บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1564

กลับไปถึงเมืองโร่ตูหูหมิงกับหลางโถวก็กลับมาแล้ว

แต่ไม่รู้ว่าหูหมิงพูดกับหลางโถวว่าอย่างไร สรุปแล้ว เงินก้อนนั้นเป็นเงินที่ได้มาอย่างไม่สุจริต หลางโถวส่งมอบออกมาให้ หูหมิงให้เขาไปหนึ่งพันตำลึง ใช้สำหรับรักษาโรคของน้องสาวเขา

ในเมื่อหลางโถวก็รู้เรื่องนี้ดี ตัวเองนั้นได้เงินมาเปล่าๆโดยไม่ต้องทำอะไร คนอื่นเขาคำนวณไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าจะไปโจรกรรมอ๋องเจิ่นกั๋ว แม้ว่าเขาจะไม่มา คนอื่นก็สามารถเอาเงินหนึ่งแสนตำลึงนี้กลับมาได้ ฉะนั้น จึงไม่ติดใจอะไร

สุดท้าย ก็ไม่รู้ว่าหูหมิงหลอกล่ออย่างไร ทำให้หลางโถวอยู่ที่เมืองโร่ตูต่อ ช่วยทำงานให้

ได้ตัวหลางโถวมา แม่นางโจวก็รู้สึกว่าเมืองโร่ตูมีกองกำลังที่แข็งแกร่งขึ้น เพราะว่ายังมีเงินเพิ่มขึ้นด้วย

นางเอาเงินส่วนหนึ่งออกมาปรับปรุงจวนที่อยู่อาศัย มาถามเจ๋อหลานว่าชอบการตกแต่งแบบไหน เจ๋อหลานมองนางและพูดว่า “ไม่มีความต้องการอะไรมากมาย แต่มีเพียงนิดเดียว หาคนมาทำป้ายหน้าประตูเสียใหม่ แก้ไขคำผิดให้ถูกต้อง”

แม่นางโจวมึนงงอยู่ชั่วครู่ “คำผิด มีคำผิดที่ไหนกัน ”

“มี ไปดูเองเถอะ”เจ๋อหลานพูด

แม่นางโจวออกไปดูเป็นเวลานานกว่าครึ่งวัน มองจากซ้ายไปขวาจากบนลงล่าง นับจำนวนการขีดเขียน ไม่ว่าจะเป็นตรงไหนก็ไม่มีคำผิดนี่นา

แต่ก็น่าแปลก นายน้อยเพิ่งจะอายุเท่านี้ จะรู้จักตัวอักษรมากแค่ไหนกันเชียว นางเป็นเจ้านาย ต้องทำตามที่นางพูด ให้คนทำป้ายแขวนอันใหม่ขึ้นมา อย่างที่ว่า หลังจากแขวนป้ายประตูแล้ว ก็เพิ่มความน่าเกรงขามขึ้นมาไม่น้อย

หูหมิงสืบข่าวของแคว้นจินอย่างกระตือรือร้น กลับมารายงานว่าอ๋องเจิ่นกั๋วของแคว้นจินได้รับบาดเจ็บสาหัส บอกว่าถูกน้ำแข็งทุบจนได้รับบาดเจ็บ บาดแผลค่อนข้างสาหัสทีเดียว

พวกเขายังคงสร้างเมืองกันต่อไป แต่ว่า คงไม่สามารถย้ายเมืองมาได้ในเร็ววันนี้แล้ว เพราะว่าอ๋องเจิ่นกั๋วได้รับบาดเจ็บสาหัส ได้ถูกส่งกลับไปยังเมืองหลวงแล้ว

เจ๋อหลานนึกถึงฮ่องเต้หนุ่มน้อยขึ้นมา หวังว่าเขาจะสามารถแย่งอำนาจคืนมาอย่างราบรื่น

เขายังเคยบอกว่าจะแต่งงานกับนาง หนุ่มน้อยเหล่านี้ต่างก็บุ่มบ่ามใจร้อนมาก เพิ่งจะพบหน้ากันหนเดียวก็บอกว่าจะแต่งงานกับนาง คงไม่เคยตระหนักถึงความอบอุ่นในโลกใบนี้กระมัง

เจ๋อหลานไม่สนใจเรื่องนี้อีก ยังคงทำการปฏิวัติเมืองโร่ตูต่ออย่างเฉียบขาด

นางยังออกไปสำรวจพื้นที่รอบข้างอีกด้วย เมืองทั้งหลายของพี่ชาย นางก็คิดว่าจะไปดูสักหน่อย

