บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 109

เมื่อจบประโยค เขาหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาแล้วเดินจากไปอย่างเงียบๆทันที

มาเดลีนมองไปที่ด้านหลังของเฟลิเป้ขณะที่เขากำลังจะจากไปแสงสว่างในดวงตาของเธอก็ดับลงทีละนิด ท้ายที่สุดไม่มีอะไรเหลือนอกจากความสิ้นหวังในดวงตาของเธอ

เธอไม่รู้ว่าเจเรมี่จะจัดการกับเธออย่างไร เธอรู้เพียงแค่ว่าวิธีการของเขาจะโหดร้ายมาก

เธอจะไม่มีวันลืมว่าเขาเป็นเหมือนปีศาจจากขุมนรก เขาขุดหลุมฝังศพอีกทั้งยังปล่อยให้ขี้เถ้าของลูกสาวของเขาถูกพัดพาไปตามลมและหิมะ และเขายิ้มออกมาอย่างไม่ไยดีกับสิ่งนั้น

เมื่อเห็นดวงตาสีแดงของมาเดลีนจ้องมองไปยังทิศทางการจากไปของเฟลิเป้ เจเรมี่เริ่มโกรธขึ้นมากกว่าเก่า

“เธอเสียใจมากไหมที่เขากลับไป? มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด เธอทำกับผมราวกับว่าผมตายไปแล้วหรือไง? ผมคือคนที่เป็นสามีของเธอ”

เขาผลักมาเดลีนออกจากอ้อมแขนด้วยความโกรธ

มาเดลีนเดินโซเซและล้มลงข้างโซฟา แก้มที่ได้รับบาดเจ็บของเธอถูกับมุมโซฟาทำให้เธอกัดฟันจนสั่นด้วยความเจ็บปวด

ความเจ็บปวดลึกถึงกระดูกแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอ มาเดลีน ปิดตาที่พร่ามัวของเธอขึ้นในทันที และในขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้นจากพื้น ร่างของเจเรมี่ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ

เมื่อเห็นมาเดลีนที่ดูเหมือนเธอกำลังจะตาย เจเรมี่มองเธออย่างดูถูก

“เธอกำลังพยายามแสดงท่าทางโดยแกล้งทำเป็นตายอีกครั้งเพื่อให้ได้รับความเห็นใจหรือไง?”

มาเดลีนหายใจเข้าลึกๆและเงยหน้าขึ้นด้วยความยากลำบาก “คุณวิทแมน ช่วยเอายาแก้ปวดบนโต๊ะกาแฟมาให้ฉันได้ไหม ... ”

เธอเจ็บปวดมากจนแทบหายใจไม่ออก เจเรมี่มองไปที่มาเดลีนเป็นเวลาสองวินาที จากนั้นก็หันกลับมา

หลังจากนั้นไม่นาน เจเรมี่ก็กลับมาในขณะที่ถือขวดยาแก้ปวดไว้ในมือ “นี่คือสิ่งที่เธอต้องการ?”เขาถามมาเดลีนที่กำลังพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอยู่ข้างอ่างอาบน้ำ

มาเดลีนกัดฟันพยักหน้าแล้วยื่นมือออกไป “ขอบคุณ…”