บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 7 การแลกเปลี่ยน

ผู้ชายคนนั้นเช็ดมุมปาก "ถ้าฉันไม่มาล่ะก็ เธอก็คงตายอยู่ที่ห้องใต้ดินนั้น" ขณะที่กำลังพูดเขาก็เดินมาข้างหน้า " ฉันช่วยเธอไว้ เธอไม่คิดจะขอบคุณฉันหน่อยหรอ?"

"ออกไป! ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้!"

ที่จริงเธออยู่บ้านตระกูลลู่ก็ดีอยู่แล้ว นายท่านก็พอใจในตัวเธอขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้เธอรู้สึกว่าไม่นานเธอจะมีโอกาสได้ไปดูแม่แล้ว แต่กลับโดนผู้ชายคนนี้ทำลาย！

เป็นเพราะเขา เวินหนิงถึงเกือบจะสูญเสียชีวิต และยังเสียโอกาสในการจะออกไป!

เวินหนิงไม่สามารถฉีกเขาเป็นชิ้นๆได้ และเธอก็รู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ชายคนนี้ ทำได้เพียงแค่คุมเชิงเขา

มือคลำอยู่ใต้ผ้าห่ม คลำเจอแขนของลู่จิ้นยวน เวินหนิงก็เลยลูบบนร่างกายของเขาดูว่ามีบาดแผลหรือไม่ ถ้าลู่จิ้นยวนได้รับบาดเจ็บ ตระกูลลู่ก็คงไม่ปล่อยให้เวินหนิงใช้ชีวิตต่อไป วันนี้เธอต้องสู้สุดชีวิต สู้กับผู้ชายคนนี้เพื่อความอยู่รอด!

ของเหลวอุ่นๆไหลลงมา เป็นแผลลึก ผู้ชายคนนั้นลูบแขนแล้วยืนขึ้น ความเย็นชาในแววตายิ่งแรงขึ้น

มือที่จับเศษแก้วของเวินหนิงสั่น ปลายแหลมของเศษแก้วมีเลือดไหลอยู่

"เวินหนิง เธอคิดว่าทำอย่างนี้แล้วจะรอดไปได้หรอ?"

น้ำเสียงเกลียดชังลอดฟันของผู้ชายคนนั้นออกมา เลือดที่ไหลออกมาจากแผลยิ่งเยอะขึ้น แต่เขากลับไม่รู้สึกเจ็บปวด พละกำลังของเขายิ่งเยอะขึ้น แรงซะจนกระดูกของเธอเหมือนจะหัก!

เวินหนิงกลัวมาก ก็เลยเอาเศษแก้วมาจี้ที่คอตัวเอง

ตอนที่เธอถูกขังที่ห้องใต้ดินจนจะเป็นบ้า คิดอยากจะเอาเศษแก้วนี้มาแก้ปัญหาชีวิตอยู่หลายครั้ง แต่ทุกครั้งที่คิดถึงแม่ เธอก็ละทิ้งความคิดนี้