ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 12

บทที่12  ฉันสั่งให้หมอบลง

บอกตามตรง ฉันขับรถไม่เป็น ในหมู่บ้านของเรามีรถแทรกเตอร์รวมกันไม่ถึง10คัน ฉันเรียนขับรถ ฉันบ้าเหรอ？！

หยู่ถิงได้ยินว่าฉันจะแข่งรถกับเขา เธอก็ยิ้มทันที แถมยังยิ้มอย่างสดใส ทำให้ใบหน้าที่หม่นหมองของฉันหายไปทันที.

“ฉันรู้สึกว่าถ้าอยู่กับนายแล้วมันทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ.”

หยู่ถิงสตาร์ทรถ จากนั้นก็พาฉันไป.

ฉันถามเธอว่าไปไหน เธอตอบกลับมาว่าไปเปิดห้องที่โรงแรม.

“ไปที่ที่เจิงห้าวอยู่.”

หยู่ถิงอึ้งเล็กน้อย “นายจะแข่งรถกับเขาจริงเหรอ？ เท่าที่ฉันรู้ นายไม่มีแม้แต่รถ ฉันสามารถให้นายยืมรถได้ แต่เกมนี้ไม่อนุญาตให้ยืมรถ.”

“ฉันยืมรถทำไม พวงมาลัยฉันไม่เคยแตะด้วยซ้ำ ฉันขับรถไม่เป็น.”

“แล้วนายไปทำไม?”

“ไร้สาระหน่า ฉันเป็นผู้ชาย แม้ว่าฉันจะทำงานขายตัว แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีในการขายตัว. แม้แต่หนึ่งล้านฉันไม่ก็รับ ฉันสามารถทำให้เขาพูดจาอ้อน ๆ.

ฉันยืนยันที่จะไป หยู่ถิงก็ไม่ได้พูดอะไร พาฉันไปที่ที่พวกเขาแข่งรถบ่อยๆ.

นี่คือถนนที่คดเคี้ยว มันถูกสร้างขึ้นโดยพวกลูกคนรวย ประกาศให้คนนอกรู้ว่าให้คนที่อยู่บนเขาใช้ชีวิตที่ดี แต่ความจริงแล้ว พวกเขาแค่อยากเปิดถนนให้พวกเขาสามารถแข่งรถได้ในตอนกลางคืน.

หลังจากหนึ่งชั่วโมง หยู่ถิงพาฉันมาถึงสถานที่ที่พวกเขาแข่งรถ.

เวลานี้ ถนนบนภูเขาถูกปิด จะมีก็แค่รถ10กว่าคันของพวกเขา แถมยังมียี่ห้อรถแข่งที่หลากหลาย ฉันก็ไม่รู้จัก แต่ดูแล้วมันหรูหรา ถึงโลโก้รถจะแปลกไปหน่อย มีทั้งม้า มีทั้งควาย และยังมีการใช้ส้อมมาแทนโลโก้.

เจิงห้าวพิงอยู่ที่หัวรถของเขา พอเห็นฉันมาถึง ใบหน้าก็แสยะยิ้มออกมา “ไม่เลวๆ อย่างน้อยก็ไม่กลัวจนไม่กล้ามา แต่ว่าฉันอยากรู้ นายจะแข่งกับฉันยังไง จะใช้สองขาของนายแข่งกับสี่ล้อของฉันแข่งเหรอ?”

คำพูดของเขา ทำให้คนรอบข้างนั้นหัวเราะออกมา แล้วมองมาที่ฉันเหมือนดูคนโง่.

ฉันพูดตรงๆ “ฉันขับรถไม่เป็น ดังนั้นเกมของนายฉันไม่เล่น.”

เจิงห้าวสงสัย： “งั้นนายมาที่นี่เพื่อสารภาพกับฉันเป็นการส่วนตัว หรือแสดงความจริงใจ？”

คำพูดของเขา ทำให้ทุกคนรอบข้างหัวเราะหนักกว่าเดิม.

“เจิงห้าว นาย……”

หยู่ถิงกำลังจะพูดอะไร ฉันจึงดึงมือเล็กๆของเธอไว้ ห้ามไม่ให้เธอพูด.

“ กฎในหมู่ของพวกเรา ผู้ชายทำงาน ผู้หญิงห้ามพูดแทรก.”

ฉันพึ่งพูด ทุกคนรอบข้างก็อึ้ง รวมถึงเจิงห้าวด้วย แต่ที่ทำให้อึ้งกว่านั้นก็คือหยู่ถิงกลับพยักหน้าตอบรับ ก้าวถอยหลังไป แล้วก็ไม่พูดแทรกจริงๆ.

ฉันไม่ได้สนใจพวกเขา แล้วก็พูดกับเจิงห้าวโดยตรง  “สถานที่นายเป็นคนเลือก ส่วนกฎก็ควรจะเป็นฉันตั้ง ฉันไม่ได้อยู่ในแวดวงสังคมเดียวกับพวกนาย ดังนั้นกฎของพวกนายใช้ไม่ได้กับฉัน แต่เนื่องจากนายอยากเล่นเกมที่มันน่าตื่นเต้น และคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ผู้ชายควรจะเล่น งั้นฉันก็จะทำให้นายพอใจ.

พูดจบ ฉันก็มองไปรอบๆ แล้วข้างๆจะมีเวทีอยู่ ซึ่งสูงจากพื้นประมาณ10เมตร น่าจะเป็นที่ที่พวกเขาใช้ดูรถแข่งตอนกลางคืน.

และแล้ว ฉันก็ที่ไปที่เวทีตรงนั้น “ฉันเป็นคนบ้านนอก ถ้าพวกเราจะเล่นเกมที่ผู้ชายเล่นงั้นก็ง่ายนิดเดียว เราอยู่นั้นแล้วกระโดดลงมาพร้อมกัน ขาใครหักแสดงว่าคนนั้นโชคร้าย.”