จอมศาสตราพลิกดารา นิยาย บท 23
ProjectZyphon
“จะกินมันเยิ้มเยอะไปไม่ได้” ชิงเฟิงแสดงท่าทางราวกับใต้เท้าตัวน้อย เอ่ยสั่งสอนอย่างจริงจัง “อาหารควรจะจัดสรรให้เหมาะสม หมิงเยวี่ยช่วงนี้เจ้ากินเยอะไปแล้วนะ เพลาลงหน่อยเถิด เดี๋ยวจะโตไวเกินไป…”
หลี่มู่ขบขันอยู่ในใจ
ช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันนี้ เขาเข้าใจถึงธรรมชาติของเด็กรับใช้บัณฑิตสองคนนี้อย่างถ่องแท้แล้ว
สำหรับเด็กชายตัวน้อยชิงเฟิงบรรยายได้ด้วยสี่คำว่า ‘คนแก่รุ่นเยาว์’ เขามักทำท่าทางเหมือนคนแก่ เวลาทำอะไรจะวางแผนและไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน อีกทั้งเขายังอ่านโครงกลอนและหนังสือ เชี่ยวชาญกฎหมายของจักรวรรดิฉิน มนุษย์ศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ลำดับขุนนาง มีพรสวรรค์มากมาย สมควรแก่การเรียกว่า ‘ข้ารับใช้ของบัณฑิต’ อย่างแท้จริง
กลับกันเด็กหญิงหมิงเยวี่ยเป็นเด็กโง่เขลาที่เน้นกินหนักเล่น นอกจากเรื่องกินและเล่น บางครั้งสนใจเรื่องหลี่มู่ผู้เป็นนายบ้างก็นับเป็นบุญคุณใหญ่หลวงแล้ว อีกทั้งมีหลายครั้งที่หลี่มู่ค้นพบโดยบังเอิญว่าเด็กคนนี้มีพลังเหลือล้น วิ่งเร็วราวลมคลั่ง เป็นตัวประหลาดโดยกำเนิด
แต่อย่างไรก็ตาม เด็กน้อยสองคนนี้นับว่าเป็นคนสนิทที่สุดของหลี่มู่หลังจากมายังดวงดาวนี้
หลังจากอาหารเที่ยง ยามหลี่มู่เดินออกมาจากโถงด้านหน้า หัวหน้าองครักษ์หม่าจวินอู่แบกคันธนูรออยู่ที่ประตูห้องโถงแล้ว
“ใต้เท้า สนามฝึกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ใต้เท้าไปฝึกยิงธนูได้ตลอดเวลา” หม่าจวินอู่ตอบด้วยความเคารพ
หลี่มู่ตั้งใจที่จะเรียนธนู จึงออกคำสั่งไปเมื่อคืนให้มือธนูอันดับหนึ่งแห่งอำเภอขาวพิสุทธิ์อย่างหม่าจวินอู่เตรียมพร้อมมาสอนเขา สำหรับหม่าจวินอู่แล้ว นี่เป็นโอกาสสร้างสัมพันธ์อันดีกับใต้เท้าขุนนางนางเมืองที่หาได้ยากยิ่ง เขาตื่นเต้นมาก เตรียมตัวอยู่ทั้งคืน และตัดสินใจที่จะคว้าโอกาสนี้ไว้
“ดี เตรียมม้า ไปที่สนามฝึกกัน” หลี่มู่อารมณ์เบิกบาน
ช่วงแรกที่มายังดาวดวงนี้ เขาตัดสินใจที่จะเป็นสไนเปอร์สาย ADC[1] จัดการคู่ต่อสู้จากระยะไกล นี่เป็นวิธีการต่อสู้ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
เพิ่งมาถึงประตูของที่ว่าการอำเภอ นายทะเบียนเฝิงหยวนซิงก็เดินเข้ามารับหน้าเขา กล่าวด้วยใบหน้าที่ฝืนยิ้ม “ใต้เท้าจะไปสนามฝึกเพื่อฝึกธนูหรือขอรับ หน้าประตูใหญ่ตอนนี้มีสิ่งกีดขวางอยู่ หากใต้เท้าอยากออกไปก็ใช้ประตูหลังเถอะ”
ท่านขุนนางเมืองได้ยินดังนั้นก็โมโห “มันผู้ใดกล้าขวางประตูใหญ่ของที่ว่าการ? บทเรียนของพรรคเสินหนงยังไม่เพียงพอหรือ?”
เฝิงหยวนซิงตกตะลึง ตอบออกไปว่า “ใต้เท้าเข้าใจผิดแล้ว มีผู้มีชื่อเสียงเช่นพวกคหบดีในอำเภอเมืองมาเยี่ยมเยือนใต้เท้าขอรับ เพื่อแสดงความยินดีที่ท่านแสดงอำนาจกำจัดพรรคเสินหนงได้ จึงนำบรรณาการหลากหลายอย่างมามอบให้ และยังมีคนยากไร้ได้ยินเรื่องความซื่อสัตย์ยุติธรรมของใต้เท้าจึงมาร้องทุกข์ ตอนนี้ประตูใหญ่ที่ว่าการเต็มไปด้วยผู้คน นี่เป็นเพราะชื่อเสียงของท่านแท้ๆ ซื้อใจประชามีประโยชน์นัก…”
ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้
สีหน้าหลี่มู่เปลี่ยนจากอึมครึมเป็นสดใส ความภูมิใจฉายชัดจนยากที่จะซ่อนไว้
ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง
แล้วตอนนี้ต้องออกไปแสดงตัวหน้าประตูใหญ่หรือไม่ล่ะ?
