ซุปเปอร์เจ้าสำราญ นิยาย บท 19

บทที่19 จัดการได้ดีมาก

“ท่านสาม！นายคนนี้ครับ เขากล้ามาหาเรื่องถึงถิ่นของท่าน ขนาดผมพูดชื่อของท่านสามออกมา เขายังกล้าตบหน้าผมเลยครับ ! เขาไม่เห็นท่านในสายตาเลย “ งูดำโวยวายเสียงดังขึ้นมา กลัวว่าท่านเสิ่นซานจะไม่เห็นตัวเอง

ท่านเสิ่นซานไม่ได้ไปสนใจ งูดำ ภายในใจเขาเหมือนรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างที่ไม่ดีกำลังจะเกิดขึ้น

หลินอิ่งค่อยๆหันหลังกลับมา แล้วมองไปท่านเสิ่นซานด้วยสายตาที่เฉยชา ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ท่านหลิน！” พอเห็นสายตาของหลินอิ่ง ท่านเสิ่นซานรีบก้มหัวลงทันที แล้วเรียกด้วยเสียงที่เคารพ

“อะไรนะ!”

“ฉันฟังผิดไปรึเปล่า?”

งูดำและลูกน้องของเขา ต่างก็ตกใจอย่ามาก แสดงสีหน้าออกมาอย่าตกใจ

“ท่านหลิน ไม่คิดว่าท่านก็อยู่ในจื่อจินKTV แต่ว่ามีเรื่องอะไรเหรอครับ?” เสิ่นซานเช็ดเหงื่อที่ออกตรงหน้าผากออก ถามด้วยความเคารพ

หลินอิ่งพูดอย่าช้าๆ “นายลองถามลูกน้องของนายดูสิ”

“งูดำ นายหาเรื่องท่านหลินเหรอ?” เสิ่นซานถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาทั้งๆที่เขารู้อยู่แล้ว

เขาได้ข่าวนี้ตั้งแต่ในโทรศัพท์แล้ว ว่ามีคนมาหาเรื่องที่จื่อจินKTV มาตีงูดำลูกน้องคนโปรดของเขาด้วย ขนาดงูดำพูดชื่อของท่านเสิ่นซานออกมา คนฝั่งนู้นยังไม่ไว้หน้าเลย

เดิมทีเขาพาคนมาที่นี่ด้วยความโกรธและพร้อมที่จะหาเรื่อง แต่ไม่คาดคิดว่า คนคนนั้นคือหลินอิ่ง！

“ท่านสาม ผมก็แค่ล้อเล่นกับจางฉีโม่ไปสองสามคำ หลินอิ่งก็เข้ามาหาเรื่องผม เรื่องนี้ท่านต้องเอาคืนให้ผมนะครับ” งูดำพูดอย่างไม่พอใจ

“เสิ่นซาน นายพาคนมา จะมาเอาคืนให้เขาเหรอ?” หลินอิ่งถามอย่างใจเย็น

“ไม่ครับ! ท่านหลิน ผมจะกล้าได้ยังไงครับ !” เสิ่นซานเหงื่อแตกเต็มหน้าผาก พูดด้วยความเคารพแล้วหวาดกลัว

หลินอิ่งพูดอย่างใจเย็น “นี่เป็นคนของนาย นายจัดการเองเถอะ”

“ท่านสาม ทำไมท่านต้องเกรงใจเขาด้วยครับ หลินอิ่งมันเป็นแค่ลูกเขยไม่เอาไหนของตระกูลจาง!” งูดำยังไม่ค่อยรู้เรื่องซะเท่าไหร่ เขาพูดด้วยความไม่เข้าใจ

“ถึงแม้ว่าหัวหน้าตระกูลจาง จางหงซวนมา ต่อหน้าท่านเขาก็ไม่ได้มีอิทธิพลอะไรมาก” งูดำพูดพร้อมทำสีหน้าสงสัยเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ฉลาด แต่เขาไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลย เขาจะไปรู้ได้ไงว่า หลินอิ่งลูกเขยไม่เอาถ่านที่ชื่อเสียงโด่งดังคนนี้จะทำให้หัวหน้าประจำเมืองหนานเฉิงก้มหน้าให้เขาได้？

