ในขณะนี้ มีชายสองคนยืนอยู่ชั้นบน
ในมือที่กำลังกอดอกของชายในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มนั้นถือแก้วไวน์แดงอยู่ และดวงตาของเขาก็จ้องมองไปที่ร่างอันงดงามในฝูงชน
เขาหันไปมองที่ซือเย่เจ๋ว พลางยกมือขึ้นและมองไปที่นาฬิกาของเขา ดวงตาของซือเย่เจ๋วจ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นมาสิบนาทีแล้ว
"ผู้หญิงคนนั้นสวยจังเลย"
"อืม"
ซือเย่เจ๋วตอบเบาๆ
เขาสังเกตเห็นตั้งแต่วินาทีที่เธอปรากฏตัว
ผู้หญิงคนนั้นเดินอยู่ท่ามกลางฝูงชน และแม้แต่สายตาของผู้ชายที่อยู่รอบตัวเธอก็มองตามเธอไปติดๆด้วยแววตาที่เป็นประกายและร้อนผ่าว
ไม่จำเป็นต้องจงใจมีเสน่ห์หรือเสแสร้งแกล้งทำ แค่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ทำให้ผู้คนไม่สามารถละสายตาออกไปจากเธอได้แล้ว
กู้เฉินกวางมองด้วยความประหลาดใจ จากนั้นจึงหันกลับมาเผชิญหน้าเขา"กว่าคุณจะชมผู้หญิงคนไหนว่าสวยนั้นมันไม่ง่ายเลยนะ?"
เขารู้จักซือเย่เจ๋วมาหลายปีแล้ว แต่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าเขาจะชมผู้หญิงคนไหนว่าสวย แม้แต่เจียงเวยที่อยู่ข้างๆเขา เขาก็ไม่เคยเห็นด้วยกับเรื่องนั้น
ซือเย่เจ๋วผลุบสายตาออก หลังจากดื่มไวน์แดงจนหมดแก้วแล้ว เขาก็วางแก้วลงแล้วหันกลับเดินลงไปชั้นล่าง
กู้เฉินกวางกระตุกรอยยิ้มมุมปาก และดวงตาสวยงามคู่หนึ่งก็มองไปที่เจียงเซิงที่กำลังคุยเล่นกับคนอื่นๆ
ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ รอยยิ้มมีเสน่ห์มาก
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ซือเย่เจ๋วจะกระวนกระวาย
"พ่อคะ นี่คือคุณโซราผู้โด่งดังที่หนูพบในประเทศ s ค่ะ"
เซียวเจิ้งเซียงฟังการแนะนำของลูกสาวและยกแก้วขึ้นด้วยรอยยิ้ม "ที่แท้คุณคือนักออกแบบเครื่องประดับโซรานี่เอง ลูกสาวของผมพูดถึงคุณให้ฉันฟังเสมอ พอได้เจอคุณในวันนี้ มันพิเศษมาก"
เจียงเซิงยิ้มและพยักหน้า "สวัสดีค่ะคุณลุงเซียว คุณลุงชมเกินไปแล้วล่ะค่ะ"
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเซียวเถียนเถียนพังทลายลงทันทีเมื่อเธอเห็นคนที่อยู่ข้างหลังเจียงเซิง
เซียวเจิ้งเซียงยกแก้วให้เขาอย่างสุภาพ "ท่านซือนี่เอง"
ทันใดนั้น เจียงเซิงก็ก้าวออกไปและมองกลับไปที่ซือเย่เจ๋ว ให้ตายเถอะ ทำไมชายคนนี้ถึงไม่สลายหายไปเสียทีนะ?
ซือเย่เจ๋วเหลือบมองเธอ ดวงตาของเขาจ้องมองไปที่เซียวเจิ้งเซียง และชนแก้วกับเขา
เขาวางแก้วไวน์ไว้ตรงด้านหน้าริมฝีปากของเขา และมองเซียวเถียนเถียน "นี่คือ..."
เซียวเจิ้งเซียงยิ้มก่อนจะแนะนำ "นี่คือลูกสาวของผมเองครับ เซียวเถียนเถียน"
การแสดงออกของเซียวเถียนเถียนดูอึดอัด มันจบลงแล้วละ
"อ๋อ เธอเป็นลูกสาวของตระกูลเซียวนี่เอง" ซือเย่เจ๋วดื่มไวน์แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ผมได้เจอคุณเซียวในสำนักงานเมื่อไม่นานมานี้"
"ในสำนักงั้นเหรอ?"
เซียวเจิ้งเซียงจ้องมองที่เซียวเถียนเถียน "สาวน้อย ไปสร้างปัญหาอีกแล้วเหรอ?"
เซียวเถียนเถียนดูเศร้าและซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเจียงเซิง "พ่อคะ หนูเปล่านะ มันเป็นความเข้าใจผิด มันเป็นความเข้าใจผิดทั้งหมดเลย!"
เจียงเซิงเหลือบมองซือเย่เจ๋วซึ่งดูเหมือนจะยินดีกับความโชคร้ายของเธอ และยิ้มให้เซียวเจิ้งเซียง "คุณลุงเซียวคะ เถียนเถียนไปที่สถานีก็เพราะฉันเองค่ะ ฉันบังเอิญขับรถเข้าไปชนกับรถของคุณซือ เถียนเถียนช่วยฉันจัดการเรื่องต่างๆให้ค่ะ"
เซียวเจิ้งเซียงพยักหน้าด้วยความงุนงง
ซือเย่เจ๋วมองไปที่เธอ ผู้หญิงคนนี้จัดการเรื่องต่างๆด้วยตัวเองเพื่อเพื่อนของเธอจริงๆ
"ที่นี่ดูคึกคักจริงๆ"
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาอย่างช้าๆ
ผู้ชายที่เดินผ่านมาสวมชุดสูทสั่งทำพิเศษสีน้ำเงินเข้มและดูหรูหรา
ใบหน้าหล่อเหลาดูลึกล้ำ โดดเด่นจนอธิบายไม่ออก ให้ออร่าของชนชั้นสูงโดยกำเนิด เมื่อดูไปพร้อมกับรูปร่างหน้าตาของเขาก็เข้ากันอย่างเป็นธรรมชาติ
บรรยายยังไงดีนะ เหมือนกับเจ้าชายเดินออกจากหนังสือเทพนิยายเป๊ะเลย
เจียงเซิงรู้จักกู้เฉินกวางมานาน ท้ายที่สุดแล้ว เขาได้เป็นศิลปินยอดนิยมและเป็นราชาแห่งภาพยนตร์
เขาปรากฏตัวในภาพยนตร์คุณภาพสูงเท่านั้น และภาพของเขาบนหน้าจอก็มีความหลากหลาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเขาในชีวิตจริง
ชื่อของเขานั้นเหมือนกับตัวเขาเองเลย นั่นก็คือ"แสงยามเช้าสาดส่องเบาๆดุจแสงสว่างที่ส่องออกมาจากความมืดก่อนรุ่งสาง"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน