ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 890

เขาเพิ่งพูดจบ นิษาก็งุนงงไปหมด!

และคนที่อยู่ในห้องจัดเลี้ยงนี้ หลังจากที่ฟังจบก็ตกตะลึงพรึงเพริด พวกเขาไม่กล้าส่งเสียงออกอีกเลย

เจ้าพ่อวงการธุรกิจ?

นั่นคือความรู้สึกแบบไหนกันนะ?

พวกเขาเพียงแค่คนจนที่แขวนชื่อเสียงจอมปลอม ไม่มีทางรับรู้ความรู้สึกแบบนั้นได้ พวกเขารู้เพียงว่า ที่เมืองหลวง ต่อให้เป็นตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุด เงินก็ไม่มีทางใช้อย่างสิ้นเปลืองได้

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเงินเยอะจนสามารถส่งคนอื่นเข้าหลุมศพได้

ทุกคนเงียบสงบลง

ในตอนนี้ พวกเขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นไม่นานนี้ ตอนที่ยังหัวเราะเยาะเส้นหมี่ที่สวมชุดราตรีล้าสมัย เป็นคนบ้านนอก หน้าของพวกเขาเหมือนกับโดนตบบ้องหูอย่างไรอย่างนั้น

สีแดงสลับขาว ไม่ต้องพูดว่าสุดยอดขนาดไหน

นิษาก็เป็นแบบนี้!

ดังนั้นในตอนที่เธอสวมชุดราตรีลอกเลียนแบบชุดนี้หัวเราะเยาะคนอื่น กลับไม่รู้ว่าคนอื่นถึงจะเป็นผู้ดีของแท้ คือสังคมชั้นสูงที่แท้จริง

ถึงว่าเธอมองแค่แวบเดียวก็ดูชุดราตรีของก็อปของเธอออก

“ช่างเถอะ ฉันคิดว่า คุณนิษาคงไม่ได้ตั้งใจ เธอยังเด็กเพิ่งจะก้าวเข้าสู่สังคมนี้ หลายๆ เรื่องยังไม่รู้จัก คุณนิษา ถ้าหากคุณชอบ เมจิควิฟจริงๆ คราวหน้าฉันให้คนส่งมอบให้คุณสักสองสามชุด ไม่เอาเงินค่ะ”

“พรวด!”

ใครก็คิดไม่ถึง เส้นหมี่ใจกว้างมาก

เธอแสดงออกว่าไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ขอโทษตัวเอง แถมยังเต็มใจ ถ้าหากเธอชอบชุดของครอบครัวตัวเองจริงๆ ก็สามารถให้เธอสองสามชุดได้

แสนรักตากระตุก

ส่วน นิษา หลังจากได้ยินถึงตรงนี้ รู้สึกอับอายมากขึ้นจนเกือบจะเป็นลมไป

นี่ไม่เพียงแค่ตบบ้องหูแล้ว!

นี่มันเหยียบย่ำหน้าของเธอ ประโยคที่พูดว่าไม่เอาเงิน ก็เหมือนกับบอกเธอว่า ไม่มีเงินซื้อของแท้ไม่เป็นไร เส้นหมี่ที่เป็นนายหญิงของ เมจิควิฟมอบให้เธอก็ได้นะ

นิษาไม่เคยอับอายขายหน้าขนาดนี้มาก่อน

รวมทั้ง ผู้เฒ่าตระกูลโชคศักดาที่อยู่ด้านนั้นได้ฟัง ก็หน้าเขียวไปหมด

สุดท้าย ทั้งสองคนนี้ก็ไม่มีหน้าที่จะอยู่ต่อไป ภายใต้สายตาจับจ้องของผู้คน ก็ออกไปจากที่นี่อย่างเศร้าสร้อยเหมือนกับสุนัขไร้เจ้าของ

พวกเขากลับไปแล้ว คนในตระกูลเทวเทพและเพื่อนๆ คนอื่นที่เหลืออยู่ ก็ไม่มีหน้าที่จะอยู่ต่อไป แต่ละคนหาข้ออ้างหนีกลับไป

นอกจาก ไชกุสองสามีภรรยา ยังมี พิมเจ้าและญาติห่างๆ

“ตอนนี้แกพอใจแล้วสินะ? งานเลี้ยงดีๆ แกทำจนกลายเป็นแบบนี้”

ไชยันต์ท้ายสุดก็ยังไม่พอใจนิดหน่อย เขาเห็นงานเลี้ยงที่ตั้งเองตั้งใจจัดเตรียม สุดท้ายกลายเป็นแบบนี้ จึงโมโหเล็กน้อย

แสนรักกำมือ!

เมื่อเห็นว่าเขาจะกำเริบ ในตอนนี้ เส้นหมี่เข้ามาลากเขาไว้