ยั่วให้รัก นิยาย บท 10

เขาพูดให้คิด เธอรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งที่เบียดอัดอยู่ในร่องสาวไม่ยอมล่าถอย

“ไม่รู้จะหื่นอะไรนักหนา”

คนพูดต้องหวีดร้องเมื่อโดนเขาอุ้มขึ้นในท่าสอดประสาน เธอผวากอดคอเขาเอาไว้แน่น สะโพกถูกมือหนาของเขาช้อนเอาไว้ทางเบื้องหลังให้เธอแนบชิด

“อ่า... เสียวนะเดช”

เธอร้องครางน้ำเสียงสั่นระริก ขณะที่เขาขยับพาเธอเดินเข้าห้อง ร่างกายเสียดสีกันและกัน มันเสียวซ่านจับจิตจับใจ

“อยากให้เสียวไง โอ้...”

เขาบอกเธอก่อนจะวางร่างน้อยลงบนเตียงนอนหนาหนุ่มในห้องพัก แต่เผอิญเสียหลักล้มทาบทับเธอเต็มๆ แก่นกายสอดเข้าไปในโพรงเนื้อสาวเต็มเหนี่ยว

“อ่ะ อ่า...” เธอครางเสียงหลงไม่ต่างจากเขา

“คนบ้า!”

เธอทุบอกเขา ณเดชรวบมือของเธอไปบดจูบหนักๆ เขามองอย่างเจ้าเล่ห์

“บ้าก็บ้า... รัก”

คำว่ารักของเขาคือการกระแทกตัวตนเข้ามาในร่องสาวจนลึกสุดใจ

“อ๊า... รักกันแค่อยากทำแบบนี้ใช่ไหม คนบ้า”

เธอต่อว่าเขาแต่ไม่ได้ถือสาอะไร เพราะก็วินๆ กันทั้งคู่ อีกทั้งเธอก็รักความเป็นอิสระ ไม่อยากโดนผูกมัดเหมือนกัน

เธอมีความหลังฝังใจเรื่องครอบครัว บิดาเป็นคนไม่ดีและทอดทิ้งครอบครัว เธอจึงไม่อยากลงหลักปักฐานกับผู้ชายคนไหน ให้ต้องช้ำใจเหมือนมารดา

“รักกันแบบนี้มันดีจะตายไป”

“ดูพูดเข้า”

“ใครชวนพูดก่อน แถมยังยั่วไม่หยุด อ่า... รัดแน่นไปหมดแล้ว”

เขากุมศีรษะของเธอเอาไว้ บดจูบแรงๆ อย่างหยอกเย้า สับสะโพกรุนแรงจนเสียงหนอกเนื้อกระแทกกันสนั่นห้อง

ก่อนที่เสียงครวญครางยาวเหยียด ก่อนตามติดมาด้วยความเสียวซ่านจับใจ

คุณพรพิมลเดินทางมาถึงบริษัทแบบไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า

“สวัสดีค่ะคุณป้า”

“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอหน่อย”

คุณพรพิมลพูดเสียงดุเคร่ง สีหน้าบ่งบอกว่าอารมณ์ไม่ดีอย่างที่สุด

“มีอะไรคะคุณป้า”

“ไปคุยกับฉันที่ห้องทำงาน”

ท่าทางของท่านทำให้เธอนึกกริ่งเกรงไม่น้อย