนอยู่บนแท่นชมจันทราเข้าสู่ยังห้วงลึกของความคิด

สวีกงกงเหลือบมองจักรพรรดิอวี้ตี้อย่างระมัดระวัง: "ฝ่าบาท อ๋องเย่จากไปเช่นนี้ซะแล้วพะย่ะค่ะ"

“มิฉะนั้นหล่ะ? เขาเข้าวังมาคิดว่าเพราะข้าหรือ?” จักรพรรดิอวี้ตี้หันหลังเสด็จไปจากแท่นชมจันทรา เสด็จลงจากบันไดทีละขั้นๆ

สวีกงกงรีบตามไปแล้วถามจักรพรรดิอวี้ตี้ว่า: "ฝ่าบาท พระองค์จะเสด็จไปทอดพระเนตรฮองเฮาหรือไม่พะย่ะค่ะ?"

“ไม่ไป คืนนี้ข้าอารมณ์ไม่ดีไปตำหนักสุ่ยฮัวเถอะ”

สวีกงกงชะวักอยู่ครู่หนึ่ง นึกถึงไม่กี่วันก่อนจักรพรรดิอวี้ตี้ทรงประทับอยู่ที่ตำหนักสุ่ยฮัวและทั้งสองยังคง......

สวีกงกงรีบกล่าวว่า: "ข้าน้อยจะไปบอกเดี๋ยวนี้พะย่ะค่ะ"

"ไม่ต้องแล้ว ไปเช่นนี้เลย" จักรพรรดิอวี้ตี้ทรงต้องการหาใครสักคนพูดคุยด้วย ผู้ที่เป็นอย่างเช่นกับนางนั้น

จวินเซียวเซียวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย องค์จักรพรรดิอวี้ตี้ทรงคิดจะเสด็จมาก็เสด็จมา นางยังไม่ได้เตรียมตัวเลย

“หม่อมฉันขอถวายความเคารพฝ่าบาทเพคะ”

จวินเซียวเซียวรีบคุกเข่าลงอย่างรวดเร็วแล้วจักรพรรดิอวี้ตี้ก็ทรงตรัสว่า: "เจ้ากำลังตั้งครรภ์อยู่ลุกขึ้นเถอะ"

จวินเซียวเซียวรู้สึกแปลกใจ ขอบพระทัยแล้วจึงลุกขึ้น

“ฝ่าบาทเสวยพระกระยาหารหรือยังเพคะ?” จวินเซียวเซียวถามขึ้น

จักรพรรดิอวี้ตี้แปลกพระทัย: “ไม่ได้เห็นข้าหลายวัน เหตุใดถึงไม่ถามข้าว่าไปจัดการกับความโกลาหลนอกวังหรือไม่?”

จวินเซียวเซียวตะลึงครู่หนึ่งแล้วยกชายกระโปรงขึ้นเพื่อคุกเข่าลง

จักรพรรดิอวี้ตี้สังเกตจวินเซียวเซียวและเห็นเงาของนางอยู่บ้างเล็กน้อย นางเป็นคนเฉลียวฉลาดเช่นนี้

ทอดพระเนตรไปยังจวินเซียวเซียวซึ่งกำลังคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วจักรพรรดิอวี้ตี้ทรงถามว่า: “ช่วงนี้ร่างกายไม่เป็นไรแล้วใช่หรือไม่?”

“กราบทูลฝ่าบาท ไม่เป็นไรแล้วเพคะ”

คราวก่อนที่จักรพรรดิอวี้ตี้เสด็จมาจวินเซียวเซียวปรนนิบัติชำระล้างพระวรกายให้จักรพรรดิอวี้ตี้ จักรพรรดิอวี้ตี้ไม่ได้มีความคิดใดๆ แต่ทั้งสองได้ใกล้ชิดสมพันธ์กันจึงหลีกเลี่ยงความใกล้ชิดของร่างกายไม่ได้

จวินเซียวเซียวบอกไปว่าร่างกายของนางยังไม่พร้อม จักรพรรดิอวี้ตี้จึงไม่ได้ทรงตรัสสิ่งใด

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายวายร้ายอยากเป็นพ่อ