บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 65 อันตรายกำลังคืบคานเข้ามาหาเธอ

ก็รู้อยู่แล้วว่ากำลังจะหย่ากัน เขาจะถามพวกนี้อีกทำไม?

“เวินหนิง คุณอย่าลืมว่าตอนนี้เราสองคนยังเป็นสามีภรรยากันทางกฏหมายอยู่ ตอบคำถามฉันมา”

ลู่จิ้นยวนมองหน้าของเวินหนิงด้วยสายตาเย็นชา เขาเหยียบเบรกจนมิด ทำให้รถที่กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงนั้นหยุดกะทันกัน

กับสิ่งที่เกิดขึ้นกะทันหันนี้ทำให้ตัวเวินหนิงนั้นโค้งตัวไปข้างหน้า ถ้าไม่ใช่เพราะเข็มขัดนิรภัยที่เธอคาดไว้ เธอคงกระแทกไปยังกระจกหน้ารถแล้ว

ลู่จิ้นยวนมองเธอด้วยสายตาคาดคั้น สายตาแบบนี้ทำให้เวินหนิงที่พยายามระงับความโกรธไว้นั้นหมดความอดทนทันที

พวกเขาไม่ใช่สามีภรรยาที่แท้จริงสักหน่อย ลู่จิ้นยวนมีสิทธ์อะไรที่จะใช้สายตาที่กำลังคาดคั้นนักโทษนั้นมองเธอกัน? เธอโทรไปหาเขาก็ไม่รับสายของเธอ หรือเธอจะเหงาถึงขั้นโทรไปถามหรือไง?

ฉันคิดที่จะแค่ล้างสิ่งสกปรกทุกอย่างที่พวกนั้นทิ้งไว้บนตัวฉันออก คุณจะเชื่อฉันไหม? คุณคิดแค่ว่าฉันนั้นพูดโกหก ก็ในเมื่อในใจของคุณ ฉันก็เป็นแคผู้หญิงที่่อ่อยไปทั่วอยู่แล้ว

ลู่จิ้นยวนมองตาของเวินหนิง ยากที่จะเห็นว่าในดวงตาของเธอนั้นกำลังแสดงถึงความโกรธออกมา ทั้งยังมีน้ำตาที่คลอออกมาเล็กน้อย

ลู่จิ้นยวนนึกถึงคลิปนั้นทันที แม้จะเป็นแค่ดูผ่านคลิป เขาก็รู้สึกได้ว่าเวินหนิงในตอนนั้นสิ้นหวังขนาดไหน

“ในตอนที่ฉันโดนรุม โดนถ่ายคลิปที่สามารถทำลายชีวิตของฉันทั้งชีวิตนั้นคุณทำอะไรอยู่? ตอนนั้นฉันโทรไปหาคุณแต่ไม่มีใครรับสาย ฉันได้ถามคุณหรือเปล่าว่าตอนนั้นคุณกำลังทำอะไรกับใครอยู่ที่ไหนไหม? ”

ในเมื่อเธอเปิดปากพูดแล้ว ก็ไม่คิดจะกลัวอะไรอีก ในเมื่อยังไงก็จะหย่ากันอยู่แล้วยังต้องกลัวอะไรอีก?

ลู่จิ้นยวนที่เงียบมาตลอดนั้นพอได้ยินอย่างนั้นแล้ว ก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมา“เธอโทรมาหาฉัน?”

ลู่จื่อยวนนึกถึงในคลิปมีแวบหนึ่งที่เวินหนิงนั้นแย่งโทรศัพท์มาแล้วเหมือนกดโทรหาใครสักคน เขานึกว่าคนนั้นเป็นเหอจื่ออันมาตลอด

คิดไม่ถึงว่าตอนที่เธอตกอยู่ในอันตรายนั้น คนแรกที่เธอจะนึกถึงคือตัวเขา

เวินหนิงก็ไม่อยากยอมรับความจริงนี่ มันจะทำให้เธอดูโง่มากยิ่งขึ้น ที่คิดถึงลู่จิ้นยวนเป็นคนแรก

สายตาของเวินหนิงทำให้ลู่จิ้นยวนมั่นใจว่าเธอนั้นไม่ได้โกหกอย่างใด ความรู้ตัวเองแบบนี้ ทำให้เขาโล่งใจไม่น้อย ลู่จิ้นยวนใช้นิ้วนวดตรงระหว่างคิ้ว“นี่คือเรื่องเข้าใจผิด”

“เข้าใจผิด?” เวินหนิงแค่นยิ้ม “คิดไม่ถึงว่าเรื่องเล็กแค่นี้ประธานบริษัทตระกูลลู่ก็คิดจะโกหก”

“ตอนนั้นฉันพึ่งจะเดินออกมาจากสนามบิน แล้วโทรศัพท์โดนต่างชาติคนหนึ่งโขมยไป ฉันเลยไม่ได้รับสายจากใครทั้งนั้น”

เวินหนิงยังคงมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เชื่อในสิ่งที่ลู่จิ้นยวนพูด

ลู่จิ้นยวนจึงหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ขึ้นมาวางไว้ตรงหน้าของเวินหนิง“เธอน่าจะจำได้ว่าโทรศัพท์เครื่องเก่าของฉันเป็นแบบไหน ฉันคงไม่ถึงขั้นที่ว่าเพื่อที่จะหลอกเธอแล้วแสดงละครไร้สาระแบบนี้หรอกนะ”

เวินหนิงนิ่งมอง และใช่ มันเป็นโทรศัพท์คนละเครื่องกับที่ลู่จิ้นยวนนั้นใช้คราวก่อน

ดังนั้น ในตอนนั้นไม่ใช่เขาไม่รับโทรศัพท์ แต่เพราะ......เพราะโทรศัพท์หาย เลยไม่ได้รับสาย?

เวินหนิงรู้สึกชื้นใจขึ้นมาเล็กน้อย แล้วหันกลับมานั่งดีๆและไม่พูดอะไรออกมาอีก