บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 216

ต้องเป็นเมเรดิธแน่นอนที่มาเจอแทนเนอร์ก่อนหน้า

มาเดลีนรู้ดี แต่เธอไม่คิดว่าเจเรมี่เองก็คิดแบบนั้นเช่นเดียวกัน

เขาเชื่อในตัวเมเรดิธจนตาบอดมาโดยตลอด

มันเป็นเพราะเขาให้ท้ายเมเรดิธครั้งแล้วครั้งเล่าจนทำให้เธอเจ็บลึกมาก่อน

หากเขาต้องการปกปิดเรื่องที่เมเรดิธทำจริง ๆ เหตุใดเขาจึงพยายามเป็นพิเศษโดยการขอให้มาเดลีนแกล้งทำเป็นว่าเธอเป็นใครในตอนนั้นเพื่อสืบหาข้อเท็จจริงจากแทนเนอร์ด้วย?

มาเดลีนคิดว่าเจเรมี่จะกลับทันที แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะตามเธอไปถึงที่ประตูอพาร์ตเมนต์

“ขอเข้าไปนั่งข้างในหน่อยได้ไหม?” เจเรมี่พูดออกมาเบา ๆ อย่างร้องขอ

นี่ก็ดึกมากแล้ว มาเดลีนต้องการปฏิเสธคำขอนั้น แต่เธอเหลือบไปเห็นมือที่มีเลือดชุ่มออกมาอย่างน่ากลัวในตอนนี้ เธอตัดสินใจเปิดประตูเพื่อให้เขาเข้าไป ๅ “เชิญ”

เธอไม่คิดว่าเธอจะรู้สึกแย่เมื่อเห็นเขาเจ็บ เธอแค่อยากได้ข้อมูลบางอย่างจากเขาเท่านั้น

มาเดลีนนำชุดปฐมพยาบาลออกมา เธอมองเห็นชายคนนั้นนั่งเหม่ออยู่บนโซฟา เธอเดินเข้าไปหาเขาในเวลาต่อมา

เจเรมี่ลดมือลงทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟานุ่มอย่างอ่อนแรง ระหว่างคิ้วของเขาดูมีความเศร้าโศกอย่างมาก เขาดูหดหู่ในเวลาเดียวกัน

มาเดลีนไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ เธอเพียงแค่หยิบสำลีชุบแอลกอฮอล์ออกมาอย่างเงียบ ๆ เธอทำแผลที่หลังมือของเจเรมี่ จากนั้นก็เอาผ้าก๊อซมาพันเบา ๆ รอบแผลนั่น

“ผมไม่เคยเชื่อใจในตัวเธอเลย”

จู่ ๆ เจเรมี่ก็พูดประโยคนั้น

การเคลื่อนไหวของมาเดลีนหยุดชะงักลงเล็กน้อย จากนั้นเธอถามเขาด้วยรอยยิ้มสงบนิ่ง คุณวิทแมน คุณกำลังพูดถึงใคร?” แต่แล้วเธอก็ได้ยินเสียงเจเรมี่หัวเราะเบา ๆ หลังจากที่เธอถาม

มันดูเหมือนว่าเขากำลังพูดกับตัวเอง “ฉันไม่ได้คิดว่าเธอทำมันจริง ๆ นะ ฉันเชื่อใจเธอทั้งหมดตอนนี้”

มาเดลีนเข้าใจแล้วว่าเขากำลังพูดถึงตัวตนในอดีตของเธอในประโยคก่อนหน้านี้และตอนนี้กำลังพูดถึงเมเรดิธอยู่นั่นเอง