ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 142

บทที่ 142 แฟนฉันเจ๋งมาก

หลินอิ่งเดินขึ้นมาถึงชั้น3 ตรงระเบียงที่ตัวเองตกแต่งอย่างประณีต รูปแบบได้เปลี่ยนไป ภาพพู่กันจีนที่มีชื่อเสียง ทั้งหมดถูกเปลี่ยนเป็นภาพสีน้ำมันตะวันตกราคาถูก แม้แต่สไตล์การตกแต่งก็เปลี่ยนไป แล้วก็มองดูถุงพลาสติกใส่ขยะที่อยู่รอบๆ มีกลิ่นแปลกๆ โชยขึ้นมา

ไม่ต้องคิดให้มาก ต้องเป็นลู่หย่าฮุ่ยทำแน่

“คุณชาย กลับมาแล้วเหรอคะ คือ ทั้งหมดนี้แม่ยายของคุณเป็นคนจัดการค่ะ ฉันห้ามก็ห้ามไม่อยู่ พูดอย่างไรก็ไม่ฟัง” หลี่ผูพูดด้วยสีหน้าลนลาน เหงื่อออกหน้าผาก

จนปัญญาจริงๆ มนุษย์ป้านั่นร้ายกาจเหลือเกิน เห็นแก่หน้าคุณชาย เลยลงมือไม่ได้ เถียงก็ไม่ชนะ

“ผมรู้แล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ ลงไปกินข้าวเถอะ” หลินอิ่งพูดด้วยเสียงราบเรียบ ไม่มีแก่ใจจะกลับห้องของตัวเอง

แน่นอน เขาไม่เดือดเพราะเรื่องเล็กแค่นี้แน่ วิลล่าราคาไม่กี่ร้อยล้านเอง ซื้อหลังที่ดีกว่าก็เป็นแค่เรื่องเล็ก พวกเขาชอบทำแล้วทำเล่าก็แล้วแต่พวกเขาอยากจะสนุก

พอถึงห้องรับแขกชั้น2 จางซิ่วเฟิงทำกับข้าวเสร็จนานแล้ว ทุกคนล้อมวงกันกินข้าว

“เอะ? ฉีโม่ นี่ก็คือหลินอิ่งที่ว่าเหรอ?” คนวัยกลางคนหนึ่งมองหลินอิ่งอย่างดูถูก

หลินอิ่งมองคนที่อยู่บนโต๊ะอาหารอย่างไร้อารมณ์ นอกจากครอบครัวของภรรยาจางฉีโม่ แล้วยังมีคนอื่นอีก5-6คน ซึ่งไม่รู้จักเลย น่าจะเป็นญาติทางฝั่งลู่หย่าฮุ่ยทั้งหมด

“จริงสิ ฉีโม่ เมื่อกี๊ฉันได้ยินแฟนฉันคุยโทรศัพท์ว่า เธอถูกจางซื่อกรุปไล่ออกแล้ว ไม่ได้เป็นรองประธานแล้วเหรอ?” อยู่ๆ น้องสาวฝ่ายแม่ของจางฉีโม่ ลู่เวยก็ถามขึ้นมาอย่างยิ้มเยาะ

“อะไร? ลู่เวยเธอไปฟังใครพูดมา อย่าพูดจาเหลวไหล” ลู่หย่าฮุ่ยตกใจยกใหญ่ วางตะเกียบกับชามลง ถามด้วยความสงสัย

ลู่เวยพูดขึ้นอย่างยิ้มเยาะว่า: “คุณอาคะ ยังจะทำเป็นมีหน้ามีตาอยู่อีกเหรอคะ? เรื่องนี้ที่เมืองชิงหยูนใครๆ ก็รู้กันแล้ว แฟนฉันเป็นคนในแวดวงคนดัง รู้ข่าวมานาน อีกไม่นาน ทุกคนก็จะรู้เรื่องนี้กันหมด”

“ฉัน... ทำไมฉันไม่รู้?” ลู่หย่าฮุ่ยมีสีหน้าสงสัย มองไปยังจางฉีโม่ ถามหน้าตาจริงจัง “ลูกสาว เกิดอะไรขึ้น? ทำไมไม่เคยได้ยินลูกพูดถึงเลย?”

“เรื่องนี้……” จางฉีโม่ถอนใจพูดว่า “มีเรื่องนี้จริงค่ะ”

“ถูกไล่ออกแล้วจริงเหรอ? ลูกแม่ เพราะอะไร? ลูกช่วยบริษัทมาตั้งมากขนาดนี้ คิดจะไล่ออกก็ไล่กันเหรอ?” ลู่หย่าฮุ่ยถามอย่างไม่กล้าเชื่อ

“นั่นสิ ลูกพ่อ ลูกไปล่วงเกินใครเข้าเหรอ? ประธานอูหยางถูกใจลูกมากไม่ใช่เหรอ?” จางซิ่งเฟิงก็ถามด้วยความสงสัย

จางฉีโม่อยู่ๆ ไม่รู้จะตอบอย่างไร ไม่รู้สาเหตุจริงๆ พอหวางจื่อเหวินเข้ามาที่สำนักงานใหญ่ ก็กดดันให้เธอออก

“เอะ น้องสาว ไม่เห็นมีอะไรให้น่าถาม ก็เห็นชัดๆ ว่าฉีโม่ไม่เอาไหน ก็เลยถูกไล่ออกไง ความสามารถไม่ดีพอ” ลู่ซีหย่วนพูดอย่างยิ้มเยาะ