จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 720

ติงจ้งยังคงรังเกียจเจียงชื่ออย่างที่สุดดังเช่นที่ผ่านมา

เจียงชื่อก็ไม่สนใจ เพียงแค่พูดเสียงเบาที่ข้างหูของติงเมิ่งเหยนว่า “คุณออกไปก่อน อย่าให้ใครเข้ามา ผมอยากพูดความในใจกับคุณปู่สักหน่อย

“อืม ได้”

ติงเมิ่งเหยนเดินออกไป ถือโอกาสปิดประตูห้องโถงบรรพบุรุษลง

เจียงชื่อเดินมาถึงข้างกายของติงจ้ง มองป้ายบรรพบุรุษในห้องโถง เอ่ยเสียงเรียบ "คุณปู่ ฉันพูดความจริงกับคุณ ทรัพย์สมบัติเล็กน้อยนี้ของตระกูลติงพวกคุณ ไม่อยู่ในสายตาของฉันสักนิด คุณป้องกันฉันในทุกๆทาง เกินความจำเป็นโดยแท้"

"ใช่หรือ? นายวางมาดใหญ่โตจริงนะ ทรัพย์สินกว่าร้อยปีของตระกูลติงก็ไม่อยู่ในสายตาของนาย?" ติงจ้งเอ่ยด้วยน้ำเสียงเสียดสีว่า "เช่นนั้นทำไมนายยังหน้าด้านพัวพันเป็นเขยแต่งเข้าของตระกูลติงเราอีกเล่า? ไม่ใช่ว่าไม่อยู่ในสายตาหรือ? รีบไสหัวไปสิ มาอยู่กินฟรีทำไม?"

คำพูดเหล่านี้ค่อนข้างเกินไปสักหน่อยแล้ว

เปลี่ยนเป็นคนทั่วไปคงอาละวาดนานแล้ว แต่เจียงชื่อไม่เอามาใส่ใจ

เขาชี้ไปที่ธงสามหน้าที่แขวนอยู่บนห้องโถงบรรพบุรุษ ถามว่า "คุณปู่ ธงสามหน้านี้คุณยังจำได้ไหม?"

ติงจ้งเงยหน้าขึ้นไปมอง

ที่ด้านหนึ่งของห้องโถงบรรพบุรุษมีธงสามหน้าแขวนอยู่จริงๆ

หน้าแรก : ซื่อสัตย์จงรักภักดี

หน้าที่สอง : ไม่มีสงครามไหนไม่ชนะ

หน้าที่สาม : เกียรติคุณคงอยู่ชั่วนิรันดร์

ติงจ้งพยักหน้า "จำได้สิ นี่คือธงสามหน้าที่จ้านยู่ส่งมาให้ถังแหวนโม่ พูดขึ้นมา ตอนนั้นนายก็ไม่ใช่ว่าอยู่ในเหตุการณ์หรือ? ก็เป็นเหตุการณ์ตอนที่นายกลับมาที่เขตเจียงหนานวันแรก"

"ติงจื่อยวี่แต่งให้กับสามีที่ดี ถังแหวนโม่เป็นรองผู้บัญชาการฝ่ายตะวันออกของจ้านยู่ อยู่ใต้คนๆเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น ดูถูกไม่ได้จริงๆ"

"กลับกันมองที่เมิ่งเหยน...."

ติงจ้งมองเจียงชื่อครั้งหนึ่ง เผยความเหยียดหยามในสายตาออกมา

เจียงชื่อไม่สนใจ แต่กลับเอ่ยถามไปเรื่อย "คุณรู้สึกว่า รองผู้บัญชาการฝ่ายตะวันออกของจ้านยู่คนหนึ่ง มีค่าพอให้จ้านยู่ใหญ่ส่งธงสามหน้าเช่นนี้มาหรือ? ถังแหวนโม่ เขาคู่ควรหรือ?"

คำถามนี้ ถามข้อสงสัยที่อยู่ในใจของติงจ้งมาโดยตลอดออกมา