จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 707

ทุกคนคาดเดา

หลินตงเย่วถามอย่างสงสัยว่า “เป็นไปได้ไหมที่ควีนจินแห่งหลินหนานกำลังจะเลื่อนตำแหน่ง ดังนั้นจึงต้องการผูกมิตรกับตระกูลหลิน?”

“มันต้องเป็นเช่นนี้!”

“ยินดีด้วยพี่ใหญ่ ด้วยความแข็งแกร่งของควีนจินแห่งหลิงหนาน หากสามารถผูกมิตรกับตระกูลหลิน มันจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อตระกูลหลินของเรา!”

ทายาทสองชั่วอายุคนของตระกูลหลิน ก็มองหลินหยุนอย่างอิจฉา และพูดว่า “ขอแสดงความยินดีกับพี่ตงถิง!”

หลินตงถิงดูพอใจ และพูดด้วยรอยยิ้ม “ไป ตามฉันไปต้อนรับควีนจิน!”

หลินตงถิงนำทายาทสองชั่วอายุคนและทายาทสามชั่วอายุคนของตระกูลหลิน ไปที่หน้าประตูห้องโถงเพื่อต้อนรับควีนจินกับหยุนเยว่จินไซ”

“ควีนจินเสด็จมาถึง มาต้อนรับช้าไป ขออภัยโทษด้วย!” หลินตงถิงพูดพร้อมเอามือประสานกันคำนับ

ควีนจินยังคงสวมผ้าคลุมหน้าอยู่ และก็เอามือประสานกันคำนับและพูดกับหลินตงถิง “ไม่ต้องเกรงใจ ฉันแค่ผ่านมาทางนี้แล้วแวะมาอวยพรปีใหม่คุณหลิน หวังว่าจะไม่เป็นการรบกวนทุกท่าน!”

หานเจียนเจียวเริ่มประจบสอพลอทันที “พี่ใหญ่ ควีนจินแห่งหลิงหนานมาอวยพรปีใหม่ให้พี่ด้วยตัวเอง ดูเหมือนว่าข่าวการเลื่อนตำแหน่งของพี่ แม้แต่ในหลิงหนานก็รู้แล้ว! ยินดีกับพี่ด้วย!”

หลินตงถิงหัวเราะ ด้วยใบหน้าที่พึงพอใจ

ควีนจินลืมตาขึ้นช้าๆ พอดีเห็นหลินหยุนที่อยู่ข้างๆฝูงชน และพูดว่า “ทุกท่านอย่าเข้าใจผิด คุณหลินที่ฉันพูดถึง คืออีกคน!”

หลังจากพูดจบ ก่อนที่หลินตงถิงและคนอื่นจะตอบสนอง ก็เดินตรงไปทิศทางที่หลินหยุนอยู่

ควีนจินมาถึงข้างกายหลินหยุน และโค้งคำนับให้หลินตงหัวเล็กน้อยและพูดว่า “คุณหลิน สวัสดีปีใหม่!”

หลังจากพูดจบ ควีนจินส่งสัญญาณให้หยุนเยว่ที่อยู่ข้างๆ หยุนเยว่ก็รีบมอบของขวัญให้ทันที

หลินตงหัวงุนงงอีกครั้ง

ชื่อควีนจินแห่งหลิงหนาน ชื่อเสียงนั้นโด่งดังมาก อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคิดเลยว่า วันหนึ่ง บุคคลสำคัญอย่างควีนจินแห่งหลิงหนาน จะมาอวยพรปีใหม่ให้เขาด้วยตนเอง!

“คุณท่านจินเกรงใจเกินไปแล้ว”

“ผมกับคุณท่านจินไม่เคยเห็นกันมาก่อน ทำไมคุณท่านจินมาไกลขนาดนี้เพื่อมาอวยพรปีใหม่ให้ฉันด้วยตัวเองล่ะ?”

หลินตงหัวรู้ว่าควีนจินอยู่ข้างนอก จะเรียกแทนตัวเองว่าคุณท่านจิน

ควีนจินยิ้มอย่างมีลับลมคมใน และพูดว่า “ฉันชื่นชมคุณหลินมานานแล้ว และวันนี้แวะผ่านมาพอดี ดังนั้นจึงมาอวยพรปีใหม่กับคุณหลินโดยเฉพาะ”

เป็นทางผ่านอีกแล้ว ใครจะไปเชื่อ

หลินตงถิงและคนอื่นๆยืนอยู่ที่เดิมด้วยความอับอาย มองดูควีนจินพูดคุยกับหลินตงหัว

“พี่ใหญ่ มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมควีนจินแห่งหลิงหนานถึงมาอวยพรปีใหม่ให้กับหลินตงหัว?” หลินตงเย่วถามด้วยท่าทางงุนงง

หานเจียวเจียวถามด้วยสีหน้าสงสัย “เขาเป็นแค่พนักงานเล็กๆคนหนึ่งและกับควีนจินซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตเช่นนี้ เป็นไปได้ไงที่จะมาบ้านเก่าตระกูลหลินเพื่ออวยพรปีใหม่ให้เขาด้วยตัวเอง?”

“ฉันคิดว่า80เปอร์เซ็นต์ควีนจินคนนี้ต้องเป็นตัวปลอม!”

“ใช่แล้ว ยังมีเส้เทียนหัวคนนั้น ไม่แน่บางทีอาจจะเป็นตัวปลอมก็ได้ ต้องเป็นไอ้หนุ่มหลินหยุนคนนั้นหาคนปลอมตัวไว้ล่วงหน้า”

หลินตงถิงไม่พูดอะไร แต่เขาก็มีความสงสัย ด้วยสถานะของหลินตงหัว และบุคคลสำคัญอย่างควีนจิน จะมาอวยพรปีใหม่ให้เขาด้วยตัวเองได้อย่างไร?