นึกไปนึกมาเขาก็ปล่อยให้แล้วๆ ไป เวลามีน้อยต้องรีบฝึกฝน มีเพียงเพิ่มความแข็งแกร่งถึงจะรักษาชีวิตเอาไว้ได้
หลี่มู่ไม่ได้โง่ เขารู้ว่าการฆ่าโจวอู่และเจิ้งหลงซิงจะมีอันตราย สกุลโจวเป็นเหมือนหัวเรือใหญ่ ผูกสัมพันธ์กับผู้คนสามลัทธิเก้าสำนัก[2] รับประกันยากว่าจะไม่มีคนช่วยเหลือ อีกทั้งเจิ้งหลงซิงเป็นผู้ช่วยประมุขพรรคจันทราโลหิต ตอนที่เขามายังดวงดาวนี้แรกๆ เขาก็ผูกปมแค้นกับพรรคนี้แล้ว ไม่แน่ชัดว่าจะมาแก้แค้นเมื่อไหร่ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถละเลยได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องป้องกันไว้ก่อน
“เอาแบบนี้แล้วกัน เจ้าไปที่ศาล ใครถูกก็ว่าถูก ใครผิดก็ว่าไปตามผิด จัดการทีละเรื่องตามกฎหมายของจักรวรรดิ” หลี่มู่หันกายมุ่งหน้าไปประตูหลัง เดินไปเพียงไม่กี่ก้าวก็หันกลับมองเฝิงหยวนซิงแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อเจ้าเป็นนายทะเบียน น่าจะมีพรสวรรค์อะไรบ้าง จงอย่าทำผิดให้เป็นชอบ ต้องเป็นกลาง เข้าใจรึไม่?”
เฝิงหยวนซิงตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น
นี่หมายความว่าอย่างไร?
หมายความว่าใต้เท้าขุนนางเมืองไว้ใจเขามากอย่างไรเล่า
ให้อำนาจขนาดนี้กับเขาโดยตรง เท่ากับเป็นตัวแทนของอำนาจขุนนางเมืองแล้ว
เลือดในกายของเฝิงหยวนซิงเดือดพล่าน เพียงรู้สึกว่าเขาอดทนมาหลายปี ในที่สุดก็ได้รับรางวัลแล้ว จึงคุกเข่าทำความเคารพ พูดเสียงดังว่า “ใต้เท้าโปรดวางใจ ข้าน้อยจะทำอย่างสุดความสามารถ จะตัดสินทุกคดีความอย่างเป็นธรรม จะไม่ให้ชื่อเสียงเรื่องซื่อตรงและเที่ยงธรรมของท่านต้องมัวหมองเป็นอันขาด”
หลี่มู่โบกมือเป็นสัญญาณ จากนั้นเดินมุ่งหน้าไปทางประตูหลังกับหม่าจวินอู่
เฝิงหยวนซิงพลันคิดอะไรขึ้นมาได้จึงไล่ตามไป พูดออกมาเสียงดังว่า “ใต้เท้า อยากให้ข้าน้อยส่งเครื่องบรรณาการจากเหล่าคหบดีกลับไปในนามของท่านหรือไม่?” เฝิงหยวนซิงรู้แจ้งว่าเหล่าคนร่ำรวยและผู้มีชื่อเสียงคิดอะไรอยู่ หากรับของแล้วเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ชื่อเสียงเรื่องความซื่อตรงเที่ยงธรรมของใต้เท้าจะเสียหายได้
หลี่มู่ได้ยินแบบนั้นก็หยุดเดิน และหันมามองเฝิงหยวนซิงราวกับมองคนโง่
“ส่งกลับคืน? ทำไมต้องส่งกลับคืนด้วย?”
“เอ๊ะ? ก็….” เฝิงหยวนซิงอึกอัก สับสนเล็กน้อย
เกิดอะไรขึ้น ทำไมใต้เท้าถึงทำสีหน้าเช่นนั้นกัน
เขาเอ่ยเสนอไปก็เพื่อให้ภาพลักษณ์เที่ยงธรรมไม่เห็นแก่สิ่งของของใต้เท้าโดดเด่นขึ้น หรือว่าเขาพูดอะไรผิดไป?
หลี่มู่เอามือลูบคาง ยิ้มมุมปากก่อนพูดว่า “จำไว้ อ้อยเข้าปากช้าง ยิ่งมากยิ่งดี มีเคล็ดการต่อสู้ยิ่งดีที่สุด ข้าอยากได้ทักษะการต่อสู้ มิใช่วิธีการฝึก”
ล่อเล่นหรือไงกัน ข้าวของถูกส่งมาให้ถึงที่มิได้ขโมยเขามา เหตุใดต้องส่งคืนด้วย?
อีกทั้งในมุมมองของหลี่มู่ที่ผ่านการล้างสมองของอุดมการณ์แบบสังคมนิยมมา เหล่าคหบดีพวกนี้ไม่รู้ขูดรีดขูดเนื้อชาวบ้านมามากเท่าไหร่ ต้องไม่ใช่พวกดีเด่อะไรแน่ ไม่คว้าโอกาสฆ่าพวกเขาไว้แล้วจะฆ่าใคร?
ผู้ยิ่งใหญ่บนดาวโลกเคยกล่าวว่าต้องระวังกระสุนเคลือบน้ำตาลเอาไว้ ทว่าการรับมือกับกระสุนเคลือบน้ำตาลที่ดีที่สุดไม่ใช่การป้องกันทุกทาง แต่เป็นการแกะน้ำตาลออกมากิน แล้วเหลือลูกปืนไว้เอามาใช้งาน ทำให้ระบบทุนนิยมแพ้ภัยตัวเอง นี่สิถึงเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมศาสตราพลิกดารา