ฌอนดุด่า
“ไม่น่าแปลกใจที่พ่อแม่ผู้ให้กำเนิดไม่ต้องการเธอ คนเลวทรามอย่างเธอไม่ควรมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ด้วยซ้ำ!”
ฟ่อ
การหายใจของมาเดลีนแข็งทื่อในทันทีที่ได้ยิน
ที่ผ่านมาเธอถูกดูถูกและตั้งคำถามจากผู้คนจำนวนมากตั้งไม่รู้กี่คนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่นั้นเธอยังคงรู้สึกมึนงงมานานเช่นกัน
เมื่อได้ยินทุกคำพูดที่ฌอนกำลังดุด่าและสาปแช่งเธอในขณะนั้นราวกับว่า มีบาดแผลนับพันที่ถูกกรีดออกที่เนื้อพร้อมกับเลือดที่เริ่มซึมออกบนร่างกายของเธอ ความเจ็บปวดสุดที่ได้รับสุดจะเล่าออกมาได้ในขณะนี้ส่งผลโดยตรงถึงระบบการหายใจให้ทำงานหนักกว่าเก่า
“คุณพ่อ ลืมมันไปเถอะ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด ฉันเป็นคนที่ไม่ควรตกหลุมรักเจเรมี่ …”เมเรดิธกล่าวโทษตัวเอง
ฌอนรู้สึกทุกข์ใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่ลูกสาวที่มีค่าคนนี้พูดแบบนี้ “เธอจะถูกกล่าวโทษได้อย่างไร? โทษทั้งหมดอยู่ที่ผู้หญิงเลวคนนี้!” ฌอนจ้องไปที่มาเดลีนด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ถ้าหล่อนไม่ขโมยเจเรมี่ไป เธอก็คงจะเป็นครอบครัวที่มีความสุขสามคนแล้ว”
“คุณพ่อ......”
“ไปหาแม่กันเถอะ”
ฌอนกอดเมเรดิธอย่างรักใคร่ เธอถูกดูแลภายใต้อ้อมกอดแห่งความรักของพ่อ
ก่อนที่จะจากไป ฌอนเอ่ยเตือนมาเดลีนอย่างดุดันว่า “ถ้าผมเห็นเธอรังแกลูกสาวของผมอีก ผมจะจัดการเองแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงก็ตาม!”
เมื่อมันมาพร้อมกับคำพูดของเขา มาเดลีนรู้สึกราวกับว่ากำปั้นที่มองไม่เห็นได้ตกลงมาที่เธอ
มาเดลีนเห็นเมเรดิธ ซึ่งหันศีรษะกลับมาเผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่ากลัว
เธอได้รับรางวัลอีกครั้ง
ในท้ายที่สุด ผู้หญิงคนนี้ก็สวมหน้ากากเจ้าเล่ห์บนใบหน้าที่น่าเกลียดพอๆกันอย่างไร้ที่ติ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