ที่สำคัญคือต้องปรึกษากับแม่ทัพใหญ่ฮู่ ดูว่าสามารถทำอะไรที่เอื้อประโยชน์ต่อกันได้หรือไม่

หลังจากนั้น นางก็เห็นพวกพี่ชายเหล่านั้นที่สมควรจะต้องเล่าเรียนอยู่ที่โรงเรียนในยุคปัจจุบันเพื่อพัฒนาตนเอง มีเพียงพี่ซาลาเปาเท่านั้นที่ไม่อยู่ด้วย

ทังหยวน ข้าวเหนียว โค้ก เซเว่นอัพ ล้วนกลับมากันหมดแล้ว เหลือเพียงซาลาเปาที่อยู่ในยุคปัจจุบัน กำลังเล่าเรียนเรื่องประสบการณ์การปกครองของแต่ละประเทศอย่างหนัก

ส่วนเรื่องที่หลอกท่านพ่อว่าต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็มีเพียงแค่ซาลาเปาคนเดียวเท่านั้นที่เข้าร่วมการสอบ

คนอื่นๆ หยุดเรียนแล้ว

ตอนที่เจอกับพวกเขา พวกเขาทั้งหมดต่างก็รวมตัวกันอยู่ที่เมืองหลันโยว ปรึกษากันเรื่องการเป็นพันธมิตรของสี่เมือง

นั่นก็เท่ากับว่า พวกเขาคิดจะรวมทั้งสี่เมืองเป็นพันธมิตรกัน กีดกันเมืองโร่ตูของนางออกไป

น้ำตาของเจ๋อหลันเอ่อขึ้นมาในดวงตาทันที มองพวกเขาอย่างน้อยใจ

พวกพี่ชายไหนเลยจะทนเห็นน้องสาวมีน้ำตาไหลออกมาได้ ต่างก็ลุกขึ้นมาโอ๋ กอดเพื่อปลอบใจ

เมื่ออธิบายเรื่องราวแล้ว จึงรู้ว่าพวกเขาคิดจะเป็นเมืองพันธมิตรทั้งสี่ก่อน จากนั้นก็ผนึกกำลังช่วยเหลือเมืองโร่ตู ยังบอกอีกว่าจะช่วยคนอื่น ก่อนอื่นตัวเองก็ต้องมีความสามารถพอ ฉะนั้น พวกเขาต้องเจริญขึ้นมาให้ได้ก่อน

เจ๋อหลานไม่เชื่อ พวกเขาได้แต่วนเวียนกันอธิบายให้ฟัง เจ๋อหลานก็ไม่ทำอะไรคลุมเครือ ทำสัญญาขึ้นมาทีละฉบับ ให้พวกเขาสัญญาว่าในอนาคตสิบปีนี้ ต้องช่วยเหลือเมืองโร่ตูอย่างไร้เงื่อนไข

เพื่อไม่ให้น้องสาวร้องไห้ พี่ชายทั้งสี่ได้แต่ทำตามทั้งหมด ไม่ว่าอย่างไรก็เป็นดินแดนของตระกูลตนเอง ใครช่วยเหลือใคร จะมีความสำคัญอะไรเล่า

หูหมิงที่ตามมาด้วย ก็มองอย่างอ้าปากตาค้าง

เขาลากขาที่เดินเป๋อยู่บ้างนั่งลงด้านล่างระเบียง ในสมองยังคงคิดถึงภาพๆหนึ่งขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย นั่นก็คือหากฮ่องเต้ทราบว่าองค์ชายที่ออกไปร่ำเรียนกับองค์หญิงที่เรียนรู้ความสามารถอยู่ในภูเขาต่างก็มาหารือวางแผนพัฒนาเมืองกันที่นี่ จะเป็นอย่างไร

ศีรษะของเขา จะยังคงอยู่รอดปลอดภัยได้หรือไม่

จากนั้นเขาก็มองเห็นแม่ทัพฮู่ที่ผมหงอกเต็มหัว จึงรีบลุกขึ้นมาคำนับ

แม่ทัพฮู่นั่งลง ไม่พูดสักคำ หลังจากสูบยาเส้นไปถุงหนึ่ง ค่อยพูดขึ้นด้วยเสียงหนักใจว่า “ถ้าหากเจ้ากลับไปเมืองหลวง อย่าได้พูดเรื่องของพวกเขาต่อหน้าฮ่องเต้อย่างเด็ดขาด ”