บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 135

มาเดลีนนิ่งเงียบและพึมพำกับตัวเองอย่างไม่ขัดขืน

เธอมีเวลาเหลืออย่างน้อยหนึ่งเดือน

หนึ่งเดือนเพียงพอที่เธอจะรวบรวมและเอาหลักฐานที่มีไปแจ้งตำรวจกับหลักฐานที่เมเรดิธเป็นฆาตรกร

หลังจากเธอออกจากโรงพยาบาล แดเนียลพาเธอนั่งรถเล่นรอบ ๆ ใจกลางเมืองอย่างไร้จุดหมาย ในตอนท้ายของการเดินทาง รถของเขาหยุดอยู่ข้างรถขายอาหาร

แดเนียลมองมาเดลีนด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยนและนุ่มนวลบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา “แมดดี้คราวนี้เธอจะทานทาโก้กับซอสพริกกับผมอีกไหม?”

มาเดลีนรู้สึกแปลกใจ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นน้ำตาที่เปล่งประกายในดวงตาของแดเนียล เธอก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง

นี่เขารู้แล้วหรือว่าเธอมีเวลาอยู่ไม่มากนัก?

มาเดลีนไม่อยากคิดมากเกินไป เธอยิ้มและพยักหน้า “แน่นอน และไม่ใช่แค่ครั้งนี้นะ เราจะยังมีโอกาสอีกหลายครั้งในอนาคต”

เขาเดินเข้าไปหาเธอพร้อมกับออร่าแห่งการสังหารที่อยู่รอบตัวเขา ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาดูไม่ถูกรบกวนต่อสิ่งใด แต่อากาศเย็นที่มาจากร่างกายของเขาก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้มาเดลีนตัวสั่น

เธอบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลง แต่แล้ว หัวใจของเธอยังคงเต้นผิดจังหวะอยู่ดี

ลมหนาวยังคงปะทะร่างกายของเธอแต่มันไม่มีอะไรเทียบได้กับออร่าแห่งการสังหารที่มาจากเจเรมี่

“เธอมันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ เฟลิเป้ แดเนียล และแทนเนอร์ มีผู้ชายกี่คนกันแน่ห่ะ?”

คำพูดที่หนาวเย็นถึงกระดูกเหล่านั้นออกมาจากริมฝีปากบาง ๆ ของเขา

เขาเดินตรงหน้าเธอและคว้าข้อมือเธอไว้

“เธอคิดว่าผมตายแล้วงั้นเหรอ? เธอกล้าพลอดรักและอยู่กับผู้ชายอีกคนบนถนนได้ยังไง?”