เว้นแต่คนสองคนนี้เป็นตัวปลอมทั้งคู่ เพราะว่าตระกูลหลินไม่คุ้นเคยกับคนสองคนนี้ และไม่เคยเห็นหน้าตาสองคนนี้เลย

หานเจียวเจียวยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าควีนจินต้องเป็นตัวปลอม ชั่วขณะก็ยิ้มเยาะเย้ย “ควีนจินแห่งหลิงหนานมีสถานะทรงเกียรติเพียงใด จะเป็นไปได้ไงที่จะมาอวยพรปีใหม่ให้กับพนักงานเล็กๆคนหนึ่ง!”

“ฉันคิดว่าคุณต้องเป็นตัวปลอมแน่นอน!”

ควีนจินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แววตามีแสงแห่งความรังเกียจแวบขึ้นมา แต่ก็เมินเฉย คนแบบนี้ ไม่คู่ควรที่จะให้เธอพูดด้วย

หลินตงหัวเหลือบมองควีนจินอย่างสงสัย อันที่จริงเขาก็ยังคิดว่าควีนจินคนนี้ต้องเป็นตัวปลอม

เพราะว่า ในฐานะตัวตนของตัวเอง ควีนจินผู้โด่งดังจะมาอวยพรปีใหม่ให้กับเขาด้วยตัวเองได้อย่างไร?

เมื่อเห็นควีนจินไม่พูดอะไรสักคำ หานเจียวเจียวก็ยิ่งยืนยันการคาดเดาของตัวเอง “หลินหยุน นี่มันเส้เทียนหัวอะไร ยังมีควีนจินอีก เป็นนักแสดงที่นายจ้างมาแสดงใช่ไหม!"

“ถึงนายอยากช่วยพ่อแม่นายเอาหน้า อย่างน้อยก็ต้องแสดงให้มันเหมือนหน่อย นายแอบอ้างเป็นผู้ใหญ่บ้าน เจ้านายบริษัทเล็กๆเป็นต้นก็ได้ แต่กลับแสร้งทำเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่อย่างควีนจิน นายคิดว่าพวกเราจะเชื่ออย่างนั้นหรือ? คิดว่าพวกเราทุกคนโง่หรือ!”

“ครับ คุณพ่อ!”

หลินตงถิงพาผู้คน เดินออกไป

ในไม่ช้า กลุ่มคนของหลินตงถิงได้ล้อมรอบเจี่ยงสงไว้ แล้วพาเดินเข้าไปในห้องโถง

หลินตงเย่วและคนอื่นๆ เดินตามหลังเจี่ยงสง ด้วยรอยยิ้มประจบประแจงพูดกับเจี่ยงสงตลอดทาง เจี่ยงสงเพียงแต่หัวเราะและไม่พูดอะไร

ทันใดนั้น สายตาของเจี่ยงสงก็เห็นหลินหยุนโดยไม่ได้ตั้งใจ

ทันที เจี่ยงสงเร่งฝีเท้าของเขา และเดินไปหาหลินหยุน

เจี่ยงสงก็ทำเช่นเดียวกับควีนจินและคนอื่นๆ หยุดต่อหน้าหลินตงหัว และโค้งคำนับ “คุณหลิน ชื่นชมคุณมานานแล้ว และไม่มีวาสนาได้มาเยี่ยมเยียน วันนี้บังเอิญผ่านมาทางนี้ เลยมาอวยพรปีใหม่ให้ท่านโดยเฉพาะ!"

เจี่ยงสงไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับหลินตงหัว เพราะหมู่บ้านเปากู่ที่เขาอาศัยอยู่ เป็นหมู่บ้านหนึ่งภายใต้การดูแลของหลินโจว

เจี่ยงสงในฐานะผู้มีอิทธิพลใหญ่ในหลินโจว หลินตงหัวได้ยินชื่อเสียงของเขามานาน

นอกจากนี้ สำนวนโวหารของเจี่ยงสง เหมือนกับควีนจินและเส้เทียนหัวแทบทุกประการ ล้วนแต่บังเอิญผ่านมา อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น!

หลินตงยิ้มแหย่ๆ “ท่านเจี่ยง ถ้าฉันถามคุณว่าทำไมคุณถึงมาอวยพรปีใหม่ให้ฉัน คุณคงไม่พูดความจริงใช่ไหม?”

เจี่ยงสงเหลือบมองหลินหยุน และพบว่าหลินหยุนก้มหัวลง ไม่พูดอะไร ก็เลยหัวเราะและรีบพูดว่า “คุณหลินพูดล้อเล่น อวยพรปีใหม่ก็อวยพรปีใหม่ จะมีความจริงความเท็จอะไร!”

หลินตงหัวยิ้มแหย่ๆ “ฉันรู้อยู่แล้วมันจะต้องเป็นแบบนี้”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เชิญท่านเจี่ยงนั่ง!”

หลินตงถิงและคนอื่นๆสีหน้าดูแย่ เมื่อสักครู่พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้เจี่ยงสงพอใจ แต่ท่าทีที่เจี่ยงสงมีต่อพวกเขานั้นเฉยเมย

แต่ว่า กับหลินตงหัวในตอนนี้ มีท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนมาก

นี่เป็นการตบหน้าพวกเขาหรือเปล่า?