ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2479

เขาเรียกหานเหม่ยฉิง แต่ยังไม่ทันได้พูดจบ เซียวฉางควนตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า

ตอนนี้หานเหม่ยฉิงลงจากเตียง และกำลังยืนข้างเตียง

เธอถอดเสื้อขนเป็ดออกแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เธอสวมชุดบ้าน แต่ตอนนี้แขนเสื้อทั้งสองข้าง ถูกพับขึ้นมาเหนือข้อศอก

และหานเหม่ยฉิงในตอนนี้ ไม่มีท่าทางของคนป่วยเมื่อครู่อีกแล้ว

ตอนนี้เธอกระปรี้กระเปร่ามาก สีหน้ามีเลือดฝาด...

ที่เวอร์ไปกว่านั้น ตอนนี้หานเหม่ยฉิง กำลังใช้แรงยื่นแขนทั้งสองข้าง เหมือนเธอยังไม่สะใจ จึงกระโดดอยู่กับที่สองครั้ง

เซียวฉางควนอึ้งมาก เขาตกใจอยู่นาน จึงตั้งสติได้ เขาถามอย่างตะกุกตะกัก “เอ่อ...เหม่ยฉิง...เธอ...เธอลงจากเตียงได้ยังไง”

หานเหม่ยฉิงพูดอย่างสดชื่น “ฉางควน ฉันรู้สึกว่าตัวเองหายแล้ว! ต้องขอบคุณโจ๊กข้าวฟ่างของนาย!”

เซียวฉางควนรู้สึกว่าโลกมืดมน เขาพูดโพล่งออกมาว่า “ก็แค่โจ๊กข้าวฟ่าง จะได้ผลขนาดนี้ได้ยังไง...”

หานเหม่ยฉิงขยับร่างกาย พลางพูดว่า “แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าหายดีแล้วจริงๆ นะ ไม่ใช่แค่หายดี แต่ยังรู้สึกแข็งแรงกว่าตอนที่ยังไม่ป่วยซะอีก ตอนนี้ฉันไม่รู้สึกหนาวแล้ว แถมยังร้อนมากด้วย ยิ่งไปกว่านั้นฉันรู้สึกว่ามีแรงไปทั้งตัวเลย...”

“นี่...” เซียวฉางควนแทบจะร้องไห้ออกมา เขาพูดด้วยสีหน้าหดหู่ “นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้น อยู่มานานขนาดนี้ ยังไม่เคยได้ยินว่าโจ๊กข้าวฟ่างจะได้ผลขนาดนี้ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย...”

หานเหม่ยฉิงเอามือข้างหนึ่งจับเอวไว้ ยกมืออีกข้างหนึ่งขึ้นสูงและเหยียดไปด้านข้าง เธอพูดด้วยสีหน้าปกติ “ฉันก็รู้สึกว่าประหลาดมาก เหมือนนายเอายาวิเศษของเซียน ใส่ลงไปในโจ๊กข้าวฟ่าง...”

เซียวฉางควนถอนหายใจ “ฉัน...ฉันจะเอายาวิเศษของเซียนมาจากไหนกันล่ะ...”

พูดพลาง เขารีบถามว่า “เหม่ยฉิง งั้น...งั้นเราจะแช่น้ำไหม”

หานเหม่ยฉิงส่ายหน้า เธอพูดอย่างเร่งเร้า “ฉางควน นายจะกลับบ้านกี่โมง!”