บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 114

หลังจากได้รับการกระแทก มาเดลีนแนบลำตัวกับกำแพง หัวของเธอได้รับความมึนจากแรงกระทบ เธอไม่ได้สังเกตเห็นจี้ทองคำที่เธอซ่อนไว้ในเสื้อหลุดออกมา

กระนั้น เมเรดิธสังเกตเห็นมันในทันที!

เธอสังเกตเห็นจี้ทองคำรูปผีเสื้อที่หลุดออกมาจากคอเสื้อของมาเดลีน!

เธอไม่ลืมว่า เมื่อสามปีก่อน เธอได้ยินมาว่ามาเดลีนอาจเป็นลูกสาวที่เอโลอิสให้กำเนิด เธอพยายามทุกวิธีเพื่อให้ได้แปรงสีฟันส่วนตัวของเอโลอิสจากบริทนีย์ และในขณะเดียวกันเธอก็ขโมยเสื้อผ้าของมาเดลีนที่มีดีเอ็นเอทางเส้นผมของเธอเพื่อทำการตรวจดีเอ็นเอ

ผลการวิจัยระบุว่ามาเดลีนเป็นลูกสาวที่เอโลอิสและฌอน มอนต์โกเมอรีที่พวกเขาตามหามานานกว่า 20 ปีจริงๆ!

สิ่งนั้นมันทำให้เมเรดิธรู้สึกอิจฉาอย่างไม่น่าเชื่อแต่นั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เกิดความคิดชั่วร้ายอีกเช่นกัน เธอวางแผนการแสดงจอมปลอมร่วมกับโรสและจอห์นซึ่งทำให้เอโลอิสและฌอนสงสัยว่าเธออาจจะเป็นลูกสาวของพวกเขาที่ถูกพาออกจากโรงพยาบาลเมื่อหลายปีก่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ

เอโลอิสและฌอนพูดถึงจี้รูปผีเสื้อในเวลานั้นและยืนกรานว่าจี้นี้ทำขึ้นเอง มันเป็นจี้ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและมีชื่อ"เอวลีน" สลักอยู่

เมเรดิธไม่ลืมว่ามาเดลีนมีชื่อเอวลีนก่อนที่เธอจะเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อใหม่ โดยไม่เคยรู้มาก่อนว่าชื่อนามสกุลเดิมของเธอคืออะไร

เรื่องนี้ทำให้เธอมั่นใจมากยิ่งขึ้นว่ามาเดลีนเป็นลูกสาวที่เอโลอิส แพตทัลให้กำเนิด

ส่วนจี้นั้น โรสและจอห์นจำได้ว่าเคยเห็นจี้ทองคำนั้นเมื่อหลายปีก่อน แต่พวกเขาไม่รู้ว่ามันไปอยู่ที่ไหน

เอโลอิสและฌอนไม่ได้กดดันเรื่องนี้เช่นกัน หลังจากเซ็นเอกสารการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมเสร็จแล้ว พวกเขาเชื่ออย่างเต็มที่ว่าเมเรดิธ ป็นลูกสาวล้ำค่าที่หายไปนานของพวกเขา และเลิกสนใจจี้ทองคำที่เคยมอบให้

โรสไม่ได้สังเกตเห็นสร้อยนั้นในตอนแรก แต่เมื่อเธอได้รับการมองจากเมเรดิธที่เป็นการส่งสัญญาณ เธอเห็นจี้ที่คอของมาเดลีนในตอนนั้น เธอรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นและเธอควรทำอะไร เธอรีบลุกขึ้น แกล้งเดินเข้าไปหาเมเรดิธด้วยความเป็นห่วง

“โอ้เมอร์ ยัยเด็กโง่เขลา ขนาดนี้แล้วยังจะเป็นห่วงผู้หญิงที่เย็นชาคนนี้ตลอดเวลาได้ยังไง ถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้ แกคงจะได้แต่งงานกับเจเรมี่ไปแล้ว และลูกของเธอก็จะไม่ได้รับอันตรายจากผู้หญิงคนนี้เช่นกัน!”

มาเดลีนไม่เข้าใจว่าทำไมโรสและเมเรดิธถึงพยายามช่วยกันดึงสร้อยที่คอของเธออย่างดุเดือดเธอรู้สึกได้แค่ว่ามันรัดคอเธอแน่น

“เมอร์ ออกไปอย่ามายุ่งกับผู้หญิงคนนี้! ขึ้นมาแล้วไปกันเถอะ ฉันอดไม่ได้ที่จะห้ามความรู้สึกขยะแขยงเพียงแค่มองไปที่ผู้หญิงคนนี้!” โรสกล่าว ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจขณะที่ปลายสายตามองมาเดลีน

“โอเค หนูไม่เป็นไรค่ะแม่ เดี่ยวหนูจะตามไป” เมเรดิธพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ในขณะที่ใบหน้าของเธอดูน่ากลัวขึ้น เธอใช้แรงทั้งหมดกระชากสร้อยที่คอของมาเดลีนออกไปในที่สุด