บัลลังก์หมอยาเซียน นิยาย บท 908

รอให้แม่นมฉินจากไปแล้ว หวงกุ้ยเฟยก็พูดกับหยวนชิงหลิงว่า “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าอยู่นอกวังเคลื่อนไหวได้สะดวก ให้คนไปหาพ่อค้าทาสซื้อตัวบ่าวไพร่เข้าไปให้แม่นมสี่สั่งสอนสักสองเดือนค่อยส่งไปทางเจ้าเก้า ตอนนี้ในวังมีคนให้คัดเลือกออกไปได้ไม่มาก ก่อนหน้านี้สองปีฮ่องเต้ได้ทรงจัดการให้คนกลุ่มหนึ่งออกจากวังไป และเพราะเรื่องการแต่งตั้งอ๋องและแบ่งจวนค่อนข้างเร่งรีบ ข้าไม่ทันได้เตรียมการ ให้ทางกรมวังส่งคนมากลุ่มหนึ่ง เลือกคนที่มีความชำนาญแปดเก้าคน ใช้งานแก้ขัดไปก่อน รอให้ทางเจ้าอบรมคนออกมาแล้ว ค่อยส่งไปที่จวนอ๋องชุน แม่นมฉินคนนี้ไร้ประโยชน์แล้ว ข้าค่อยคัดเลือกแม่นมในตำหนักของข้าออกไปคนหนึ่ง จะได้ช่วยเหลือกันได้”

หยวนชิงหลิงพูดว่า “เรื่องนี้ข้าจัดการเอง ท่านอย่ากังวลใจไปเลย แม่นมฉินคนนี้ท่านให้คนคอยจับตาดูต่อไป ดูสิว่าทำไมนางถึงไม่ยินดีจะออกจากวัง”

หวงกุ้ยเฟยก็มีแผนอยู่ในใจ รู้ว่าเจ้าห้าตามหาแม่นมฉินคนนี้คงไม่ใช่เพราะต้องการให้นางเข้าไปรับใช้ในจวนของเจ้าเก้าเท่านั้น แล้วก็ได้ยินหยวนชิงหลิงพูดเช่นนี้ จึงเอ่ยขึ้นว่า “ได้ เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะให้คนจับตาดูเอาไว้”

หยวนชิงหลิงกล่าวขอบคุณและออกจากวังไป พูดเรื่องที่ได้พบกับแม่นมฉินให้เจ้าห้าฟัง “ข้าดูอย่างไร ก็ไม่รู้สึกว่าแม่นมฉินคนนี้จะคล้ายกับหมันเอ๋อ นางแก่มากแล้ว ดูแล้วเหมือนอายุหกสิบกว่า แต่นางบอกว่าเพิ่งจะสี่สิบปี ”

หยู่เหวินเห้ากลับขมวดคิ้วขึ้นมา “แก่ขนาดนั้นเชียว อีกอย่าง เจ้าว่าไม่เหมือน แต่พอข้านึกถึงหน้าตาของนางแล้ว ดูคล้ายกันอยู่บ้างจริงๆ ”

“นานขนาดนี้แล้ว ท่านยังจำได้หรือ”หยวนชิงหลิงไม่ค่อยเชื่อใจในความทรงจำของเขา

“เดิมทีก็ไม่มีความทรงจำอะไร และจำคนคนนี้ไม่ได้ แต่วันนั้นน้องเก้าพูดขึ้นมา พอข้านึกดูก็จดจำได้บ้าง เจ้าดูนางแล้วไม่มีตรงไหนเหมือนกับหมันเอ๋อสักนิดเลยหรือ”

“ไม่มีจริงๆ”

หยู่เหวินเห้าพูดว่า “เช่นนั้นบางทีอาจเป็นเพราะว่าเป็นคนหนานเจียงเหมือนกัน หน้าตาค่อนข้างโดดเด่น ฉะนั้นจึงรู้สึกคล้ายคลึงกัน แต่ว่าท่าทีของนางค่อนข้างประหลาดมาก ยอมจะหลบซ่อนอยู่ในวังเพื่อทำงานที่ยากลำบากก็ไม่ยินดีจะออกมารับใช้น้องเก้าในจวน คนทั่วไปไม่มีทางเลือกทำเช่นนี้ นอกเสียจากจะมีเหตุผลอะไร”

