บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 122

สำหรับบริทย์ คือลูกสาว ลูกสาวที่แสนล้ำค่าของเธอ

แต่ในสายตาของเอโลอิส มาเดลีนเป็นเพียงฆาตรกรชั่วร้ายเท่านั้น

สำหรับมาเดลีน การได้ยินคำพูดเหล่านั้นเหมือนมีดคมแทงเข้าไปในหัวใจของเธออย่างโหดร้าย

ไม่มีใครมองเห็นบาดแผล แต่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลมานานแสนนานแล้ว เลือดไหลรินออกมาจากทุกที่

มาเดลีนอดทนต่อความเจ็บปวดที่รุนแรง ขณะที่มือของเธอสั่นเธอพยายามบังคับให้ตัวเองพูดอย่างใจเย็น “นายท่านและคุณหญิง มอนต์โกเมอรี ฉันไม่เคยทำร้ายบริทนีย์ และฉันจะไม่ฆ่าเธอ คุณต้องเชื่อฉันและตรวจสอบสิ่งนี้ อย่าปล่อยให้ฆาตกรตัวจริงลอยนวล”

“เธอกล้ามากที่จะปัดความผิดนี้ออกจากตัวเอง!” ฌอนทุบกำปั้นของเขาลงบนโต๊ะ “หลักฐานชัดเจนขนาดนี้ แล้วยังบอกได้ยังไงว่าไม่ใช่ความผิดของเธอ! ไม่พอใจอะไรครอบครัวของเรา? เธอมุ่งเป้าไปที่เมเรดิธ และตอนนี้เธอยังฆ่าบริทย์ มาเดลีน ฟังให้ชัดๆ ผมจะบอกให้ว่าผมจะทำทุกทางเพื่อให้เธอได้รับกรรมอย่าสาสมที่สุด!”

คำพูดที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของฌอนถูกตะโกนออกไป หัวใจของมาเดลีนดิ่งลงเหวที่ไม่มีที่สิ้นสุดในชั่วขณะ ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถแบกรับมันไหวอีกแล้วเธอเริ่มร้องไห้ เขาถามเธอว่าเธอมีความขุ่นเคืองอะไรกับพวกเขา แต่นั่นสิ่งที่เธอมีให้พวกเขาเป็นความไม่พอใจจริงๆหรือ?

พวกเขามีเลือดและเนื้อมีศักดิ์ เป็นพ่อแม่ของเธอเอง แม้ในท้ายที่สุด ความรักของพ่อแม่ที่เธอปรารถนามานานหลายปีจะอยู่ไกลเกินเอื้อม

แต่มันไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น สิ่งที่เธอได้รับกลับมาคือการดูถูกเหยียดหยามและการตบตีจากพ่อแม่ของเธอเอง

เป็นไปได้อย่างไรที่หัวใจของเธอเจ็บปวดมากขนาดนี้?

ดังนั้นไม่ใช่แค่ความรัก ครอบครัวก็ทำให้หัวใจของเธอเจ็บปวดได้เช่นกัน

เธอกำหมัดแน่นแทบจะรู้สึกว่าเล็บของเธอขุดเข้าไปในฝ่ามือ