ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2471

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อตา เย่เฉินแปลกใจมาก

“ผมจะไปทานข้าวกับพ่อตาตอนไหนกันครับ”

ขณะที่กำลังงุนงง เซียวฉางควนพยายามส่งซิกให้เขารู้ จากนั้นจึงเอ่ยปากเร่ง “โอ้ เย่เฉิน ทำไมยังใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่เลยเนี่ย รีบไปเปลี่ยนชุดเร็ว เราจะไปไม่ทันแล้วนะ!”

หม่าหลันเอ่ยถามขึ้นว่า “เซียวฉางควน คุณเอาแต่ขลุกตัวอยู่ในสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด ทั้งวันทั้งคืน ยังไม่เท่าไร นี่จะมาเอาลูกเขยไปด้วยเหรอ เขามีเวลาไปเข้าสังคมกับคุณซะที่ไหนกัน”

เซียวฉางควนเบะปากพูดว่า “คุณจะไปรู้อะไร เย่เฉินรู้จักหงห้า หงห้ามีชื่อเสียงในเมืองจินหลิง ประธานเพ๋ยของ สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด ให้เกียรติเขามาก พอดีกับที่สมาคมของเราใกล้จะเปลี่ยนทีมผู้บริหารแล้ว ครั้งนี้ผมต้องทำให้ประธานเพ๋ย ดำเนินการให้ผมเป็นรองประธาน ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมจะได้เป็นผู้รับผิดชอบอันดับสองในสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด!”

หม่าหลันพูดด้วยสีหน้าดูถูก “วันๆ เอาแต่ทำสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดอะไรนั่น มีประโยชน์อะไรไม่ทราบ ไม่เคยเห็นคุณหาเงินกลับบ้านสักนิด!”

เซียวฉางควนพูดอย่างหงุดหงิด “สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด ไม่ใช่องค์กรแสวงหาผลกำไรอยู่แล้ว นี่คือความสง่างามระหว่างปัญญาชน คุณจะไปรู้อะไร!”

หม่าหลันส่งเสียงหึ “เซียวคางฉวน ฉันไว้หน้าคุณแล้วนะ ฉันจะบอกให้นะ รีบถอนตัวออกจากสมาคมบ้าบออะไรนั่น! ต่อไปอยู่แต่ในบ้าน!”

“ฝันไปเถอะ!” เซียวฉางควนโพล่งออกมา “สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด เป็นงานที่ผมชอบ ในช่วงชีวิตวัยกลางคน ทำไมคุณบอกให้ออก ผมก็ต้องออกด้วย!”

หม่าหลันตบโต๊ะ “ไม่ออกใช่ไหม ได้ วันนี้ฉันจะไม่ให้คุณออกจากบ้าน! ถ้าคุณกล้าออกไป พรุ่งนี้ฉันไปจัดการถึงสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดแน่!”

เซียวฉางควนเบิกตาโตและรีบพูดว่า “คุณเป็นบ้าหรือเปล่า ผมจะทำอะไร มันเกี่ยวอะไรกับคุณไม่ทราบ”

หม่าหลันพูดอย่างเย็นชา “เลิกพูดไร้สาระกับฉัน ตอนนี้ฉันกับคุณ ยังเป็นสามีภรรยาถูกต้องตามกฎหมาย ถ้าคุณหาเรื่องฉัน ฉันจะไปบอกที่สมาคมว่าคุณเล่นชู้! ดูสิว่าต่อไป คุณจะมีหน้าอยู่ที่นั่นอีกหรือเปล่า!”

“คุณ...” เซียวฉางควนรู้สึกกลัว จากนั้นจีงรีบพูดว่า “หม่าหลัน คุณจะหาเรื่องให้ลำบากไปทำไม ปกติผมก็ไม่เคยหาเรื่องคุณ แค่ออกไปคบค้าสมาคมกับเพื่อนๆ เป็นครั้งคราว คุณมาขัดแย้งกับผม มีประโยชน์อะไร”

หม่าหลันพูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่ได้ขัดแย้งกับคุณ ฉันแค่อยากให้คุณรู้ว่าระหว่างเราสองคน คำพูดของใครเป็นใหญ่กันแน่!”

เย่เฉินรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย “แม่ครับ หลายปีมานี้พ่อชอบพวกภาพวาดโบราณ ไม่ง่ายเลยกว่าเขาจะหาโอกาสเข้าไปในสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด แม่อย่าไปห้ามเขาเลยครับ”