“ข้าให้หวงกุ้ยเฟยช่วยจับตาดูแล้ว ดูสิว่านางมีความลำบากในใจอะไรหรือไม่ อีกอย่าง ข้าคิดจะคุยกับหมันเอ๋อสักหน่อย ดูสิว่านางยังจำอะไรได้บ้าง”หยวนชิงหลิงพูด

“อืม ก็ดี ข้าเองก็จะรื้อคดีที่อ๋องหนานเจียงถูกฆ่าออกมาตรวจสอบสักหน่อย ชวนจิ้งเหยียนกับโสวฝู่มาแล้ว ประเดี๋ยวพวกเขาคงมาถึง เรื่องนี้ พวกเขาค่อนข้างรู้ดี ข้าเองก็เอาม้วนคดีความกลับมาบางส่วน แต่ว่า ที่สามารถจดบันทึกไว้ได้อาจไม่ใช่เรื่องจริง”

“ใช่แล้ว ช่วงนี้ร่างกายของโสวฝู่เป็นอย่างไรบ้าง”หยวนชิงหลิงถาม

“ดีขึ้นบ้างแล้ว ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากแม่นม เขาจะไม่ดีขึ้นได้อย่างไร”หยู่เหวินเห้าพูดล้อเล่น

หยวนชิงหลิงยิ้มอบอุ่นขึ้นมา “เช่นนั้นก็ดีจริงๆ คนแก่สามารถอยู่เป็นเพื่อนกันได้ ”

หยู่เหวินเห้ามองนางด้วยสายตาที่เป็นประกาย “ยายหยวน เจ้ายิ้มเช่นนี้ ช่างทำให้รู้สึกสบายมาก”

“ทุกคนเมื่อยิ้มก็ล้วนทำให้คนอื่นรู้สึกสบาย”หยวนชิงหลิงเข้าใกล้เขา ถอนหายใจอย่างสบายอกสบายใจ “ท่านยิ้มก็ทำให้ข้ารู้สึกสบายใจเช่นกัน อีกอย่างเวลาท่านยิ้มดูดีมาก ข้าชอบดูเวลาท่านยิ้มที่สุดแล้ว”

หยู่เหวินเห้าเผลอจับไปที่ใบหน้า “จริงหรือ”

“ใช่ ต้องยิ้มมากๆ ปล่อยความปรารถนาดี”หยวนชิงหลิงดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ มุมปากโค้งขึ้น ราวกับดอกท้อที่เบ่งบาน

ทั้งสองคนอิงแอบอย่างอบอุ่นอยู่ชั่วครู่ สวีอีก็เข้ามารายงานว่าโสวฝู่กับใต้เท้าเหลิ่งได้มาถึงแล้ว

หยู่เหวินเห้าจูบหยวนชิงหลิงทีหนึ่ง “เช่นนั้นข้าจะไปห้องหนังสือ เจ้าก็คุยกับหมันเอ๋อ”

เขาเดินออกไปด้วยจิตใจที่รื่นรมย์ นึกถึงคำพูดของหยวนชิงหลิง ก็เผยรอยยิ้มกว้างให้กับสวีอีจากนั้นก็เดินลงบันไดหินไป สวีอีนิ่งอึ้งไป รีบตามไปและพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ท่านอ๋อง เงินเดือนก็ยังต้องให้นะพ่ะย่ะค่ะ จะไม่ให้เงินเดือนเพียงเพราะได้รับเงินรางวัลไม่ได้”

สีหน้าของหยู่เหวินเห้าขรึมลงทันที มีคนบางคน ไม่คู่ควร

หยวนชิงหลิงเรียกตัวหมันเอ๋อเข้ามา พูดว่า “เจ้านั่งลงก่อน พวกเรามาคุยกัน”

หมันเอ๋ออึ้งไปชั่วครู่ “พระชายารัชทายาท ใช่ข้าน้อยทำงานได้ไม่ดีหรือไม่ ”

“ไม่ใช่ เป็นแค่การคุยธรรมดากับเจ้าเท่านั้น ”หยวนชิงหลิงยิ้มมองท่าทีตื่นเต้นของเนาง “เจ้าทำงานได้ดีมาก แม่นมสี่กับแม่นมฉีต่างก็ชมเจ้าไม่ขาดปาก นั่งเถอะ”