เดิมพันรักยัยตัวแสบ นิยาย บท 45

ตอนที่ 45 คืนที่หนึ่ง1

มุมปากเขากระตุกขึ้น บนใบหน้าสุขุมปรากฏรอยยิ้มที่ไม่ค่อยได้เห็นบ่อยๆ

เธอตกใจเล็กน้อย คาดไม่ถึงเลยว่ารอยยิ้มของผู้ชายคนนั้นจะน่าหลงใหลขนาดนี้ ดูดีกว่าใบหน้านิ่งของเขาเป็นร้อยเป็นพันเท่า

ทว่า ที่น่าเสียดายคือ รอยยิ้มนั้นดูชั่วร้ายมาก

เหมือนกับดอกไม้กินแมลงที่ภายนอกดูสวยงาม ตราบใดที่คุณเผลอเคลิบเคลิ้มไปกับรอยยิ้มของเขา ก็จะมีผลลัพธ์ที่น่าเวทนาอย่างแน่นอน……

กู้ฮอนรู้สึกเย็นวาบที่หลัง เธอเม้มปาก ไม่กล้าพูดอะไร

“ทำไม กลัวหรือ” เขายิ้มแล้วพูดขึ้น “ถ้าเธอชนะ ฉันมีวิธีที่ทำให้เธอสามารถไปจากตระกูลเป่หมิงได้ โดยไม่ต้องรายงานต่อพ่อของฉัน และยังมีเงินชดเชยมอบให้เธออีกจำนวนหนึ่ง……”

เขารู้มานานแล้ว ว่าทำไมเธอถึงยอมร่วมมือกับพ่อของเขา แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะเต็มใจ สิ่งที่เธอปรารถนาที่สุดคือ อิสรภาพ

ไม่รอให้เขาพูดจบ กู้ฮอนรีบรับปากทันที “ได้”

“ฮาฮาฮา……” เขาหัวเราะเสียงต่ำออกมาจากลำคอ มันดูน่าฟังเหมือนคลื่นน้ำที่อยู่ใต้ทะเลลึก “กู้ฮอน ดูเหมือนว่าเธอมั่นใจว่าตัวเองจะชนะเลย”

สีหน้าเธอดูนิ่งไปเล็กน้อย เธอสูดลมหายใจเข้าลึก เงยหน้ามองเขาอย่างกล้าหาญ แล้วพูดอย่างภูมิใจ “แน่นอน ฉันเชื่อว่าคุณคงไม่ใช้พวกวิธีขี้โกงมาบังคับให้ฉันยอมแพ้หรอก เพราะฉะนั้น ฉันไม่มีทางแพ้เด็ดขาด”

ความจริงแล้ว เธอรู้ดีว่าเป่หมิงโม่มีศักดิ์ศรี ไม่เหมือนกับหลี่ติ่งซื่งอย่างแน่นอน ที่วางยาเธอ เพราะเขาไม่ใช่คนชั่วแบบนั้น

เป่หมิงโม่แสดงสายตาชื่นชม เขาเม้มริมฝีปากสวยได้รูป หัวเราะเสียงต่ำเบาๆ “ดีมาก กู้ฮอนฉันทนรอที่จะได้เห็นท่าทางพ่ายแพ้ของเธอไม่ไหวแล้ว……”

กู้ฮอนมองเขาแวบหนึ่ง ฉับพลันเธอก็คิดว่าผู้หญิงที่อยู่ในรถของเขาเมื่อคืนคือใคร ผู้ชายคนนี้ถึงไม่ยอมเปิดปากพูดถึงเลย

และกลับมาพนันกับเธอ ให้เธอเปลี่ยนจากเลขาไปเป็นคนรักอย่างหน้าด้านๆอีก

ไม่รู้ว่าทำไม เวลามองรอยยิ้มสวยของเขา เธอรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูดีเพียงเปลือกนอก เหมือนว่าข้างในจะซ่อนหัวใจที่ดำสนิทมากๆๆๆเอาไว้อยู่……

