บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 122

สำหรับบริทย์ คือลูกสาว ลูกสาวที่แสนล้ำค่าของเธอ

แต่ในสายตาของเอโลอิส มาเดลีนเป็นเพียงฆาตรกรชั่วร้ายเท่านั้น

สำหรับมาเดลีน การได้ยินคำพูดเหล่านั้นเหมือนมีดคมแทงเข้าไปในหัวใจของเธออย่างโหดร้าย

ไม่มีใครมองเห็นบาดแผล แต่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลมานานแสนนานแล้ว เลือดไหลรินออกมาจากทุกที่

มาเดลีนอดทนต่อความเจ็บปวดที่รุนแรง ขณะที่มือของเธอสั่นเธอพยายามบังคับให้ตัวเองพูดอย่างใจเย็น “นายท่านและคุณหญิง มอนต์โกเมอรี ฉันไม่เคยทำร้ายบริทนีย์ และฉันจะไม่ฆ่าเธอ คุณต้องเชื่อฉันและตรวจสอบสิ่งนี้ อย่าปล่อยให้ฆาตกรตัวจริงลอยนวล”

มาเดลีนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่คำพูดนั้นติดอยู่ในปากของเธอ หลังจากได้ยินคำพูดของฌอนและมองดูท่าทางเจ็บปวดของเอโลอิสที่มี มาเดลีนก็หมดความกล้าที่จะเปิดเผยความจริง

เธอไม่ลืมสิ่งที่เมเรดิธพูดว่า เอโลอิสมีอาการหัวใจ แม้ว่าเมเรดิธจะโกหก แต่เธอก็สามารถจินตนาการได้ว่าทั้งสองคนจะมีปฏิกิริยาอย่างไรหากพวกเขารู้ความจริงว่าเธอเป็นลูกสาวของพวกเขา

พวกเขาอาจทนไม่ได้กับปฎิกริยาที่รุนแรงนี้ อีกทั้ง เธออาจจะต้องแย่กับอาการป่วยจนอาจจะไม่ได้มีชีวิตอยู่ได้นานอีกต่อไป

ทำไมเธอถึงทำให้พวกเขาต้องเจ็บปวดกับการสูญเสียลูกสาวอีกครั้งหลังจากที่พวกเขาผ่านความสุขที่ได้พบลูกสาวที่รักของพวกเขา? ผลกระทบเช่นนี้อาจทำให้พวกเขาต้องทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต

ดวงตาของมาเดลีนเต็มไปด้วยความสิ้นหวังขณะที่เธอมองไปที่ร่างที่จากไปทั้งสองคน เธอไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้อีกต่อไปเพราะน้ำตาเหล่านั้นได้กลบภาพที่มองเห็นของเธอทั้งหมด