ชีวิตที่อยู่ร่วมห้องกับสาวๆ 18+ นิยาย บท 82

บทที่ 82 ความเบ่งบานของสองพี่น้อง (2)

“อ๊ะ!!!”

ลู่ปู้หนานกรีดร้องด้วยความอับอาย มือขาวผ่องน้อย ๆ ได้ปิดใบหน้ารูปไข่นั้นไว้อย่างมิดชิด

ผมรู้ดีว่ายังไม่เคยถูกสัมผัสเลย ตอนนี้ใบหน้าของร้อนผ่าวจนน่ากลัว

ภายใต้เสียงกรีดร้องนี้ หยู่ถิงที่กำลังมึนงงก็มีสติขึ้นมาเช่นกัน จึงรีบนุ่งผ้าขนหนูด้วยใบหน้าที่เขินอาย

เธอก้าวเข้าไปยังห้องน้ำ ผมจึงเรียกเธอกลับมาโดยตรง

“ถิงถิง ช่วยถอดกางเกงออกให้ผมหน่อย”

หยู่ถิงรู้สึกละอายใจ ไม่ได้พูดอะไร และไม่ได้เคลื่อนไหวเช่นกัน

ผมพาร่างที่เปลือยเปล่าอันบอบบางของลู่ปู้หนานมาไว้บนเตียง จากนั้นก็ดึงหยู่ถิงมาไว้ข้างกาย

ภายใต้ความตื่นตระหนกของเธอ ริมฝีปากของผมก็จูบลงบนปากเล็กๆ ที่น่าดึงดูดของเธอ

ในขณะเดียวกัน มือทั้งสองข้างก็อาศัยจังหวะที่เธอไม่ทันระวังเปลื้องผ้าขนหนูที่พันรอบร่างกายอันอ่อนโยนของเธอออก ทำให้ “เปิดเผยอย่างโฉ่งฉ่าง” ต่อหน้าผมอีกครั้ง

หลังจากจูบลงไป มือซ้ายของผมก็ดึงตัวหยู่ถิงเข้ามา มือขวาก็ดึงตัวลู่ปู้หนานให้ลุกขึ้น

“ถิงถิง ปู้หนานผมรู้ว่าผมทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง แต่ผมชอบพวกคุณมาก ผมไม่สามารถสละใครไปได้ แม้ผมจะรู้ว่าแบบนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับพวกคุณนัก แต่มันก็ยากจริง ๆ ที่ผมจะควบคุมตนเอง ปู้หนานก็มีความจริงใจ ถิงถิงก็จิตใจดี ทั้งคู่ล้วนเป็นสิ่งที่ผมชอบ พวกคุณล้วนมีจิตใจดุจทองคำ...”

ผมพูดไปมากมาย ชมเชยทีละคน ชื่นชมทีละคน

พูดชมเชยตรง ๆ กับแววตาที่อ่อนโยนของหยู่ถิง พูดชมเชยตรง ๆ ตาที่ปรือของลู่ปู้หนาน

จากนั้น ผมจึงโอบกอดสองพี่น้องเอาไว้ในอ้อมแขน น้ำตาคลอเบ้า “ขอโทษนะ!”

พูดจบ เอวด้านซ้ายของผมก็ถูกบีบอย่างรุนแรง คนที่ลงมือทำ ใบหน้าของหยู่ถิงเต็มไปด้วยความเสน่หา

“ไม่เป็นไร ตราบใดที่ไม่รังเกียจปู้หนาน ฉันก็ยินดีที่จะรักคุณไปพร้อมกับเธอ”

ลู่ปู้หนานอธิบายอย่างร้อนใจ “พี่สาว ฉันไม่ได้รังเกียจ ฉัน...”

เธอไม่ปล่อยโอกาสให้ลู่ปู้หนานได้พูดอะไรอีก หยู่ถิงได้ตอบกลับไป ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ “อย่างนั้นพี่เริ่มก่อน เธอไม่ต้องกลัว นี่ก็เป็นครั้งแรกของพี่”

พูดจบ หยู่ถิงก็เอนกายลงบนเตียง ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะความกังวลจึงหลับตาลงเบาๆ

“เฟิง มาเถอะ ในเมื่อปู้หนานยินดีที่จะรักคุณไปกับฉัน ฉันก็ยินดีจะมอบร่างกายนี้ให้คุณ”

ผมยังไม่ทันจะพูดอะไร ลู่ปู้หนานก็วิ่งไปยังห้องน้ำด้วยความเก้อเขิน “ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”

บนเตียงใหญ่ หยู่ถิงลืมตาขึ้น ดวงตาเป็นประกายชัดเจน เธอพูดอย่างเขินอาย “ฉันเลวมากเลยใช่ไหม”

เธอเลวมากเลยจริง ๆ ถ้าไม่มีการปลุกปั่นจากเธอ แผนการที่จะพิชิตร่างกายของสองพี่น้องพร้อมกันไม่ใช่ว่าจะทำไม่สำเร็จ แต่มันต้องยากมากขึ้นอย่างแน่นอน โดยเฉพาะหากถูกหยู่ถิงปฏิเสธ

แต่ความเลวแบบนี้ ผมชอบมากจริงๆ

ดังนั้นผมจึงต่อต้านเรียวขาอันเนียนงามของหยู่ถิง วางเท้าอันขาวเนียนของเธอไว้บนใบหน้า

“ถิงถิง คุณยังจำครั้งแรกที่เราพบกันได้ไหม คุณร้องขออะไรผม”

ใบหน้าของหยู่ถิงแดงก่ำ “จำได้แน่นอน ฉันขอให้คุณเลียเท้านะสิ”

หลังจากเธอได้ตอบคำถามออกมา ผมก็พึงพอใจที่จะกระทำให้เธอ

ไม่ใช่แค่เท้าอันเนียนขาวของเธอ แม้แต่ขาอันเรียวงาม ไม่มีที่ใดรอดพ้นไปจากรอยจูบของผมได้ จนกระทั่งการขยับของเธอนั้น ได้ทำให้คนได้หลงเสน่ห์

ท่ามกลางเสียงอันไพเราะ หยู่ถิงก็เกือบจะเคลิบเคลิ้มแล้ว สายตานั้นเหลือเพียงความแจ่มใสอยู่บางส่วน

“เฟิง สรุปว่าคุณรักฉัน หรือว่ารักร่างกายฉันกันแน่”

“ตั้งแต่ผมยอมทิ้งเงินฝากจำนวนแปดหลัก คุณก็น่าจะรู้คำตอบแล้วนะ ดังนั้นคุณจึงมีกิจกรรมในวันนี้”