*

เช้าวันต่อมา

เนื่องด้วยการพนันของพวกเขา วันแรกได้เริ่มขึ้นแล้ว

กู้ฮอนคิดว่าการพนันครั้งนี้ไม่เพียงเป็นการพนันระหว่างเลขากับเจ้านายผู้บ้าอำนาจเท่านั้น ยังเป็นการประลองระหว่างผู้ชายและผู้หญิง และยังเป็นการต่อสู้ระหว่างกระต่ายน้อยกับหมาป่าอีกด้วย”

ดังนั้น ตอนที่เธอกำลังพิมพ์หนังสือสัญญาสงครามของพวกเขาอย่างกล้าหาญ แล้วรีบเอาไปส่งที่โรงพยาบาล เธอโยนให้เป่หมิงโม่ และให้เขาเซ็นชื่อ——

ผู้ชายคนนั้น พอมองเห็นกระดาษA4สีขาวแผ่นนั้นที่มีตัวหนังสืออยู่มากมาย สีหน้าของเขาก็ดูไม่ดีทันที——

นี่คือร่างหนังสือสัญญาการพนันของเธอ ตรงกลางหน้ากระดาษมีข้อความเขียนไว้เต็มไปหมด สรุปออกมาเป็นสามข้อคือ：

ข้อแรก ภายในหนึ่งสัปดาห์นี้ กู้ฮอนต้องได้รับเงินเดือนมากกว่าปกติสามเท่า เพื่อชดเชยความเครียดสูงหรือความกดดันต่างๆที่จะตามมา

ข้อสอง ภายในหนึ่งสัปดาห์ เป่หมิงโม่ต้องไม่ใช้อำนาจป่าเถื่อนล่วงเกินกู้ฮอน โดยเฉพาะที่ร่างกาย

ข้อสาม ภายในหนึ่งสัปดาห์ เป่หมิงโม่ไม่สามารถใช้กลอุบายใดๆเพื่อเอาชนะพนัน

“ไม่ต้อง” น้ำเสียงเย็นชาของเขาพูดตัดเธอ “เดี๋ยวฉันจะให้คนเตรียมเสื้อผ้าใหม่มาให้เธอ แค่คนต้องมาอยู่ก่อน”

แค่คนต้องมาอยู่ก่อนหรือ

เธอรู้สึกเหมือนมีลมเย็นยะเยือกพัดผ่าน ขนกู้ฮอนลุกซู่ ทำไมรู้สึกเหมือนตกลงในไปถ้ำหมาป่าเลยนะ

*

กู้ฮอนโทรศัพท์บอกแม่ว่าต้องไปทำงานต่างจังหวัดหนึ่งอาทิตย์ หลังจากกำชับให้แม่ดูแลหยางหยางอย่างดีแล้ว เธอถึงจะสบายใจ

ตอนนี้ เธอเหมือนกับนักสู้ผู้กล้าหาญ ที่เคลื่อนทัพเข้ามาในโรงพยาบาลกลางห้องผู้ป่วยVIP

เป่หมิงโม่กลับคิดว่าการคอยอยู่ดูแลเขาไม่ได้ยากเหมือนที่เธอคิด

จากนั้นตลอดทั้งวัน เขาก็ให้ความร่วมมือในการรักษากับหมออย่างดี

พอเห็นขาข้างที่หักของเขา แม้จะลุกขึ้นจากเตียงยังไม่ได้ กู้ฮอนก็อดที่จะแอบหัวเราะไม่ได้

สภาพที่น่าสงสารของเขา แค่จะพลิกตัวยังไม่ได้เลยมั้ง ยังจะกล้าออกปากพนันอีก ว่าภายในหนึ่งสัปดาห์เธอจะขึ้นไปหาเขาบนเตียงด้วยตัวเอง

ชิ ถึงเธอจะขึ้นไปหาเขาบนเตียงจริงๆ แต่สภาพแบบนั้น เขาคงไม่มีแรงจะทำอะไรได้หรอก

พอคิดถึงเจ็ดวันหลังจากนี้ ที่เธอจะกลับมามีอิสระอีกครั้ง กู้ฮอนก็อดยิ้มไม่ได้ เธอฮัมเพลงที่ไร้ทำนองออกมาอย่างอารมณ์ดี~……

*