บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 1692

ในที่สุดลูกก็ได้กลับมาหาฮูหยินเหยา ฮูหยินเหยายังอุ้มไม่ได้ ทำได้เพียงวางด้านข้างนาง ให้นางหันไปมองดู

“เหมือนฮุ่ยเทียนมากเลย ใช่ไหม?” หรงเยว่พูดขึ้นอย่างตื่นเต้น เห็นหน้าคล้ายก็รู้ว่าสืบสายเลือดจริงๆ ความรู้แบบนี้อัศจรรย์อย่างมาก

ฮูหยินเหยาก็พูดบ่นขึ้นว่า “ใช่ ทำไมถึงได้เหมือนขนาดนี้? เพิ่งค่อยเอง รูปร่างหน้าตาก็เหมือนพ่อเลย หล่อมาก”

“อ้วก” หรงเยว่แสดงท่าทีอ้วก ทำให้ทุกคนต่างก็หัวเราะขึ้นมา

อ้วกจนฮุ่ยเทียนทำตัวไม่ถูก พูดถึงหล่อ เขาไม่ถือว่าหล่อ

เขาเป็นเพียงลูกผู้ชายแท้ๆธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น

หยวนชิงหลิงโล่งอกแล้วจริงๆ

บางทีอาจมีเพียงเจ้าห้าที่เข้าใจ ฮูหยินเหยาตั้งครรภ์คลอดลูกในครั้งนี้ นางค่อนข้างกดดัน

โดยเฉพาะ หลังจากที่นางเคยเห็นยาในกล่องยา ก็ยิ่งไม่สบายใจ นางคิดอยู่ทุกวันว่า ขอให้ฮูหยินเหยากับลูกปลอดภัย

และก็โชคดี ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่นางฝัน

ปิดกล่องยา แล้วนางก็อึ้ง เป็นไปได้ไหมว่าพลังจิตของนางล้ำหน้าเกินการควบคุมตู้ยาแบบอัตโนมัติแล้ว? หรือจะเหมือนอย่างที่หยางหรูไห่พูด กล่องยาคือภาพสะท้อนเจตจำนงที่แท้จริงในใจของนาง แต่แค่ไวกว่านางหนึ่งก้าว งั้นตอนนี้นางล้ำหน้ากล่องยาแล้วหรือ?

เป็นเพราะประสิทธิผลของยายับยั้งลดลงหรือ?

ดูทุกคนกำลังแสดงความยินดีกันอย่างมีความสุข หยวนชิงหลิงคิดว่าหากครั้งนี้กลับไปฉีดยายังยั้ง อาจจะสามารถให้หยางหรูไห่ลดปริมาณลงบ้าง ที่จริงการมีพลังพิเศษก็ถือเป็นเรื่องที่ดี อยู่ที่ว่าใช้พลังพิเศษทำอะไร

อีกอย่าง นางก็มีความชำนาญในการใช้พลังพิเศษมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว

ท่ามกลางเสียงแสดงความยินดี ฮูหยินเหยาเงยหน้ามองดูหยวนชิงหลิง น้ำไหลพร้อมพูดขึ้นว่า “ขอบคุณมาก”

“ไม่ต้องพูดว่าขอบคุณแล้ว เจ้าพูดมาหลายรอบมากแล้ว” หยวนชิงหลิงวางกล่องยาแล้วมองดูทารกน้อยพร้อมกับทุกคน