เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 272

ลู่ฝานมองเรือลำเล็ก แล้วมองผิวน้ำอันนิ่งสงบ สัมผัสได้ว่าพลังฟ้าดินรอบๆ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร จึงพยักหน้าพูดว่า "ได้ครับ"

ท่านผอ.ยิ้มบางๆ รอยยิ้มอบอุ่นเป็นอย่างมาก

"งั้นก็ดี งั้นนายไปตอนนี้ ฉันจะรอนายบนเรือ"

พูดจบ ตัวของท่านผอ.หายไป ทันใดนั้นลู่ฝานเห็นบนเรือกลางทะเลสาบ มีเงาคนอยู่หนึ่งคน

ลู่ฝานกระทืบเท้าลงบนพื้น เด้งตัวขึ้นไป

เหมือนลูกธนูออกจากคันธนู ลู่ฝานพุ่งไปยังเรือลำเล็ก

แต่ขณะที่ลู่ฝานกำลังพุ่งไป พลังฟ้าดินรอบๆ เกิดการเปลี่ยนแปลง ลู่ฝานเห็นผิวน้ำด้านล่าง เกิดการหมุนวน

ตัวของเขาตกลงไปในน้ำโดยอัตโนมัติ เขาไม่ได้ทันได้ดิ้น ภาพตรงหน้าเปลี่ยนไปทันที

เมื่อเพ่งมองดีๆ ไม่รู้ตัวเองกลับมาอยู่บนฝั่งตั้งแต่ตอนไหน

ทะเลสาบยังเป็นทะเลสาบเดิม เรือลำเล็กยังคงลอยอยู่กลางทะเลสาบ

ท่านผอ.หันหลังให้ลู่ฝาน ไม่รู้กำลังมองอะไรอยู่ ลู่ฝานมองชุดคลุมบู๊มังกรดำของตัวเอง ไม่เปื้อนน้ำ เมื่อลองลูบผม ผมก็ยังแห้งอยู่

นี่มันแปลกไปหน่อย ชุดคลุมบู๊มังกรดำกันน้ำยังพอเข้าใจได้ แต่ผมของเขา ไม่สามารถกันน้ำได้ ไม่มีเหตุผลที่มันจะไม่เปียก

ทะเลสาบนี้แปลกประหลาด!

ลู่ฝานหรี่ตาลง มองรอบๆ อย่างละเอียด

ลู่ฝานแอบเคลื่อนไหวพลังชี่ กระตุ้นพลังฟ้าดินรอบๆ

แต่ทุกอย่างปกติมาก ไม่มีอะไรผิดแปลกไปเลย

ใช่ค่ายกลหรือเปล่า

"เจ้านาย ขอโทษด้วย นี่ไม่ใช่ค่ายกล แต่เป็นเขตวิถี ฉันไม่สามารถทำลายได้"

ลู่ฝานพูดอย่างสงสัยในใจ "เขตวิถีเหรอ คืออะไร"

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า "มันคือเขตวิถีที่มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่ถึงระดับอริยปราชญ์ หรือไม่ก็ระดับเซียนบู๊ ถึงจะทำความเข้าใจได้ พวกเขาเผยวิถีของตัวเอง ก็จะกลายเป็นเขตวิถีบู๊ของพวกเขา ในเขตวิถีบู๊พละกำลังของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นเป็นพันเท่า ส่วนคนที่ไม่มีเขตวิถีบู๊ จะโดนขยี้จนไม่เหลือกระดูก นี่คือเขตวิถี แข็งแกร่งกว่าค่ายกลเป็นพันเท่าหมื่นเท่า"

ลู่ฝานตกใจ เขตวิถีน่ากลัวขนาดนี้ เขาจะผ่านไปได้อย่างไร

ท่านผอ.กำลังล้อเขาเล่นหรือเปล่า

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเบาลง "เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เขตวิถีสำหรับเจ้านายในตอนนี้ คือสิ่งที่ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่ว่าจะเป็นการต้านทานหรือทำลาย ไม่ต้องคิดถึงเรื่องพวกนี้เลย สิ่งที่ทำได้เพียงอย่างเดียวคือ ทำความเข้าใจกับมัน ทำความเข้าใจวิถีด้านในนั้น ไม่แน่อาจได้รับการยอมรับจากเจ้าของมันก็ได้ ฉันว่าเขตวิถีนี้มั่นคงมาก ถึงขั้นที่ผสมผสานกับพลังแห่งฟ้าดินได้เลย ผู้อาวุโสยอดฝีมือต้องทิ้งไว้แน่นอน ไม่แน่อาจเป็นโอกาสใหญ่ของเจ้านายก็ได้"

แววตาลู่ฝานเป็นประกาย พยักหน้าอย่างเข้าใจ

ลู่ฝานมองเรือลำเล็กกลางทะเลสาบ สูดหายใจ วางกระบี่หนักไว้ข้างๆ จากนั้นจึงนั่งลง