ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 143

บทที่ 143 ไอ้เศษสวะ เราเจอกันอีกแล้ว

หลังจากเดินพ้นประตู ออกจากวิลล่าหิมะมังกร

สีหน้าของจางฉีโม่เหมือนจนใจ ชำเลืองดูหลินอิ่งแวบหนึ่ง เห็นหลินอิ่งไม่พูดอะไร

“หลินอิ่ง คุณจะพาพี่สาวฉันไปกินข้าวที่ไหน? คงไม่ใช่แผงลอยข้างทางหรอกนะ? ดูท่าทางคุณก็ไม่มีเงินเท่าไหร่ เอาอย่างนี้ ให้แฟนฉัน เป็นเจ้ามือเลี้ยงคืนนี้เอง เชิญพวกพี่เลือกร้านตามสบาย” ลู่เวยพูดด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง

เธอต้องทำตัวเด่นต่อหน้าจางฉีโม่ แสดงความสามารถให้เห็น ใครใช้ให้หล่อนเก่งอย่างนี้? แถมเป็นถึงนักอัญมณีชื่อดังของเมืองตุงไห่ด้วย ไม่เห็นมีประโยชน์อะไร สู้หาแฟนหนุ่มดีๆ แบบเธอสิถึงจะถูก นี่ตอนนี้ก็ถูกไล่ออกแล้ว ยังจะต้องมานั่งหางานเองอีก ยิ่งคิด สีหน้าของลู่เวยก็ยิ่งได้ใจ มองจางฉีโม่อย่างไม่เกรงกลัว รู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่า หย่อนเบ็ดลงไปก็ได้คุณชายตระกูลใหญ่ เหนือกว่าจางฉีโม่ที่ต่อสู้มาชั่วชีวิต!

“ไม่ต้องหรอก ลู่เวย พวกเธอไปกินกันเองเถอะ” จางฉีโม่พูดขึ้นมา

“ไม่ได้หรอก พี่ฉีโม่ นี่พี่ดูถูกฉันเหรอ?” ลู่เวยพูดแกมหยอก “หรือว่า พี่ฉีโม่กลัวหลินอิ่งจะเลี้ยงอาหารราคาถูก จนต้องขายหน้า?”

“เปล่า ลู่เวยเธอ……” จางฉีโม่อยากจะปรามลู่เวย ทันใดนั้น ก็มีรถยนต์หรูมาเซราติขับเข้ามา

บีบแตรดังปิ้นๆ

“พี่ฉีโม่ อย่าขับบBMWเก่าๆ คันนั้นของพี่ออกไปข้างนอกเลย มันตกรุ่นไปนานแล้ว ของราคาถูก” ลู่เวยพูดด้วยท่าทางกระหยิ่มยิ้มย่อง “ดูนั่นเห็นไหม นี่เป็นรถของแฟนหนุ่มฉัน มาเซราติเลยนะ ส่งมารับฉัน สมฐานะไหม？ ไว้อีกสักระยะแต่งงาน ก็จะให้รถหรูราคาหลักสิบล้านกับฉัน ฉันกำลังจะแต่งเข้าตระกูลไฮโซแล้ว”

ขณะพูดเสร็จ คนขับรถมาเซราติก็เปิดประตูรถออก ยิ้มพลางพูดว่า： “คุณลู่ครับ คุณชายของพวกเราให้ผมมารับคุณโดยตรงครับ”

“ไปเถอะ พี่ฉี่โม่ คืนนี้ฉันจะพาพวกพี่เปิดหูเปิดตาเอง ไปห้างระดับไฮเอนด์ที่หรูที่สุดในเมือง คืนนี้แฟนหนุ่มของฉันนัดว่าจะซื้อของขวัญให้ฉันพอดี” ลู่เวยพูดโอ้อวด รู้สึกสะใจ ที่ตัวเองดูมีมาด

จางฉีโม่ชำเลืองตามองหลินอิ่ง

“ไปเถอะ ก็ดี ฉีโม่คุณก็ไปเลือกๆ ดู ชอบอะไรก็ซื้อ” หลินอิ่งพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“โอ้โฮ หลินอิ่ง ขี้โม้จังเลยนะ หรือพี่ฉีโม่ถูกปั่นจนหัวหมุนไปแล้ว พูดจาหลอกลวงกันแบบนี้ออกมาได้ อย่างนายน่ะเหรอ จะซื้อไหว?” ลู่เวยพูดด้วยความดูถูก “พี่ฉีโม่ ไป ไว้ฉันซื้อให้พี่ตัวหนึ่ง ราคาห้ามแพง ไม่เกินสามหมื่นหยวนนะ ให้พี่เลือกตามสบายเลย!”

พูดเสร็จ ลู่เวยก็นั่งเบาะหลัง หลินอิ่งกับจางฉีโม่ก็นั่งด้านหลังด้วย คนขับรถสตาร์ทรถ ขับมาถึงใจกลางเมืองอย่างรวดเร็ว

“พี่ฉีโม่คะ คืนนี้ฉันช่วยหางานให้พี่ ต่อไปพี่น่ะ ก็ตั้งใจทำงานให้ดี ฉันจะพาพี่ออกมาเปิดโลกทัศน์บ่อยๆ พี่ดูตัวพี่สิ ตั้งแต่หัวจรดเท้า มีชิ้นไหนบ้างที่เป็นของเกรดเอ?” ลู่เวยพูดพลางนิ้วแตะที่ปาก เหมือนตัวเองเป็นผู้มีพระคุณของจางฉีโม่

หลินอิ่งเม้มปากยิ้มไม่พูด ที่จริงก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมเงินทองถึงมีพลังหลอกล่อ ที่ทำให้ใครคนหนึ่งปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้ ทำไมตัวเขาเองไม่รู้สึกว่าเงินทองมีเสน่ห์เลยนะ?

20นาทีต่อมา มาเซราติก็ขับมาถึงถนนที่คึกคักใจกลางเมือง อยู่ที่ห้างอัลเลนที่ขึ้นชื่อว่าหรูที่สุด เป็นห้างภายใต้เครือบริษัทอินเตอร์ 500อันดับแรก

พอหลินอิ่งกับจางฉีโม่ลงจากรถ ลู่เวยก็วิ่งไปหาชายหนุ่มที่ยืนรออยู่ข้างทาง