บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 135

มาเดลีนนิ่งเงียบและพึมพำกับตัวเองอย่างไม่ขัดขืน

เธอมีเวลาเหลืออย่างน้อยหนึ่งเดือน

หนึ่งเดือนเพียงพอที่เธอจะรวบรวมและเอาหลักฐานที่มีไปแจ้งตำรวจกับหลักฐานที่เมเรดิธเป็นฆาตรกร

หลังจากเธอออกจากโรงพยาบาล แดเนียลพาเธอนั่งรถเล่นรอบ ๆ ใจกลางเมืองอย่างไร้จุดหมาย ในตอนท้ายของการเดินทาง รถของเขาหยุดอยู่ข้างรถขายอาหาร

แดเนียลมองมาเดลีนด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและนุ่มนวลบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา “แมดดี้คราวนี้เธอจะทานทาโก้กับซอสพริกกับผมอีกไหม?”

มาเดลีนรู้สึกแปลกใจ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นน้ำตาที่เปล่งประกายในดวงตาของแดเนียล เธอก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง

นี่เขารู้แล้วหรือว่าเธอมีเวลาอยู่ไม่มากนัก?

มาเดลีนไม่อยากคิดมากเกินไป เธอยิ้มและพยักหน้า “แน่นอน และไม่ใช่แค่ครั้งนี้นะ เราจะยังมีโอกาสอีกหลายครั้งในอนาคต”

“จริงหรือ?” แดเนียลมองเธออย่างคาดหวัง

“ใช่ จริง ๆ” มาเดลีนตอบอย่างมั่นใจ

มาเดลีนพร้อมกับแดเนียลขณะที่พวกเขากินทาโก้กับซอสพริกข้างรถขายอหาหารเคลื่อนที่ พวกเขาเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับชีวิตในมหาวิทยาลัย

แดเนียลสารภาพว่าเขาตกหลุมรักมาเดลีนตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามหาวิทยาลัย แต่แล้ว เขาก็พบว่าเธอตกหลุมรักเจเรมี่ตั้งแต่แรกเห็นเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม มาเดลีนรู้ดีว่าเธอไม่ได้ตกหลุมรักเจเรมี ตั้งแต่แรกเห็น ในความเป็นจริง ความรักของเธอที่มีต่อเขากลับมาอีกครั้งหลังจากที่เธอได้เจอเขาอีก

หลังจากกินเสร็จแดเนียลมาส่งมาเดลีนกลับไปที่บ้านของเธอ เขาอยากจะอยู่เป็นเพื่อนเธออีกสักหน่อยในบ้าน แต่เขาได้รับโทรศัพท์จากครอบครัว เขาจึงไม่มีทางเลือกที่จะกลับไป

เขามองดูขณะที่รูปร่างผอมบางของมาเดลีนเดินไกลออกไปจากเขา แดเนียลไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เขารีบลงจากรถ จากนั้น เขาก็วิ่งไปยืนอยู่ตรงหน้ามาเดลีนทันที

มาเดลีนตกใจไม่มีเวลาได้ตั้งตัวก่อนที่แดเนียลจะจูบเบา ๆ ที่หน้าผากของเธอ

“แมดดี้ ผมชอบเธอ”

หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น เขาก็หันกลับไปที่รถของตัวเอง