เสิ่นซานมองไปที่งูดำ ในสายเต็มเต็มไปด้วยความอาฆาต เขาอยากจะเอามีดแทงไอโง่คนนี้ให้ตายไปซะเลย แค่การพูดคุยแบบผิวเผิน เขาก็เดาออกแล้วว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง นิสัยของงูดำเขาก็รู้ดี สงสัยต้องคิดไม่ดีไม่ร้ายกับจางฉีโม่ภรรยาของหลินอิ่งแน่ๆเลย

ผู้หญิงของหลินอิ่งนายยังกล้าคิดไม่ดีด้วย อยากตายจริงๆใช่ไหม!

“ไอ้โง่ ยังไม่หุบปากอีก!”

ท่านเสิ่นซานเตะไปที่หน้าของงูดำอย่างแรง แล้วก็ใช้ส้นเท้ากดหน้าของงูดำ ไว้กับพื้นอย่างรุนแรง

“ท่านสาม.....ผม!” แววตาของงูดำรู้สึกกล้ำกลืนเล็กน้อย เขาไม่เข้าใจเลยว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่

“ถ้านายกล้าออกเสียงอีกแม้แต่น้อย คืนนี้ฉันจะโยนนายลงแม่น้ำชิงหยูนให้ปลากิน!” เสิ่นซานพูดอย่างแรง สีหน้าเต็มไปด้วยความโมโห

“เอาแท่งเหล็กมา ฉันจะลงโทษด้วยกฎประจำบ้านเอง” เสิ่นซานพูดด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ แล้วรับแท่งเหล็กมาจากบอดิ้การ์ดมา

“คืนนี้พวกนายหาเรื่องท่านหลิน ตอนนี้คุกเข่าลงให้หมด กราบท่านหลินเดี๋ยวนี้ ! “ เสิ่นซานถือแท่งเหล็กไว้ แล้วชี้ไปที่งูดำและลูกน้องของเขา พูดด้วยความเคร่งเครียด

ลูกน้องหลายคนของงูดำคุกเข่าลงทันทีแทบจะไม่มีการลังเลใดๆเลย หลังจากนั้นก็กราบหลินอิ่งอย่างเร็ว เสียงหัวที่โขกกับพื้นดังตุบ ตุบ ตุบ

ภาพนี้ทำให้พวกเขาตกใจเป็นอย่างมาก ในเมืองหนานเฉิง สำหรับนักเลงอย่างพวกเขาแล้ว การเป็นอยู่ของท่านเสิ่นซานก็เหมือนเจ้าพ่อ

หลี่ฮุยที่คุกเข่าอยู่ตั้งแต่แรกอยู่แล้วก็อึ้งเหมือนกัน เขาตกใจจนเอ๋อไปแล้ว เขาเองก็ขอร้องให้ท่านหลินให้อภัย ภายใต้การจ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชาของท่านเสิ่นซาน

”ท่านหลิน ท่านปล่อยผมไปเถอะนะครับ! ผมผิดไปแล้ว ผมตาบอดเองผมไม่ควรหาเรื่องคุยตั้งแต่แรก !”หลี่ฮุยกรีดร้องขึ้นมาอย่างน่าสงสาร ตอนแรกก็ใจกากอยู่แล้ว พอนึกถึงตอนที่เยาะเย้ยหลินอิ่ง วิญญาณก็แทบจะหลุดออกจากร่าง

ตอนแรกเขายังคิดอยู่ว่า กลับไปจะไปใช้อำนาจของพ่อมาเอาคืนหลินอิ่ง

แต่ตอนนี้ขณะนี้ความโกรธแค้นทั้งหมดของเขาได้หายไปอย่างสาบสูญ เขาเพิ่งจะเข้าใจว่า ระหว่างเขาและหลินอิ่งมันต่างกันแค่ไหน!

5นาทีผ่านไป