ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2454

แต่ว่า เธอก็มีความกังวลของเธอ

เธอกลัวว่าอิโตะ นานาโกะไปเมืองจินหลิง เจอกับคนที่ตัวเองรัก แล้วจะสุขจนลืมหน้าที่

บางครั้ง หลายคนที่มีความสามารถ รวมถึงมีอนาคต มักจะลืมปณิธาน และความปรารถนา เพราะคนที่ตัวเองรัก

ดังนั้นเธอจึงกลัวว่าหลังจากอิโตะ นานาโกะไปเมืองจินหลิง จะไม่อยากกลับมาญี่ปุ่นอีก

แต่คาวาน่า เรย์ ไม่กล้าพูดความกังวลของตัวเองออกมา เพราะเธอกลัวว่าหลังจากที่พูดออกมา จะทำให้อิโตะ นานาโกะรู้สึกถึงความคาดหวังที่คนอื่นมีต่อตัวเธอ ดังนั้นจึงพูดว่า “คุณหนูใหญ่ งั้นฉันขอไปจัดการเรื่องโมโมตาโรก่อนนะคะ ไว้ฉันจัดการอะไรเสร็จเรียบร้อย แล้วฉันจะมาหาคุณอีกที”

อิโตะ นานาโกะดูเวลา จากนั้นจึงพูดว่า “เธอไม่ต้องมาหาฉันแล้ว อีก 20 นาทีเฮลิคอปเตอร์จะขึ้นบิน เราเจอกันที่ลานจอดก็แล้วกัน”

“ได้ค่ะคุณหนูใหญ่ งั้นฉันไปก่อนนะคะ!”

หลังจากคาวาน่า เรย์ออกไป อิโตะ นานาโกะกำลังเก็บของ นางาฮิโกะ อิโตะ พ่อของเธอ บังคับรถเข็นไฟฟ้าเข้ามาในห้อง เมื่อเห็นเธอกำลังเก็บกระเป๋าเดินทาง จึงเอ่ยถามว่า “นานาโกะ ครั้งนี้ไปเมืองจินหลิงนานแค่ไหน”

อิโตะ นานาโกะรีบวางเสื้อผ้าในมือ และพูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “โอโต้ซัง ครั้งนี้ฉันไปประมาณสิบวันค่ะ”

“สิบวันเหรอ” นางาฮิโกะ อิโตะอุทานออกมา และถามว่า “ทำไมถึงนานจัง”

อิโตะ นานาโกะหน้าแดง “โอโต้ซัง ฉันอยากอยู่ที่เมืองจินหลิงนานสักหน่อย ถือโอกาสพักผ่อนด้วย ช่วงนี้ทำงานหนักตลอด จึงรู้สึกเหนื่อยค่ะ”

นางาฮิโกะ อิโตะยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เหนื่อยเหรอ พ่อว่าเหนื่อยน่ะเรื่องโกหก แต่อยากไปหาเย่เฉินเร็วๆ นี่เรื่องจริงใช่ไหม”